Ὅταν ἐδῶ καὶ χρόνια κάποιοι φώναζαν γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ πολιτικοῦ συστήματος, τῶν κοινωνικῶν δομῶν στὴν χώρα, τὴν καταστρατήγησιν τοῦ Συντάγματος καὶ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ τελικῶς τὴν ἀπόλυτον δουλοποίησιν τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ στὴν συνέχεια καὶ ὅλων τῶν Εὐρωπαίων, τοὺς ἀποκαλοῦσαν συνωμοσιολόγους.
Ὅταν οἱ στρατιὲς τῶν παθιασμένων (γιὰ ἐλπίδα) ψηφοφόρων τοῦ τΣΥΡΙΖΑ, ἀλλὰ καὶ τῆς ΝουΔουλάρας καὶ τοῦ ΚΚΕ καὶ τῆς χρυσῆς αὐγῆς καὶ τοῦ «ποταμιοῦ» καὶ τοῦ λεβένταγα καὶ τοῦ μΠατΣοΚ συζητοῦσαν γιὰ περικοπὴ στὶς συντάξεις, γιὰ φορο-ἐπιδρομὲς καὶ γιὰ λεηλασία, αὐτοὶ οἱ κάποιοι ἐπέμεναν πὼς εἶναι καθαρὰ θέμα πολιτικῆς μεθοδεύσεως ποὺ στόχο ἔχει μόνον τὴν ἀπομείωσιν τῆς ἐλευθερίας μας. Συνέχεια →