Συμφωνῶ μὲ τὸν (παρακάτω) σχολιαστὴ. Θεωρῶ πὼς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ κατηγορῇς τὸν μαθητὴ, χρήζοντάς τον ὑπεύθυνο γιὰ τὴν ἀμάθειά του καὶ νὰ ἀθωώνῃς τὸν διδάσκαλο! Δὲν φταίει ἕνα παιδὶ ποὺ τὸ ἐδίδαξαν νὰ εἶναι παλιάνθρωπος ἤ ἀπατεὼν γιὰ τὰ ἐπίκτητά του χαρακτηριστικὰ. Φταίει ὁ ἐκπαιδευτὴς-γονιὸς-διδάσκαλος, ποὺ ἐφρόντισε νὰ φτιάξῃ ἕναν ἀκόμη ἐγκληματία, εἴτε λόγῳ ἀδιαφορίας εἴτε λόγῳ …βλακείας!
Ἄλλως τε, ἀκόμη καὶ στὰ δικαστήρια, ὅσον ἀφορᾷ στὸ ἀνήλικο τμῆμα αὐτῆς τῆς παραμέτρου, δὲν καταδικάζεται τὸ παιδὶ. Τὸν γονέα στοχοποιεῖ ὁ δικαστὴς καὶ αὐτὸν τιμωρεῖ!