Τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ ἡμίθεοι τραπεζῖτες (ξέρετε, τὰ ὑπέρ-στελέχη μὲ τὶς μυθικὲς ἰδιότητες καὶ τὶς ἄλλο τόσο μυθικὲς ἀμοιβές), συνέχισαν νὰ παίρνουν τὰ πρίμ των…
Τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ γερμανικὲς καὶ γαλλικὲς τράπεζες ἀπεζημιώθησαν στὸ ἀκέραιον…
Τὴν στιγμὴ ποὺ ὁλόκληρο τὸ εὐρώ-σύστημα, μὲ τὶς σοφὲς κεφαλές, ἐπιάσθη στὸν ὕπνο…
…ἡ ἀπάντησις στὸν συνταξιοῦχο, ποὺ ἔβαλε τὶς οἰκονομίες του σὲ ὁμόλογα, εἶναι ὅτι θὰ ἔπρεπε, πρὶν νὰ τὸ κάνῃ, νὰ φροντίσῃ νὰ κυττάζῃ καθημερινῶς τὰ ταμπλῶ, νὰ ὑπολογίζῃ τὰ bids καὶ τὰ spreads, νὰ ξεφορτώνεται στὰ χρηματιστήρια τὰ «τοξικὰ» καί, ἐν γένει, νὰ μὴ μπλέκῃ σὲ δουλειὲς ποὺ δὲν γνωρίζει, ἐπειδὴ θὰ χάση κι ἐπειδὴ πρέπει, μαζὺ μὲ τὸ τυρί, νὰ βλέπῃ καὶ τὴν φάκα. Συνέχεια →