Εἶναι ὑπέροχο νὰ μποροῦμε νὰ ἀγγίζουμε ἀντικείμενα ποὺ χρησιμοποίησαν οἱ πρόγονοί μας. Εἶναι πανέμορφο! Εἶναι μία διαδικασία ποὺ χρειαζόμαστε πρὸ κειμένου νὰ κατανοήσουμε τὸν τρόπο ζωῆς τους, τὶς κοινωνικὲς δομὲς καὶ τὴν παιδεία τους.
Στὴν Τροία. Δρόμος εἰδικὸς γιὰ εἰδικὲς τελετές, ἰσχυρίζονται. Ὅπως κι ἐὰν εἶναι, ἕνας δρόμος 2.000 ἐτῶν εἶναι μεγάλο γεγονός. Ἀρκεῖ φυσικὰ νὰ μὴν προσπαθήσουν τώρα νὰ τὸ παίξουν Τρῶες τὰ μογγόλια. Δὲν ἀντέχουμε τόσο γέλιο! Θὰ μᾶς …πεθάνουν! (Μήπως πασχίζουν νὰ μᾶς ἀφανίσουν τώρα μὲ πιὸ σύγρονα μέσα;)
ΔΡΟΜΟΣ 2000 ΕΤΩΝ
Εφ. Γενί Σαφάκ 30-9-2011
Βρήκαν δρόμο 2 χιλιάδων ετών
Το 1996 μετά την κρίση των Ιμίων είχε διαρρεύσει στον Τύπο ένα εγχειρίδιο της Πολεμικής Ακαδημίας των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων στο οποίο παρουσιάζονταν καθαρά οι θέσεις της Τουρκίας περί «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο. Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών διευκρινίζει ότι στις
διερευνητικές επαφές ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία η θεωρία των «γκρίζων ζωνών» έχει ατονήσει από πλευράς των Τούρκων. Η Ακαδημία Ιστορίας της Τουρκίας όμως δημοσίευσε ένα βιβλίο το 2004 με τίτλο «Οι ζώνες του Λυκόφωτος στο Αιγαίο – Τα μη Λησμονημένα Τουρκικά Νησιά» στο οποίο επαναλαμβάνονται όλα τα επιχειρήματα της Τουρκίας για το Αιγαίο, τα νησιά και τις βραχονησίδες του. Στο βιβλίο συμπεριλαμβάνονται Συνέχεια
Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανούς δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
Τοῦ Νίκου Λυγεροῦ.
Μέσω του έργου του Ενεπεκίδη, έχουμε πρόσβαση στα έγγραφα των κρατικών αρχείων της Αυστροουγγαρίας.
Αυτά τα αποδεικτικά στοιχεία περί γενοκτονιών των Αρμενίων και των Ελλήνων, μας επιτρέπουν να αναδείξουμε τον κοινό πυρήνα της τουρκικής τακτικής εξολόθρευσης των χριστιανικών πληθυσμών. Ως θύματα έχουμε συχνά την τάση να συγκρίνουμε τους πόνους μας. Όμως, ο κοινός εχθρός είχε ένα και μόνο στόχο, όπως το αναδεικνύουν οι εξής αναφορές.
Συνέχεια
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=73hIjTtdRqc&feature=related]