Ὁ φίλος (μας πιά) Δημητρᾶκος γράφει γιὰ τὴν ἀγωνία:
«ἀγών, ἄμιλλα, γυμναστικὴ ἄσκησις, ἰσχυρὰ ψυχικὴ διέγερσις, ἀδημονία, (πάλη, ἀπεγνωσμένη προσπάθεια, ὐστάτη ἀγωνιώδης πάλη πρὸς τὸν θάνατον, ψυχομαχητόν, νεοελληνικά)».

Πιὸ κάτω ὅμως διαβάζουμε γιὰ ἕνα ἔντομον, ποὺ λέγεται …ἀγώνια!!! (Νεοελληνικὸν κι αὐτό!!!)
Κι ἀκόμη παρακάτω διαβάζουμε γιὰ τὸ ἀγωνίζομαι:
«διεξάγω ἀγῶνα, ἀμιλλῶμαι περὶ βραβείου, διαγωνίζομαι, συζητῶ ἐριστικῶς, φέρω σοφιστικὰ ἐπιχειρήματα, μάχομαι, πολεμῶ, καταβάλλω σκληρὰς ἤ ἐπικινδύνους προσπαθείας, παλαίω, ἀγωνιῶ». Συνέχεια →

Στὸ λεξικὸ Δημητράκου διαβάζουμε: λέγω πρὸς τοῖς ἄλλοις ἤ έπὶ τούτοις, ἐπονομάζω, ἐκλέγω, διαλέγω, ἀποδίδω τὶ εἰς τινα.
Νεοελληνικά: λέγω ἐν τέλει.
Στὴν οὐσία ὅμως ἡ λέξις προέρχεται ἀπὸ τὸ ἐπὶ καὶ τὸ λέγω. Συνέχεια →

Κατὰ Δημητρᾶκο ξεσπῶ σημαίνει ἐκσπῶ.
Δῆλα δὴ σημαίνει ἐκχύνομαι διαῤῥηγνύων δοχεῖον ἤ φρᾶγμα καὶ μεταφορικῶς ἐκδηλοῦμαι βιαίως, ἀποτόμως.
Τὸ δὲ ξέσπασμα δηλώνει τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ ξεσπῶ. Συνέχεια →

Ἡ λέξις Λεβέντης εἶναι ἴσως μοναδικὴ στὸν κόσμο καὶ σημαίνει, κατὰ Δημητρᾶκο, (πάντα) εὐσταλής, ἀῤῥενωπός, ἀνδρεῖος, ὡραῖος, μεγαλόκαρδος, ἀρχοντικός, γενναιόδωρος…
Καὶ φυσικὰ ἡ λεβεντιὰ εἶναι τὸ γνώρισμα τοῦ λεβέντη, ἀλλά, συμπληρώνει ὁ Δημητρἀκος, πὼς λεβεντιὰ σημαίνει καὶ τὸ ἦθος, ὅπως ἐπίσης διαβάζουμε πὼς λεβεντιὰ διαθέτουν οἱ εὐσταλεῖς καὶ θαλεροὶ ἄνδρες. Συνέχεια →