Εἶμαι ἡ οἰκουμενικὴ μητέρα τῶν πάντων, ἡ ἴδια ἡ Φύσις καὶ Κυρία ὅλων τῶν στοιχείων τῆς, ἡ αἰωνία, κυρίαρχος τῶν ἀνθρωπίνων ἔργων, βασίλισσα νεκρῶν καὶ ἀθανάτων, Οὐρανία καὶ γήινος μαζύ. Εἶμαι αὐτὴ ποὺ τὴν γνωρίζουν μὲ ἀμέτρητα ὀνόματα, ἡ Μία καὶ Μοναδικὴ ποὺ τὴν ἐκφράζουν ὄλες οἱ θεότητες.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: μελέτη νομισμάτων
Ῥέα καὶ Ἴσις
Ῥέα -Ἴσις
Ἡ Ἴσις ἦταν κόρη τῶν Γκὲμπ καὶ Νοῦτ (Γαίας καὶ Οὐρανοῦ) ποὺ αὐτομάτως τὴν ταὐτίζει μὲ τὴν Ῥέα.
Ποῦ τά βρῆκε τά πτερά ἡ Ἴσις; Πτερά ἀετοῦ βεβαίως, σὰν αὐτὰ τῶν Σφιγγῶν προστατιδῶν τῆς Ῥέας, Εἶναι τὰ πτερὰ ποὺ τὴν φέρουν στὸν Οὐρανὸ καὶ τὸν Ἥλιο καὶ εἶναι αὐτὰ ποὺ δανείζεται ἡ Νέμεσις, ὅταν πρόκειται νὰ ἀποδώσει δικαιοσύνη. Συνέχεια
Λατρεία τοῦ Ἡλίου στὴν Ἀμφίπολιν
Σὲ πολλὰ ἀπὸ τὰ νομίσματα Φιλίππου καὶ Ἀλεξάνδρου ποὺ ἐκόπησαν στὴν Ἀμφίπολι, παρατηροῦμε ἕνα σύμβολο, ὅπου ἕνα ὄμικρον ἐμπεριέχεται σὲ ἕνα λάμβδα (1). Αὐτὸ θέλει νὰ πῇ, ὅτι ἐκεῖ στὴν Ἀμφίπολι ὑπῆρχε λατρεία τοῦ Ἡλίου! Πῶς αὐτὴ διεκπεραιώνετο, εἶναι μία ἄλλη ἱστορία. Ἀπόλυτα σίγουρα εἶναι, ὅτι ὑπῆρχε ἐκεῖ ὁ κατάλληλος ναός. Ἀκόμη ἐκεῖ εἶναι αὐτὸς καὶ γιὰ νὰ τὸν ἀποκαλύψουν, οὐδεὶς φαίνεται νὰ ἔχῃ τὴν διάθεση. Συνέχεια
Ἴχνη τῆς βρέας τοῦ Περικλέους
Ἡ εὐρυτέρα περιοχὴ τῆς Ἀμφιπόλεως, ὑπῆρξε χῶρος τῆς Ῥέας. Ὄχι χωρὶς λόγο, γιατὶ ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ἤἦταν τὰ εὔφορα ἐδάφη ἐκεῖ. Σὰν κόρη τῆς Γαίας, σιγὰ – σιγὰ ταυτίσθηκε μὲ αὐτὴν καὶ ἐθεωρεῖτο δύναμις ἀστείρευτης γονιμότητος.
Σύμβολα τῆς Μητέρας τῶν Θεῶν, ὅπως ἀποκαλοῦσαν τὴν Ῥέα οἱ Θρᾷκες, ἦταν ὁ Ἥλιος καὶ ἡ Σελήνη μαζύ, χωρὶς ἡ Ῥέα νὰ ἦταν οὔτε ἥλιος οὔτε σελήνη. Κατὰ συνέπειᾳ, τὸ κατ ἐξοχὴν σύμβολο τῆς μητρῴας (Ῥέας) λατρείας, ἀποτελεῖ ὁ ἥλιος μὲ τὴν σελήνη, ποὺ παραπέμπουν στὰ Ἐλευσίνια καὶ Καβείρια Μυστήρια. Μόνη της ἡ Σελήνη, ὅπως ἀποκαλύπτει τὸ λυχνάρι (2), τὸν ἴδιο ῥόλο ἐξυπηρετεί.
Τὸν ἴδιο χῶρο, ὅπως ἀποδείξαμε σὲ παλαιοτέρα δημοσίευση, προσδιορίζει καὶ ὁ λέων τῆς Ἀμφιπόλεως ποὺ ἀνῆκε στὴν Ῥέα. Τὸ ἴδιο προσδιορίζουν καὶ οἱ ἁπανταχοῦ γιγάντιοι λέοντες.
Θεσσαλονίκη τῆς Ὀλυμπιάδος καὶ τῶν Καβείρων
Αἰῶνες μετὰ τὸν θάνατό της, αὐτὴ ποὺ παραδοσιακὰ ἐφρόντιζε τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα (Νεωκόρος) τῶν Θεσσαλονικέων, ἦταν ἡ Ὀλυμπιάς.
Ἀδιάψευστος μάρτυς, εἶναι τὰ νομίσματα τῆς Θεσσαλονίκης, μὲ μεγάλη ποικιλία πορτρέτων της καὶ ὅπου σὲ κάποια ἀπὸ αὐτὰ (1,2) ἀναγράφεται αὐτή της ἡ ἰδιότης (ΘΕCCΑΛΟΝΙΚΗ ΝΕΩΚΟΡΟC). Ποιὰ θρησκεία ἐπρέσβευε ἐκεῖ, μᾶς ἀποκαλύπτει ἄλλο νόμισμα Θεσσαλονικέων μὲ τὴν ἐπιγραφὴ ΚΑΒΙΡΕΙΑ (4). Συνέχεια
Διαστρεβλώσεις γύρω ἀπὸ τὸν τάφο τῆς Βεργίνας
Ὁ τάφος τῆς Βεργίνας
Κάθησα καὶ μέτρησα τὶς λέξεις. Μόνον δεκαέξι εἶναι, μαζὺ μὲ δύο εἰκόνες καὶ οὐδεὶς θὰ τολμήση νὰ ξαναμιλήσῃ οὐδέποτε γιὰ τάφο τοῦ Φιλίππου στὴν Βεργίνα. Καταλαβαίνω ὅτι τὰ νομίσματα ποὺ ἀποδεικνύουν τὸ ἴδιο πρᾶγμα, δημιουργοῦν πρωτόγνωρα συναισθήματα. Τώρα ὅμως τὸ πεδίο εἶναι ἄλλο. Συνέχεια