Ὑπάρχει μία εἴδησις ποὺ δὲν προσέχθηκε ὅσο θὰ ἔπρεπε καὶ ὅσοι τὴν ἀπαρήγαγαν τὸ ἔκαναν ἀποκλειστικῶς στὸ πλαίσιο μίας παιγνιώδους διαθέσεως. Κατὰ τὴν ἄποψί μου, ὅμως, μία εἴδησις κορυφαία καὶ ἀπολύτως σημαντική.
Πρόκειται γιὰ τὴν ἐρώτησι ποὺ κατέθεσαν 33 βουλευτὲς τῆς ΝΔ, σὲ σχέσι μὲ τὴν ἀνανέωσι τῆς ἀδείας χειριστοῦ ταχυπλόου τοῦ ἡλικιωμένου πρωταγωνιστοῦ τοῦ δυστυχήματος στὴν Αἴγινα (ἀνανέωσις πού, ὅπως πολὺ εὔκολα ἀπεδείχθη, ἔγινε ἐπὶ δικῆς τους κυβερνήσεως). Συνέχεια
Ὁ νέος ὅρος, ποὺ βαλθήκαμε νὰ γδύσουμε ἀπὸ τὸ νόημά του καὶ νὰ ἀπαξιώσουμε πλήρως, εἶναι ἡ ἀριστεία.
Ὅλοι μιλοῦν γιὰ αὐτὴν πλέον. Ὅλοι τὴν ὑμνοῦν κι ὁρκίζονται σὲ αὐτήν. Συνέχεια
Κατὰ κοινὴ ὁμολογία πλέον, ἡ δεκαετία 2.000-2.010 ἦταν μία ἀπὸ τὶς χειρότερες καὶ πιὸ παρακμιακὲς περιόδους στὴν μεταπολεμικὴ ἑλληνικὴ ἱστορία. Αὐταποδείκτως, ἀφοῦ μὲ τὶς ἀντιλήψεις καὶ τὶς πρακτικὲς αὐτῶν τῶν καιρῶν, ποὺ ἐκυριάρχησαν κι ἔγιναν ἀκριβῶς αὐτὴν τὴν ἐποχὴ πλειοψηφικὸ ῥεῦμα, ἡ χώρα ᾡδηγήθη στὴν χρεωκοπία, ὄχι μόνον οἰκονομικῶς, ἀλλά, κυρίως, ἠθικῶς.
Δύσκολες ὧρες περνᾶ στὴν φυλακὴ ὁ (μικραπατεών) Δημοσθένης Βεργῆς.
Ἄλλοι μαζεύονται σὲ σπίτια καὶ κάνουν Μυστικοὺς Δείπνους, μὲ σκοπὸ νὰ πείσουν τὸν Σημίτη νὰ μᾶς σώσῃ κι ἐπειδὴ ὁ Σημίτης δὲν πείθεται, παρακαλοῦν τὸν Στουρνάρα.
Κάποιοι ἄλλοι παίρνουν σοβαρὸ ὕφος καὶ μᾶς ἀναλύουν τὴν «λύσι Καραμανλῆ».
Ὑπάρχουν κι αὐτοὶ ποὺ δὲν θὰ ἔλεγαν ὄχι σὲ μίαν ἐνδεχόμενον ἐπιστροφὴ Σαμαρᾶ, έπειδὴ εἶναι ὁ μόνος ποὺ ἀπέδειξε τὴν ἀξία του σὲ συνθῆκες μάχης καί, ἀπὸ κοντά, ἐκεῖνοι, λιγότεροι εἶναι ἡ ἀλήθεια, ποὺ θεωροῦν ὅτι σὲ μίαν δύσκολο στιγμὴ δὲν θὰ χαθοῦμε, μιᾶς ποὺ ἔχουμε ἀκόμη διαθέσιμο νὰ μᾶς ἀναλάβῃ τὸν Βενιζέλο. Συνέχεια
Χωρὶς ὅριον πλέον οἱ δαπάνες τῶν ταξειδίων τῶν ἐπισήμων μας Μὲ τροπολογία, φυσικά, σὲ ἄσχετον νομοσχέδιον ποὺ ἐψήφισε ἡ γελοία βουλή.
