Αὐτὲς τὶς ἡμέρες μᾶς φορτώνουν μὲ ὅλων τῶν εἰδῶν τὶς παρα-πληροφορίες, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς συσκωτίσουν τὴν σκέψιν καὶ νὰ μᾶς ἀποκοιμίσουν, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά.
Δὲν ἔχουμε κάποιαν ἑορτή, γιὰ νὰ ἑορτάσουμε, κι ἄς πασκίζουν νὰ μᾶς πείσουν γιὰ τὸ ἀντίθετον. (Καὶ δὲν ἀναφέρομαι σὲ θρησκευτικὰ ἤ στὰ ἐποχιακὰ ἤθη κι ἔθιμα. Αὐτὰ παραμένουν προσωπικὴ ὑπόθεσις τοῦ κάθε ἑνὸς ἀπὸ ἐμᾶς!!!) Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐπανελλήνισις
Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀνατρέξουμε στὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Σκέψι.
Ἡ ἐποχὴ μας εἶναι κατὰ γενικὴ ὁμολογία ἐξαιρετικὰ δύσκολη.
Εἶναι καιρὸς καὶ πάλι, λοιπόν, τώρα που οἱ «εἰδικοί» Εὐρώπης καὶ Ἀμερικῆς ἐξήτασαν τὰ συμπτώματα τῆς παγκόσμιας κοινωνικῆς πολιτικῆς καὶ οἰκονομικῆς καταπτώσεως καὶ διέγνωσαν ὡς σοβαρὴ ἕως καὶ μοιραία τὴν νόσο γιὰ ἔθνη καὶ πολίτες, νὰ ἀνατρέξουμε, ἐμεὶς οἱ Ἕλληνες, στὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Σκέψι καὶ στην Ἱστορία μας γιὰ νὰ ἀναζητήσουμε ταπεινὰ μιὰ «δεύτερη γνώμῃ». Συνέχεια
Τί γνωρίζουμε ἐμεῖς γιά τήν Ἱστορία μας;
Ἀφορμὴ γιὰ τὸ σημερινό μου κείμενον ἐστάθη μία παλαιά μου δημοσίευσις, μὲ θέμα τὸν Παρθενώνα καὶ τὰ μυστικά του.
Δύο Παρθενῶνες ὑπάρχουν στήν Ἀκρόπολιν;
Μεγάλη συζήτησις εἶχε γίνει τότε καὶ ὁ Παναγιώτης (Καρτσωνάκης) μοῦ εἶχε στείλει τὸ δικό του σχετικὸ ἀφιέρωμα:
Συνέχεια
Ἄς ἀγαπήσουμε περισσότερο αὐτὸν τὸν τόπο…
Τὸ μέγεθος τῆς σημαίας …ἀνάλογο μὲ τὸ μέγεθος τῆς ἀγάπης γιὰ τὴν Πατρίδα
…στὴν Ἑλλάδα…ἐκτὸς Ἑλλάδος. Συνέχεια
Ποιός θά μέ σώσῃ;
Τὸ ἐρώτημα τὸ ἔχω θέσει ἀρκετὲς φορές, ἰδίως σὲ μακροσκελῆ σημειώματα…
Στόχος μου πάντα παραμένει τὸ νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι ὁ μοναδικός μας σωτήρας δὲν θὰ ἔλθῃ γιὰ νὰ μᾶς σώσῃ ἐπεὶ δὴ μᾶς ἠγάπησε ἤ μᾶς θαυμάζει ἤ τὸν ἔπνιξε ἡ ἀδικία ποὺ μᾶς πνίγει…
Ὁ κάθε σωτήρας, ἄλλοτε κακὸς κι ἄλλοτε …χειρότερος τοῦ κακοῦ, γιὰ νὰ ἔλθῃ νὰ μᾶς σώσῃ θὰ ἀξιώσῃ πολλὰ ἀνταλλάγματα…
Ἀνταλλάγματα σὰν αὐτὰ ποὺ ἔδωσαν κάτι Κωλέττηδες καὶ κάτι Μαυροκορδάτοι, ἀπὸ ἀρχῆς γενέσεως τοῦ Ἑλλαδοκαφριστᾶν…
Ἄλλως τέ… δρόμους ἄνοιξαν αὐτοί… Δρόμους… Παράδειγμα πρὸς μίμησιν ἔγιναν… Ὄχι πρὸς ἀποφυγήν…
Καὶ ὅλοι οἱ ἐπόμενοι ἁπλῶς ἀκολουθοῦν… Συνέχεια
Μία φωνὴ ποὺ …δυναμώνει!!!
Διαβάσατε, ἀκούσατε, συγκινηθήκατε μὲ τὸν Ἕλληνα ὁμογενὴ ποὺ ἐτραγούδησε τὸν Ἐθνικό μας ὕμνο, μέσα ἀπὸ μίαν ἀθλητικὴ ἐκπομπὴ στὶς ΗΠΑ.
Αὐτὸ ποὺ μοῦ ἔκανε ὅμως ἐντύπωσιν δὲν εἶναι τόσο ἡ ἀναπαραγωγὴ τοῦ Ἐθνικοῦ Ὕμνου, ὅσο ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον γίνεται…
Ἡ φωνὴ δυναμώνει, δυναμώνει, δυναμώνει γιὰ νὰ …σπάσῃ…. Συνέχεια