Βλέπουμε γύρω μας μόνον διάτρησιν θεσμῶν, ἀφόρητες πιέσεις, ἀποκτηνώσεις, θραύσεις ὁρίων, ἐκπτώσεις ἀξιῶν καὶ ἠθῶν…
Μία κατάῤῥευσις… Μία καταστροφή… Μία δυστυχία…
Μία κραυγὴ καὶ θρῆνος καὶ ἀβάστακτος πόνος…
Κι ὅλα αὐτά, φαινομενικῶς, συμβαίνουν γιὰ νὰ προλάβουν κάποιοι νὰ ἐφαρμόσουν τὸ σχέδιον τῆς πολτοποιήσεως καὶ τῆς ὁμογενοποιήσεως τῶν λαῶν, ὑπὸ τὴν «σκέπη τῆς νέας (καὶ παλαιᾶς) τάξεως πραγμάτων»…
Ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα συμβαίνουν γιὰ νὰ προλάβουν. Βιάζονται καὶ ἀσκοῦν βία…
Βιάζονται καὶ πιέζουν…
Βιάζονται γιατὶ φοβοῦνται… Συνέχεια →

Λίγοι ἐργάτες… λίγοι φοιτητές… κάποιοι ἐπιχειρηματίες… μερικοὶ ἀγρότες καὶ …μπόλικοι στρατιωτικοί, ὅπως σὲ ὅλα τὰ δικτατορικὰ καθεστῶτα ποὺ τὰ λὲν χάριν συντομίας «δημοκρατίες», εἶναι οἱ Ἕλληνες …
Καί ἡ Χώρα;… νὰ ζῇ κάτω ἀπὸ τὸ δικτατορικὸ καθεστὼς μιᾶς συμμορίας ἐκβιαστῶν!
Μὲ τὰ νειάτα της νὰ καταθλίβονται… Συνέχεια →

Τιμή…
σὲ αὐτοὺς ποὺ δακρύζουν στὶς τέχνες τῶν ξεχωριστῶν καὶ γυρνοῦν τὴν πλάτη σὲ «τέχνες» ποὺ «ἀναπαύονται» νωχελικὰ στὰ καλαθάκια τῆς fake δημοσιότητας…
Τιμή…
στοὺς ἀγράμματους ἰθαγενεῖς τῶν ξεχασμένων χωριῶν καὶ στὰ παιδιά τους, ποὺ ξυπόλυτα καὶ πεινασμένα ξεκινοῦν γιὰ τὰ μισογκρεμισμένα τους σχολεῖα, διδασκόμενοι τὴν χαμένη τιμὴ τῶν ἀμορφώτων ἀριστοκρατῶν τῆς σάπιας ἐλὶτ μιᾶς γονατισμένης Πατρίδας… Συνέχεια →

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
Περὶ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Ὁ Ζεύς, λέγει ὁ φιλόσοφος ποιητὴς Ὅμηρος, ὑστερεῖ τὸ ἥμισυ τοῦ λογικοῦ ἀπὸ ἕνα λαὸν ὑποδουλωμένον, εἰς τρόπον ὅπου γίνεται ἀντιληπτός, ὅτι ἐνόμιζεν τοὺς δούλους νὰ εἶναι μιᾶς διαφορετικῆς φύσεως, καὶ πολλὰ κατωτέρας ἱκανότητος ἀπὸ τοὺς ἐλευθέρους. Τόσον δὲ ἀναγκαίαν τὴν ἐλευθερίαν ἔκρινε εἰς τὸν ἄνθρωπον, ὅπου χωρὶς αὐτὴν δὲν μποροῦσε νὰ ὀνομασθῇ ἄνθρωπος. Συνέχεια →