Ὅταν οἱ Ἕλληνες ἔλεγαν «ΟΧΙ». Ἡ Ἐποποιία τοῦ ’40!

Πρωτοσέλισα ἐφημερίδων

Ὁ Ἐμμανουέλε Γκράτσι, πρέσβυς τῆς Ἰταλίας στὴν χώρα μας τὸ 1940, περιγράφει τὰ γεγονότα στὸ βιβλίο του, ποὺ τὸ ὀνομάζει μὲ μία πρωτοφανή ὀξυδέρκεια γιὰ τὸ μέλλον τοῦ καθεστῶτος Μουσολίνι: «Ἡ αρχὴ τοῦ τέλους – ἡ ἐπιχείρησις κατὰ τῆς Ἑλλάδος»:

«Ἡ ὥρα εἶχε ἤδη φθάσει τρεῖς (3). Ἐπιτέλους τὸ κουδούνισμα ἐξύπνησε τὸν ἴδιο τὸν Μεταξᾶ, ποὺ ἔκαμε τὴν ἐμφάνισὴ του σὲ μιὰ μικρὴ πλαϊνὴ πόρτα καὶ ἀναγνωρίζοντάς με, μὲ ἄφησε νὰ περάσω. … Μοῦ ἔσφιξε τὸ χέρι καὶ μὲ ἒβαλε νὰ καθίσῳ σὲ ἕνα μικρὸ φτωχικὸ σαλόνι τοῦ σπιτιοῦ. Μόλις καθίσαμε, καὶ ἐπειδὴ ἡ ὥρα ἦταν λίγα λεπτὰ μετὰ τὶς 3, τοῦ εἶπα ἀμέσως ὅτι ἡ Κυβέρνησίς μου, μοῦ εἶχε ἀναθέσει νὰ τοῦ ἐγχειρίσω προσωπικὰ ἕνα κείμενο, ποὺ δὲν ἦτο τίποτε ἄλλο, παρὰ τὸ τελεσίγραφον τῆς Ἰταλίας πρὸς τὴν Ἑλλάδα, μὲ τὸ ὁποῖον ἡ Ἰταλικὴ Κυβέρνησις ἀπαιτοῦσε τὴν ἐλεύθερη διέλευση τῶν στρατευμάτων της στὸν Ἑλληνικὸ χῶρο, ἀπὸ τὶς 6 πρωϊνῆς…….

Συνέχεια

28 Ὀκτωβρίου 1940. Τὸ πρῶτο Μεγάλο Ὄχι.

28 Ὀκτωβρίου 1940. Τὸ πρῶτο Μεγάλο Ὄχι.Γιὰ αὐτὴν τὴν ἡμέρα δὲν μποροῦμε νὰ γράψουμε πάρα πολλά.
Μόνον ἀναφορὰ μποροῦμε νὰ κάνουμε, πρὸ κειμένου νὰ «ξεσκονίζουμε» κάπως τὶς μνῆμες μας, κάπου κάπου, καὶ νὰ μὴ μᾶς ἰσοπεδώνῃ ἡ ἀμνημοσύνη.
Τὸ πρῶτο Μεγάλο Ὄχι λοιπόν, βάσει ἱστορικῶν καταγραφῶν,  ποὺ εἰπώθη σὲ μίαν ἥσυχη οἰκία στὴν Κηφισιά, σὲ κάποιον Ἰταλό, ὀνόματι Γκράτσι, λίγο μετὰ τὴν 3η πρωϊνή, στὶς 28 Ὀκτωβρίου τοῦ 1940, ἀπὸ ἕναν κοντόχονδρο μεσήλικα, ποὺ τὸ ὄνομά του ἦταν Ἰωάννης Μεταξᾶς, δὲν ἦταν Ὄχι, ἀλλὰ ἀνακοίνωσις πολεμική.
Τὸ πρῶτο Μεγάλο Ὄχι, ποὺ δὲν ἦταν ἀκριβῶς Ὄχι, ἀλλὰ τελικῶς τὸ γνωστό: «Λοιπόν, ἔχουμε πόλεμο».
Τὸ πρῶτο Μεγάλο Ὄχι, τοῦ τελευταίου ἔπους τῆς φυλῆς μας, ποὺ ἐλέχθῃ διὰ στόματος Ἰωάννου Μεταξᾶ… Συνέχεια

Ἀπὸ σήμερον ἡ Μεραρχία κατέχει τὴν ὠργανῳμένην τοποθεσίαν…

ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 1320 ΜΟΝΑΣ
ΕΠΙΤΕΛ. ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΙΙΙ
ΓΡΑΦ. ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ
Ἀριθ. Πρωτ. 30904


ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ

«Λήξαντος τοῦ προκαλυπτικοῦ ἀγῶνος, ἀπὸ σήμερον ἡ Μεραρχία κατέχει τὴν ὠργανωμένην τοποθεσία, δι΄ ὅλων τῶν δυνάμεῶν της.
Ἐπὶ τῆς τοποθεσίας ταὔτης θὰ δοθῇ ὁ ἀποφασιστικὸς ἀγών, πρὸς τὸν ἐχθρόν.
Ὁ Ἀγὼν θὰ διεξαχθῇ μετὰ πείσματος καὶ ἐπιμονῆς ἀκαταβλήτου. Ἄμυνα καρτερᾶ ἐπὶ τῶν θέσεών μας μέχρις ἐσχάτων. Συνέχεια

Ὁ Κατσιμῆτρος καὶ τὸ ἔπος τοῦ ’40!

Το Έπος του 1940 και ο στρατηγός Χ. Κατσιμήτρος

Η μάχη της Ελαίας (Καλπάκι)Η καθοριστική συμβολή ενός άξιου ηγήτορα, του διοικητή της VΙII Μεραρχίας Πεζικού, στον θρίαμβο των ελληνικών όπλων. Συμβολή που συνήθως αγνοείται κατά τους εορτασμούς της ιστορικής επετείου. Συνέχεια

Κάπως ἔτσι τελειώνουν ὅλα…

Λίγο δύσκολο νὰ τὸ πιστέψουμε, ἀλλὰ ἡ ἱστορία μᾶς δείχνει τὸν δρόμο γιὰ τὴν κατάληξι τόσων καὶ τόσων ἐπιδόξων κατακτητῶν.
Τί κι ἐάν ἔφθασαν ἔως ἐδῶ;
Τί κι ἐάν κατάφεραν νά πατήσουν τό πόδι τους στήν Πατρίδα μας;
Τί κι ἐάν πίστεψαν πώς ναί, νίκησαν τόν Ἕλληνα…
Ἡ κατάληξίς τους πάντα ἦταν αὐτή:

Συνέχεια

Ἡμέρες ποὺ εἶναι…

Σήμερα δὲν εἶμαι στὰ καλλίτερά μου γιὰ νὰ γράψω κάτι.
Σήμερα αἰσθάνομαι πὼς πρέπει νὰ καταθέσουμε τὴν σιωπή μας… Νὰ ἀναλογισθοῦμε… Νὰ σκεφθοῦμε… Τὰ λάθη μας καὶ τὰ σωστά μας…
Αὐτὰ ποὺ ἀφήσαμε πίσω μας, δίχως νὰ τοὺς δίδουμε σημασία, τὰ ὁποῖα ὅμως εἶναι τὰ σημαντικότερα γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ παραμένουμε ἐλεύθεροι…

Σήμερα λοιπὸν δὲν ἤθελα νὰ γράψω… Μόνον νὰ στραφῶ μέσα μου… Συνέχεια