Αὐξάνονται, λέει, οἱ καταθλίψεις.
Ἡ Ἑλληνικὴ κοινωνία πλέον στὸ 10-12% τοῦ συνόλου της εἶναι καταθλιπτική… Ἔμ, λογικό…
Ὅλοι κάτι περιμένουμε, μὰ ἀργεῖ… Κι ὅσο ἀργεῖ, τόσο ἡ κατάθλιψις καταλαμβάνει μεγαλυτέρα ἔκτασιν… Συνέχεια →

Ἔχουμε τὴν ζωή μας…
Τὸ φῶς τῆς ἡμέρας καὶ τὸ χάδι τοῦ Ἡλίου…
Τὶς σκιὲς ποὺ ἀφήνει ἡ Σελήνη καὶ τὴν λάμψιν τῶν ἀστεριῶν…
Τοὺς ἤχους τῶν πουλιῶν καὶ τὰ γέλια τῶν παιδιῶν…
Τὴν θάλασσά μας καὶ τὸν οὐρανό μας…
Τοὺς φίλους μας καὶ τοὺς ἀγαπημένους μας… Συνέχεια →

Στὴν ζωή μας καθημερινῶς ἀντιμετωπίζουμε προβλήματα ποὺ λύνονται καὶ προβλήματα ποὺ ΔΕΝ λύνονται.
Σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις ἐπιλέγουμε κάποιον τρόπο γιὰ νὰ τὰ ἐπιλύσουμε, ἤ γιὰ νὰ τὰ …ἀγνοήσουμε.
Τὸ σημαντικό, ποὺ ξεχνᾶμε, ἀλλὰ ποὺ εἶναι καὶ ἡ ἀρχὴ γιὰ τὴν ἐπίλυσιν ΟΛΩΝ τῶν προβλημάτων (ἤ γιὰ τὴν ἀποδοχὴ τῆς μὴ ἐπιλύσεως κάποιων ἐξ αὐτῶν) εἶναι τὸ χαμόγελο. Τὸ χαμόγελο -πρῶτα πρῶτα-  πρὸς ἐμᾶς καὶ μετὰ πρὸς ΟΛΟΝ τὸν κόσμο.
Τὸ χαμόγελο ποὺ ἐπιστρέφει πάντα, πολὺ μεγαλύτερο καὶ μὲ πολλὲς …ἐνεργειακὲς «ἐνέσεις»!!! Συνέχεια →

Κι αὐτὸ ἐξαρτᾶται μόνον ἀπὸ ἐμᾶς.
Μποροῦμε νὰ φτιάξουμε τὴν ἡμέρα μας μὲ ἕνα πρωϊνὸ χαμόγελο πρὸς …ἐμᾶς. Ἤ πρὸς ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἀγαποῦμε. Ἤ πρὸς κάθε ἄγνωστο πρόσωπο ποὺ συναντοῦμε….
Ἕνα χαμόγελο, ἀπὸ μόνο του, μᾶς ἀλλάζει κάθε διάθεσιν καὶ μᾶς μεγαλώνει τὴν διάθεσι γιὰ δράσι καὶ γιὰ ἐπικοινωνία.
Γιὰ πραγματικὴ ἐπικοινωνία. Ἀκόμη καὶ μέσα ἀπὸ τὴν …σιωπή! Συνέχεια →