Ἤ μήπως ἔφθασε ὁ καιρός ἐκεῖνος πού ἀπαιτεῖται ἐπιτακτικῶς, ἀπὸ ἐμᾶς, ἐπί τέλους νά λάβουμε σαφεῖς ἀποφάσεις καί νά ἀναθεωρήσουμε ὅλες μας τίς θέσεις;
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: αὐτοβελτίωσις
Γιά ποιάν ἐλπίδα;
Κάποιοι ἰσχυρίζονται πὼς ἡ Ἐλπὶς τοῦ κόσμου μας εἶναι τὰ παιδιά.
Μά, γιὰ νὰ εἶναι τὰ παιδιά μας κάτι τέτοιο, πρέπει πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα τὰ …μυαλά τους νὰ εἶναι ὑγειῆ. Εἶναι; Ἔχουν τίς προϋποθέσεις νά γίνουν; Κι ἐάν ὄχι, ἐμεῖς τί κάνουμε γιά νά τίς ἀλλάξουμε; Συνέχεια
Γυρεύουμε Στρατηγούς;
Καί ποῦ θά τούς εὔρουμε; Ἤ μήπως ἤδη τούς ἔχουμε; Κι ἐάν τούς ἔχουμε, γιατί δέν τούς ἀναγνωρίζουμε;
Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς συμβαίνουν ταὐτοχρόνως δύο τινά: καὶ τοὺς ἔχουμε καὶ δὲν τοὺς ἔχουμε. Κι αὐτὸ διότι γιὰ νὰ ἀναγνωρισθῇ, καθολικῶς, κάποιος ὡς Στρατηγός, πρέπει νὰ ἀποδείξῃ πὼς μπορεῖ καὶ νὰ εἶναι Στρατηγός. Μὰ ἀκόμη, ἐπὶ τῆς οὐσίας, μάχες ἐμεῖς δὲν ἔχουμε δώση, σὲ συλλογικὸ ἐπίπεδον. Οἱ ὅποιες μάχες δίδονται, παραμένουν, γιὰ τὴν ὤρα, σὲ ἐπίπεδον ἀτόμων. Δῆλα γίνονται ἀπὸ …«γραφικοὺς» ποὺ εἴτε γελοιοποιῶνται εἶτε περιθωριοποιῶνται εἶτε ἀκόμη καὶ θαυμάζονται, ἀλλὰ παραμένουν μοναχικοὶ ἀγωνιστὲς σὲ ὄλους τοὺς τομεῖς τῆς ζωῆς τους. Συνέχεια
Μετατρέποντας τὴν δυσκολία σὲ εὐκαιρία.
Πόσο βαρύ φαντάζει κάτι τέτοιο, ἰδίως ὅταν αἰσθανόμεθα πώς ἐμεῖς δέν ἔχουμε κάποιον λόγο στίς ἐξωτερικές συνθῆκες; Πόσο παράλογο μᾶς φαίνεται τό νά δοῦμε μέσα ἀπό τήν ὅποιαν καταστροφή κάτι ὄμορφο;
Πόσο μικροί αἰσθανόμεθα, κάποιες φορές, ὅταν τά γεγονότα μᾶς καθηλώνουν; Συνέχεια
Περιττῶν διαδικασιῶν ἀπέχεσθαι…
Ἀπὸ τὶς ἄσκοπες συγκρούσεις…
Ἀπὸ τὶς ἄσκοπες ὑστερίες…
Ἀπὸ τὶς ἄσκοπες διενέξεις…
…
Ἀλλὰ ἂς παραμείνουμε ἑστιασμένοι στὸ νὰ κρατήσουμε τὶς ζωές μας καθαρές, ἀμόλυντες καὶ διάφανες, ἀκόμη κι ἐὰν ἀπαιτηθῇ νὰ προβοῦμε σὲ …συγκρούσεις, ὑστερίες καὶ διενέξεις. Συνέχεια
Βλακεία ἀπροσμέτρητος; «Τοξικότης …ἀρνητικῆς ἐνεργείας»; Ἤ ἁπλῶς …δειλία; (γ)
Ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ ἀπολύτως προσωπικὲς ἀπόψεις,
σκέψεις καὶ συμπεράσματα, ἀπαγορεύεται πλήρως κάθε ἀναδημοσίευσις ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες καὶ …«γυπαετούς»!!!
Συζητήσαμε (μονόλογος ἦταν, ἀλλὰ ἂς μὴ τὸ κάνουμε θέμα…!!!)… γιὰ τὴν Εὐθύνη καὶ τὸν ῥόλο της στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις, ὅπως φυσικὰ καὶ γιὰ τοὺς ῥόλους ποὺ παίζουμε ἀπὸ παιδιά ἔως καὶ τὸ τέλος μας, μὲ προεκτάσεις σὲ κάθε ἐπίπεδο καὶ εἴδους σχέσεων. Ῥόλους ποὺ παίζουμε εἴτε κατὰ μόνας εἴτε ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺς γύρω μας. (Οἱ ῥόλοι πάντα παίζονται κατὰ τὴν διάρκεια τῶν συναλλαγῶν-συναναστροφῶν μας.) Ῥόλους «ἐπιλέγουμε» ὅταν σὲ κάποιες συναλλαγές-σχέσεις αἰσθανόμεθα ὀλίγιστοι* γιὰ νὰ τὶς διαχειρισθοῦμε.
Μποροῦμε λοιπὸν νὰ προχωρήσουμε λίγο παρὰ πέρα…
Κι ἐδῶ ἔχω νὰ καταθέσω μερικὲς ἐνδιαφέρουσες παρατηρήσεις μου.
Ἔχετε ἀκούσει κάτι γιά «τοξικούς ἀνθρώπους» καί «τοξικές σχέσεις»; Χμμμ… σίγουρα κάτι θὰ ἔχετε ἀκούσει.
Τί σημαίνει «τοξικός ἄνθρωπος»; Σὲ γενικὲς γραμμὲς εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐπιχειρεῖ νὰ δηλητηριάσῃ κάθε θετικὴ σκέψιν, νὰ ἀποσυντονίσῃ κάθε καλὴ προσπάθεια καὶ νὰ διαλύσῃ κάθε ὄμορφο σχεδιασμό. Συνήθως αὐτοί, οἱ «τοξικοὶ ἄνθρωποι» δροῦν αὐτοματοποιημένα, δίχως νὰ «βουτοῦν τὴν γλῶσσα στὸ μυαλό των». Κι ἔτσι, ὅπου κι ὅταν αὐτοὶ οἱ «τοξικοὶ» ἀναλαμβάνουν δράσιν, ἀμέσως γύρω τους σκορπίζουν συμφορές. Παύουν καὶ οἱ καλοὶ σχεδιασμοὶ καὶ οἱ ὀνειροδομήσεις καὶ οἱ ὄμορφες σκέψεις. Ἐὰν δὲν καταφέρουν νὰ μᾶς ἐμποτίσουν κι ἐμᾶς μὲ τοὺς δικούς των φόβους δὲν ἡσυχάζουν.
Συνέχεια