Κατὰ τὸν Δημητράκο Νόησις, ἤ νῶσις, εἶναι ἠ διὰ τοῦ νοῦ σύλληψις, ἡ διανόησις, ἡ σκέψις, ἡ ἀνωτάτη ψυχικὴ λειτουργία τοῦ νοεῖν, τὸ δημιουργεῖν τὰς ἐννοίας καὶ τὸ διανοεῖσθαι.
Νοῦς σημαίνει τὸ διανοεῖσθαι, νοητικὴ ἱκανότης, φρόνησις, κατανόησις καὶ διανόημα. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: «Ἀρχὴ παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις»
Ἀγωνία
Ὁ φίλος (μας πιά) Δημητρᾶκος γράφει γιὰ τὴν ἀγωνία:
«ἀγών, ἄμιλλα, γυμναστικὴ ἄσκησις, ἰσχυρὰ ψυχικὴ διέγερσις, ἀδημονία, (πάλη, ἀπεγνωσμένη προσπάθεια, ὐστάτη ἀγωνιώδης πάλη πρὸς τὸν θάνατον, ψυχομαχητόν, νεοελληνικά)».
Πιὸ κάτω ὅμως διαβάζουμε γιὰ ἕνα ἔντομον, ποὺ λέγεται …ἀγώνια!!! (Νεοελληνικὸν κι αὐτό!!!)
Κι ἀκόμη παρακάτω διαβάζουμε γιὰ τὸ ἀγωνίζομαι:
«διεξάγω ἀγῶνα, ἀμιλλῶμαι περὶ βραβείου, διαγωνίζομαι, συζητῶ ἐριστικῶς, φέρω σοφιστικὰ ἐπιχειρήματα, μάχομαι, πολεμῶ, καταβάλλω σκληρὰς ἤ ἐπικινδύνους προσπαθείας, παλαίω, ἀγωνιῶ». Συνέχεια
Ἀγαπᾶς ἤ …προσποιεῖσαι πώς ἀγαπᾶς;
Ἡ ἀγάπη, ὡς κατάστασις, εἶναι κάτι ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ τὸ βιώσουμε, διότι δὲν τὸ ἔχουμε διδαχθεῖ.
Ἡ πραγματικὴ ἀγάπη δὲν χωρίζει τοὺς ἀνθρώπους ἀναλόγως τοῦ χρώματός τους, τῶν πολιτικῶν ἤ τῶν κοινωνικῶν πεποιθήσεών τους. Ἡ ἀγάπη, ἐὰν ὑπάρχῃ, εἶναι καθολική, ἀπόλυτη, ἄνευ ὁρίων κι ἀφορᾶ στὰ πάντα καὶ στοὺς πάντες.
Ποιά ἀγάπη ὅμως; Ἡ παθητική; Ἤ ἡ ἐνεργητική, καί τελικῶς ἡ …φυσική; Συνέχεια
Ἐγκράτεια.
Ἐν καὶ κρατῶ…
Ὀ Δημητρᾶκος μᾶς λέει πὼς σημαίνει τὸ νὰ εἶναι κάποιος κύριος τῶν παθῶν του καὶ ἠ ἀποχὴ ἐκ τῶν ἡδονῶν.
Παρακάτω ὅμως διαβάζουμε ἐπίσης πὼς ἐγκρατὴς εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει ἐξουσία, ὀ ἐξουσιάζων, ὁ στερεῶς κρατῶν, ὀ στιβαρός, Συνέχεια
Ἐπιλέγω.
Στὸ λεξικὸ Δημητράκου διαβάζουμε: λέγω πρὸς τοῖς ἄλλοις ἤ έπὶ τούτοις, ἐπονομάζω, ἐκλέγω, διαλέγω, ἀποδίδω τὶ εἰς τινα.
Νεοελληνικά: λέγω ἐν τέλει.
Στὴν οὐσία ὅμως ἡ λέξις προέρχεται ἀπὸ τὸ ἐπὶ καὶ τὸ λέγω. Συνέχεια
Ξέσπασμα!!!
Κατὰ Δημητρᾶκο ξεσπῶ σημαίνει ἐκσπῶ.
Δῆλα δὴ σημαίνει ἐκχύνομαι διαῤῥηγνύων δοχεῖον ἤ φρᾶγμα καὶ μεταφορικῶς ἐκδηλοῦμαι βιαίως, ἀποτόμως.
Τὸ δὲ ξέσπασμα δηλώνει τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ ξεσπῶ. Συνέχεια