Ἂς μιλήσουμε για τὴν ΕΛ.ΔΥ.Κ.
Λέμε ΕΛΔΥΚ καὶ ἐννοοῦμε Ἑλληνικὴ Δύναμις Κύπρου.
Ἐὰν ψάξῃ κάποιος στὸ Διαδίκτυο θὰ βρῇ τὰ ἑξῆς:
«Ἡ Ἑλληνικὴ Δύναμις Κύπρου (ΕΛΔΥΚ) ἀποτελεῖ τὴν μόνιμο στρατιωτικὴ παρουσία τῆς Ἑλλάδος στὴν Κύπρο, καὶ ἀποτελεῖται ἀπὸ ἕναν ἀριθμὸ στρατιωτικῶν μονάδων οἱ ὁποῖες εὑρίσκονται στὰ περίχωρα τῆς πόλεως τῆς Λευκωσίας». Συνέχεια
Κάθομαι ἐκστασιασμένος καὶ ἀκούω αὐτὸν τὸν καλογυμνασμένο ἀξιωματικὸ μὲ τὰ διακριτικὰ τοῦ Συνταγματάρχου, τοῦ Ἀλεξιπτωτιστοῦ, τοῦ Βατραχανθρώπου, τοῦ Ἀλπινιστοῦ, τοῦ Χιονοδρόμου, τοῦ ἀποφοίτου στὴν Α.Σ.Π. καὶ τοῦ Ἐλδυκαρίου. Τοῦ πρώτου ΕΛΔΥΚαρίου τοῦ σήμερα.
Μὲ σταθερὴ φωνή, ποὺ ἐμπνέει ἐμπιστοσύνη, ὁμιλεῖ στοὺς Ἀξιωματικούς, στοὺς Ὑπαξιωματικοὺς καὶ στοὺς Ὀπλίτες τοῦ 1ου Μηχανοκινήτου Τάγματος Πεζικοῦ ποὺ ἐδρεύει στὸ Στρατόπεδο ποὺ φέρει τὸ ὄνομα τοῦ ἥρωος τοῦ 1974 Ἀντιστρατήγου (Λοχαγοῦ ΠΖ τότε) Βασιλείου Σταμπουλῆ, κατὰ τὴν τελετὴ ἀναλήψεως καθηκόντων ἀπὸ τὸν νέο Διοικητὴ Τάγματος: Συνέχεια
Σὰν σήμερα, 16 Αὐγούστου τοῦ 1974, πέφτει γιὰ τὴν πατρίδα ὁ ἥρως Λοχαγὸς Βασίλειος Σταμπουλής.
Ἁμμόχωστος…
Κατὰ τὴν 20η Ἰουλίου 1974 ἀπὸ πλευρᾶς Κυπρίων ὑπάρχει μία «ἐπιστράτευσις-παρωδία» στήν Ἀμμόχωστο, μὲ σχεδὸν ἀνύπαρκτα τὰ μέσα, μὲ σαστισμένους καὶ ἀνημπόρους νὰ διοικήσουν τοὺς ἐπιτελεῖς τῆς Ανωτέρας Στρατιωτικῆς Διοικήσεως, καὶ μὲ ἕναν, κατὰ πολλοὺς ἀκατάλληλο ἕως «προδοτικά» ὑπάκουο, στὸ ΓΕΕΦ, Διοικητὴ τῆς Ι ΑΤΔ Ἀμμοχώστου – τὸν Σχη Κωνσταντῖνο Ζαρκάδα.
Αὐτὸς ἐθεάθη νὰ περιφέρεται στους διαδρόμους τῆς Ἀνωτέρας μονολογώντας:
«ὅ,τι εἶναι νὰ γίνῃ θὰ γίνη, δὲν χρειάζεται νὰ εἴμαστε προκλητικοί…»!
(Μαρτυρία Ἐφ. Ἀνθλγοῦ – τὸ 1974 – Πάνου Ἰωαννίδου).
Ἐξαίρεσις μέσα στὸ χάος, τὸ ἀνήσυχο βλέμμα τῶν Κυπρίων μονίμων καὶ ἐφέδρων ἀξιωματικῶν καὶ ὁπλιτῶν, ποὺ ἀντελήφθησαν «ὅτι κάτι δὲν πάει καλά» καὶ ἄρχισαν νὰ ὀργανώνουν μεταξύ τους Ὁμάδες Μάχης.
Ὁ Ἥρως Ἀνχης Ἀνδρέας Μουζάκης
Σὰν σήμερα Τουρκοκύπριοι, ἀδέλφια τοῦ λόρδου καὶ ἄλλων ἐπιφανῶν τουρκολάγνων, συνεπικουρούμενοι ἀπὸ τὴν ἀστυνομία τοῦ ψευδοκράτους καὶ ἀπὸ ἄτακτα στίφη Τούρκων ἐποίκων «γκρίζων λύκων», ὑπὸ τὰ ἀπαθῆ ὅμματα τῶν ἀνδρῶν τοῦ Ο.Η.Ε. καὶ τῶν δικῶν μας ἀξιωματούχων, σκότωσαν ἐν ψυχρῷ, ἐπιτιθέμενοι μὲ τὸν μόνον τρόπο ποὺ ξέρουν, εἴκοσι ἐναντὶον ἑνός, χρησιμοποιώντας μαχαίρια, λοστοὺς καὶ τσεκούρια, τὸν Ἐθνομάρτυρα τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ Τᾶσο Ἰσαάκ…
Ἀπὸ τὸν φίλο Νῖκο Θωμᾶ:
Ὁ ἄγνωστος πόλεμος τοῦ ἀκταιωροῦ «Φαέθων» καὶ οἱ ἀγνοημένοι νεκροὶ τῆς 8ης Αὐγούστου 1964.
Ὁ Σημαιοφόρος Π. Χρυσούλης, οἱ Ὑποκελευστὲς Σ. Ἀγάθος, Ν. Πανάγος, καθὼς καὶ οἱ ναῦτες Ν. Καπαδούκας καὶ Π. Θεοδωρᾶτος, ὅπως ἐπίσης καὶ ὁ Μορφίτης ἐθελοντὴς Ἄντης Φιλήτας. Συνέχεια
