Ἡ ληστεία στὸ Μουσεῖο τῆς Ἀρχαίας Ὀλυμπίας ἦταν ἕνα γεγονὸς ποὺ μᾶς συνετάραξε ὅλους!
Σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ληστεία στὴν Ἐθνικὴ Πινακοθήκη, ἦταν τὸ τελευταῖο λιθαρίκι πρὸς τὴν συνειδητοποίησιν ὅτι στὸ Ἑλλαδοκαφριστὰν δουλεύουν μόνον οἱ μηχανισμοὶ ἐκείνοι ποὺ ἀποδεικνύουν τὴν ἀνάγκη γιὰ τὴν ἀπόλυτο ἀποδόμησίν του!
Τότε, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν πρώτων 24ώρων, ποὺ ἡ ἀγωνία μας ἦταν στὸ ζενίθ, ὁ Παυλάρας γυμναζόταν, ἡ φύλαξις τῶν μουσείων μας περνοῦσε στὴν συνειδητὴ συμμετοχὴ καὶ στήριξι τῶν πολιτῶν καὶ οἱ ληστὲς ἔτριβαν τὰ χέρια τους πανευτυχεῖς ἀπὸ τὴν λεία τους. Καὶ φυσικὰ ἀνενόχλητοι σχεδίαζαν τὴν πώλησιν τῆς λείας τους.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Μουσεῖον Ἀρχαίας Ὀλυμπίας
Ἡ κλοπή, ἡ παραίτησις καὶ τὰ τρία πουλάκια.
Ένα χρυσό δαχτυλίδι-σφραγίδα του 16ου αιώνα π.Χ., ανεκτίμητης αρχαιολογικής αξίας, ήταν το πολυτιμότερο από τα αντικείμενα που άρπαξαν οι αδίστακτοι ληστές από το παλιό μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας. Φαίνεται μάλιστα πως ήταν ο βασικός τους στόχος, γεγονός που ενισχύει την πεποίθηση ότι η λεία της ληστείας θα καταλήξει στην ανήλιαγη συλλογή κάποιου πάμπλουτου μανιώδους συλλέκτη αρχαιοτήτων! Το δαχτυλίδι ανήκε σε κάποιον ηγεμόνα της Άνθειας και χρονολογείται στη χρονική περίοδο 1580-1400 π.Χ..
Τίποτα δὲν εἶναι ἀνάξιον λόγου. Τὸ τελευταῖο πετραδάκι ἔχει λόγον ὑπάρξεως στὸν τόπο του κι ὄχι ὁπουδήποτε ἀλλοῦ! Τὸ τελευταῖο ὄστρακο ἢ τὸ πιὸ εὐτελὲς εὕρημα ὑπάρχει κάπου διότι ἐκεῖἔπρεπε νὰὑπάρχῃ. Ἂς μὴν λαμβάνουμε ὡς δεδομένα τὰἐγκλήματα κατὰ τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς ἀνθρωπότητος. Ναί, συνέβησαν, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀθωώνει τοὺς ἐγκληματίες. Θὰ πληρώσουν καὶ μάλιστα θὰ πληρώσουν ὅπως τοὺς πρέπει! Συνέχεια