Ἀρχεῖα ἐτικέττας: φόβος

Θωράκισις ἑαυτοῦ.

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Ἡ ἀνάγκη μας, σὰν ἄτομα, ὅταν ἀρχίζουμε νὰ ἀλλάζουμε τὴν ὀπτική μας καὶ τὶς στοχεύσεις μας, εἶναι τὸ νὰ προστατεύσουμε ὅσο τὸ δυνατὸν καλλίτερα τὶς ἐπιλογὲς καὶ τὶς ἀλλαγές μας. Αὐτὸ σημαίνει πὼς πρώτη μας μέριμνα ὀφείλουμε νὰ εἶναι ἡ θωράκισις τοῦ ἑαυτοῦ μας. Δῆλα δὴ ἡ προστασία μας ἀπὸ ὅποιες ἐξωτερικὲς παρεμβολές.

Ἡ θωράκισις δὲν εἶναι κάτι εὔκολο.
Βαλλόμεθα καθημερινῶς ἀπὸ δεκάδες φοβίες, ἀπειλές, καταστάσεις.
Ἀπὸ τὶς ἁπλὲς εἰδήσεις, ποὺ στοχεύουν στὸ νὰ μᾶς κρατοῦν ἐν καταστολῇ, ἔως τὶς προσωπικές μας συναναστροφές. Ἤ ἀκόμη κι ἀπὸ τὶς ἴδιες τὶς σκέψεις μας καὶ τὶς συνήθειές μας. Συνέχεια →

Φ-Ο-Β-Ι-Ε-Σ

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Ο φόβος, είναι ένα άκρως ύπουλο συναίσθημα το οποίο σου αλλοιώνει την οπτική, αλλά και πολύ περισσότερο τις κινήσεις.
Δεν μιλάω για τον φόβο που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού κινδύνου ή μιας απειλής.
Μιλάω για τον φόβο που αναβλύζει βίαια, κάτω από το αδιόρατο φορτίο μιας πλασματικής απειλής.
Γεννιέται χωρίς προειδοποίηση! Ξεπηδά από το πουθενά, ως ο κομάντο των ανασφαλειών σου και σε αιφνιδιάζει.
Φοβίες και ανασφάλειες. Χωρίς το ένα δε θα υπήρχε το άλλο…
Είμαι αρκετά καλός; Είμαι αρκετά όμορφος; Είμαι αρκετά δυνατός; Είμαι αρκετά αυτόφωτος; …
Αμφιβολίες… Συνέχεια →

Λάγνες σκέψεις.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Λαγνεία είναι η κατάσταση στην οποία ο άνθρωπος δεν αντιστέκεται στις σεξουαλικές του επιθυμίες και θεωρείται αμάρτημα. Γιατί άραγε;
Έτσι διδαχθήκαμε τουλάχιστον στα σχολεία: Μόνιμη εγκράτεια προς τα ενστικτώδη θέλω μας. Βαρύ το φορτίο: Εκούσια αποχή από τις ηδονές μέχρι την ανυπαρξία μας.
Διδαχθήκαμε επίσης πως προορισμός μας είναι ο γάμος με ένα και μοναδικό ταίρι μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος.
Διδαχθήκαμε την αγάπη ως εγκράτεια θα έλεγα, ως ένα άγραφο νόμο που μας κρατά μακρυά από τους πειρασμούς μας.
Διδαχθήκαμε μια αγάπη αδέκαστο κριτή που ταπεινώνει, είναι τυφλή προς τα ένστικτα μας και διαστρεβλώνει τα θέλω μας.
Η πιο ειλικρινής αγάπη μας είναι αυτή για το φαγητό λένε κάποιοι διότι εξυπηρετεί ένα βασικό μας ένστικτο, αυτό της πείνας.
Αλλά με το ένστικτο των ορμών τι γίνεται; Συνέχεια →

Μήπως ἡ θυσία κρύβῃ φόβο;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἡ θυσία πολλὲς φορὲς μοιάζει μὲ τὴν ἀγάπη…
Στὴν πραγματικότητα ὅμως δὲν εἶναι μιὰ πράξις ἀγάπης…
Εἶναι φόβος…

Θυσιάζεται κάποιος ἐκεῖ ποὺ φοβᾶται. Συνέχεια →

Ἡ ἄρνησις τῆς πραγματικότητος.

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Πολλὲς φορὲς ἀρνούμεθα νὰ παραδεχθοῦμε κάποιες πράξεις μας, ἤ ἀκόμη χειρότερα, ἀρνούμεθα νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς αὐτὸ ποὺ κάνουμε ἀφορᾷ ΜΟΝΟΝ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΙΝ κι ὄχι στὴν ἐξυπηρέτησιν τῆς ἀληθείας.
Ὁ κόσμος ἀποκαλεῖ αὐτὴν τὴν στάσιν ἐγωϊσμόν.
Ἐγὼ πάλι τὴν ἀποκαλῶ …φόβον!!! Συνέχεια →

Πῶς θά ἦταν ἡ ζωή μας ἐάν σβήναμε τίς τηλεοράσεις;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἒ καιρὸ εἶχα νὰ μιλήσω…
Ἐχθὲς λοιπὸν εἶδα γιὰ λίγο τὶς εἰδήσεις ἐνὸς μεγάλου καναλιοῦ…
… καὶ σκεπτόμουν ὅτι ὁ φόβος ἐλέγχει τόσο πολὺ τὸν ἄνθρωπο, ποὺ μπορεῖ νὰ τὸν μετατρέψῃ σὲ δοῦλο.
Ἕνας σίγουρος τρόπος γιὰ νὰ ὑποδουλώσῃς ἕναν λαὸ εἶναι μέσα ἀπὸ τὸν φόβο.
Μπορεῖς νὰ τὸ κάνῃς βάζοντάς του ἕνα ὄπλο στὸν κρόταφο ἢ ἔναν δημοσιογράφο στὸ αὐτί. Ὅλοι αὐτοὶ οἱ «ἅγιοι» δημοσιογράφοι θὰ βαλσαμωθοῦν κάποτε καὶ θὰ μποῦν στὸ Μουσεῖο πολέμου, συμβολίζοντας τὰ σύγχρονα ὅπλα. Συνέχεια →