Ἤ κάτι πολύ (μὰ πάρα, πάρα πολύ) χειρότερον;
Βγαίνει ὁ ἕνας καὶ δηλώνει πὼς τὸν ἐτουλούμιασαν στὸ ξῦλο ὀκτὼ ἄτομα…
Πάει στὸ νοσοκομεῖο καί, μὲ τὴν διαδικασία τοῦ αὐτοφώρου, διαπιστώνεται (μὴν γελᾶτε!!!) …«βαρεία σωματικὴ βλάβη» καί, ἐν συνεχείᾳ, συλλαμβάνονται ὀκτὼ ἄτομα, γιὰ πρόκλησιν (μὴν γελᾶτε λέμε!!!) …«βαρείας σωματικῆς βλάβης καὶ ἐξύβρισιν».
Καθὼς φυσικὰ καὶ συντάξεις …φανταστικές.
Ὄχι, ὄχι… Δὲν πρόκειται γιὰ τὸ σύνολον τῶν συντάξεων ἀλλὰ γιὰ μέρος τους, πού, καταληκτικῶς, δὲν ἐγγίζονται ἀπὸ τὰ λοιπὰ μνημονιακὰ μέτρα ἐξοντώσεως τοῦ πληθυσμοῦ μας.
Αὐτὸ ποὺ μᾶς εἶπαν λοιπὸν τὸ ἀλεξέι καὶ τὸ τσακαλῶτο εἶναι πὼς ἡ φυσικὴ ἐξόντωσις τῶν συνταξιούχων, λόγῳ γήρατος, θὰ ἀνακουφίση τὰ Δημόσια Ταμεία.
Ἡ φυσικὴ ἐξόντωσις τῆς πλειοψηφίας τῶν συνταξιούχων δῆλα δή… Ἀλλὰ ὄχι ὅλων.
Διότι τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι ὅλοι οἱ συνταξιοῦχοι, ἀλλὰ κάποιοι, σαφῶς οἱ πάρα πολλοί, ποὺ θὰ πεθάνουν οὔτως ἢ ἄλλως, γιὰ νὰ «ἀναπνεύσουν» τὰ Δημόσια Ταμεία. Συνέχεια
Σὲ ὅλον τὸν δυτικὸ κόσμο «ἀτυχήματα» ὅπως τὸ προχθεσινό, μὲ τὴν ἄτυχη μαθήτρια στὸ Ἀγρίνιο, θὰ γινόταν σημαία γιὰ ἡμέρες, πρὸ κειμένου νὰ πληγῇ ὁ ἰδεολογικὸς ἀντίπαλος. Συνέχεια
…λόγῳ …«ἀνθρωπιζμοῦ», βεβαίως βεβαίως!!!
Κι ἀπὸ κοντὰ σπεύδουν τὰ κουδουνισμένα νὰ τοὺς ἐνισχύουν, μὲ ὅλα τὰ μέσα.
Τὰ ἑκατομμύρια ῥέουν πρὸς τὴν χώρα, ἀλλὰ οὐχὶ γιὰ ὑποδομὲς τῆς χώρας, παρὰ μόνον γιὰ ὑποδομὲς (λέει) τῶν …«προσφύγων» λέει!!!
Γιὰ ἀρχὴ (πρὸ περίπου δύο ἐτῶν τὸ παρακάτω) ἐστάλησαν 861 ἑκατομμύρια, ἔτσι… γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχουν παραπονούμενοι λέμε…
Μὲ τὸ «καλημέρα» καλὲ γιὰ νὰ ἀνοίξῃ ἡ ὄρεξις…
(Οἱ κοκκινίλες δικές μου.)
Ἐπειδὴ ἔτσι τοὺς ἀρέσει, ἀντὶ μνημοσύνου, καῖν Πειραιᾶ, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ἀγρίνιο, Ἀθήνα!!!
Γιατί εἶναι οὔγκανοι καὶ πρέπει νὰ μᾶς τὸ θυμήζουν!!!
Κι ἐὰν σκοτώσουν κάποιον ἀθῶο στὸ πέρασμά τους, θὰ θεωρεῖται παράπλευρος ἀπώλεια!!!
Συνέχεια
Χμμμ… Ἐρώτημα ποὺ ἔχει σαφεῖς ἀπαντήσεις πλέον, ἀλλὰ ποὺ οὐδεὶς θέλει (ἢ καὶ τολμᾶ) νὰ τὸ ἀπαντήσῃ, πολῷ δὲ μᾶλλον νὰ τὸ παραδεχθῇ.
Ὄχι φίλοι μου, δὲν ὑπάρχει ἐλπίς…
Καί, μεταξύ μας (ἐὰν εἶναι κάτι τέτοιο δυνατόν), καλὰ κάνει καὶ δὲν ὑπάρχει ἐλπὶς σωτηρίας τοῦ μορφώματος, ποὺ καταχρηστικῶς ἀπεκλήθη Ἐλλάς, μολύνοντας κάθε τὶ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ σημαίνουν (στὴν πραγματικότητα) Ἑλλάς.
Καί, ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, γιά ποιόν λόγο νά ὑπάρχῃ ἐλπίς;
Τί θέλουμε κι ἐλπίζουμε νά σωθῇ πλέον;
Μήπως τό κράτος τῶν σαπροφύτων, τῶν ἀνθελλήνων, τῆς ἁρπακτῆς, τῆς ἀποσιωπήσεως, τῆς ἀλληλο-καλύψεως καί τῆς ῥεμούλας;
