Τὸ Πάνθεον τῆς Θεσσαλονίκης (Ῥοτόντα)
Ἔχω ἕνα θέμα μὲ τὴν ἀπάτη χρονολογήσεως κατασκευῆς τῆς «Ῥοτόντας». Εἶναι ἀηδιαστικὰ αὐτὰ ποὺ γράφονται γιὰ τὸ μνημεῖον, ποὺ μόνονσ τὴν Ῥώμη ὑπῆρχε ἀντίστοιχο.
Τὸ κατεσκεύασαν, λέει, στὰ χρόνια τοῦ Γαλερίου καὶ μετὰ δὲν ἤξεραν τί νὰ τὸ κάνουν!!! Μετὰ εὑρῆκαν καὶ ἔτσι γίνονται σήμερα ἀναφορὲς σὲ ὕστερες χρήσεις. Τὸ τραγικὸ εἶναι ὅτι αὐτὰ τὰ διδάσκουν καὶ στὸ πανεπιστήμιο.
Ἂν τὲ μετὰ νὰ εὕρῃ εἰρμὸ ὁ ἀρχαιολόγος καὶ νὰ κάνῃ τακτοποίησι στὸ μυαλό του.
Ὁ μηχανισμὸς τῶν Ἀντικυθήρων
Ἡ ἐξέλιξις τοῦ Μινωϊκοῦ ὑπολογιστοῦ (1), ὑπῆρξε ὁ φημισμένος μηχανισμὸς τῶν Ἀντικυθήρων (2).
Ἡ ἔλλειδις συνδυαστικῆς λογικῆς, δὲν μᾶς ἔδωσε ποτὲ αὐτὴν τὴν πληροφορία. Ὡς ἐκ τούτου εἶναι σωστὸς ὁ ἰσχυρισμὸς ἐρευνητῶν, ὅτι αὐτὸς εἶναι παλαιότερος τῆς ἐποχῆς τοῦ Αὐγούστου, ὅπως χρονολογοῦν τὰ νομίσματα τῆς Περγάμου ποὺ εὑρέθησαν μαζὺ (3).
Ἦταν ἕνας μηχανισμός, ποὺ σὲ καμμίαν χρονικὴ περίοδο δὲν ἔλειψε ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ
Εἶναι παθογένεια στὴν κοινωνία ποὺ ζοῦμε, τὸ δικαίμα ποὺ πῆραν, ἀπὸ μόνοι τους, οἱ ἐπιστήμονες – πτυχία, νὰ ἐκφράζουν ἀπόδψεις ποὺ δὲν τεκμηριώνονται. Ἐνῷ ὁ δρόμος τῆς ἀληθείας εἶναι πάντα ἕνας, δημιουργῶνται ἔτσι φαινόμενα, ὅπως αὐτὸ τῆς ἀνασκαφῆς στὴν Ἀμφίπολι στὰ πρῶτα της στάδια. Θυμηθεῖτε. Δεκατέσσερεις (14) ἐπιστήμονες ἐξέφρασαν ὁ κάθε ἕνας τὴν δική του διαφορετικὴ ἄποψι!!! Συνέχεια
Γράφεται ὅτι τὸ νόμισμα τοῦ Ἀλεξάνδρου (1), ἐκόπη στὴν Ἄστιβο ἢ στὸ Δαμάστιον τῆς Παιονίας καὶ αὐτὸ γιατί ὁ τρόπος γραφῆς εἶναι πανομοιότυπος μὲ αὐτὸν τῶν νομισμάτων τοῦ Αὐδωλέοντος (2). Συνέχεια
