Κατσίφας. Ἀθάνατος
Σὲ ὅλον του του τὸ βίο ὁ κάθε ἕνας μας, κουβαλᾶ στὴν πλάτη του ἕναν ἀναμμένο πυρσό.
Ἐκεῖ ποὺ εἶναι ἡ φλόγα, ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ τὴν δῇ. Αὐτὴ ὅμως φωτίζει καὶ ἐπιτρέπει νὰ εἴμαστε ζωντανοὶ καὶ δραστήριοι. Πρόκειται γιὰ τὴν ἀτομικὴ πηγὴ φωτὸς ἢ τὸ καντηλάκι ποὺ καίει καὶ καίει ὅσο δὲν σώνεται τὸ λαδάκι του. Εἶναι τὸ φῶς τῆς ψυχῆς, ποὺ βέβαια δὲν βλέπουμε τὴν πηγή του καὶ μᾶς ὁρίζει ἕως καὶ τὴν ὑστάτη στιγμή.
Συνέχεια
Ὁ Ἱερὸς Γάμος ἦταν ἕνας στὰ πολλὰ ἑκατομμύρια καὶ ἐξεπλήρωνε διὰ τῶν ἀπογόνων, ἕναν ἢ περισσοτέρους σημαντικοὺς σκοπούς. Σὲ κάθε περίπτωση, ἦταν ἕνας διάσημος καὶ διαφορετικὸς γάμος στὴν ἀρχαιότητα, στὸν ὁποῖο εἶχαν ἀνάμειξη θεοί. Τί γινόταν ὅμως, ὅταν παραλλήλως του πρώτου γάμου, ἐξελίσσετο δευτέρα Ἱερογαμία, ποὺ σκοπὸ εἶχε νὰ προκύψῃ ἀπὸ ἀπογόνους τῶν δύο, τρίτος διαδοχικός Ἱερός Γάμος; 
Συνέχεια
Δὲν εἶναι πολλὰ τὰ χρόνια, ποὺ ἐπάνω σὲ ἕνα μου ξέσπασμα, ἀπέναντι σὲ ἀνεγκεφάλους καὶ ἀπαιδεύτους δασκάλους, ποὺ τοὺς ἀπεδείκνυα, σὲ κάθε ἀποστροφὴ τοῦ λόγου τους πόσο συνεργοὶ στὸ ἔγκλημα κατὰ τῆς Πατρίδος καὶ κατὰ τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ κυρίως κατὰ τῆς Ἀνθρωπότητος εἶναι, πετάχθηκε κάποιος ἐξ αὐτῶν γιὰ νὰ μοῦ πῇ πὼς «ἐκτελοῦν ἐντολές» καὶ πὼς «δὲν φέρουν εὐθύνη» γιὰ ὅσα τὸ ὑπουργεῖο τοὺς διατάσσει νὰ πράξουν. Κυριολεκτικῶς ἐν ἐξάλλῳ ἐγὼ τότε τοὺς εἶπα πὼς τὸ λιγότερο ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε ἐμεῖς, τὰ θύματά τους, εἶναι νὰ συμβάλουμε, μὲ ὄλες μας τὶς δυνάμεις, γιὰ νὰ γκρεμισθῇ ὁριστικῶς τὸ ἔκτρωμα τῆς ἀπαιδείας τους, ἐφ’ ὅσον ἀκυρώνουν ἐμπράκτως τὸ δικαίωμα (καὶ τὴν ὑποχρέωσιν) τῆς ἐλευθέρας βουλήσεως, ἀρχῆς γενομένης ἐκ τῶν σαπροφυτικῶν τους σαρκίων, καθὼς φυσικὰ καὶ πὼς ὄλοι τους καταλήγουν, συνειδητῶς πλέον, νὰ ἀποστρέφουν τὸ βλέμμα τους ἀπὸ τὰ θύματά τους καὶ νὰ ἑστιάζουν μόνον στὸ πῶς οἱ ἴδιοι θὰ βολευθοῦν γιὰ περισσότερο χρόνο. Συνέχεια
Ἡ χαμένη δεξαμενὴ τῆς Ἀμφιπόλεως
Τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2014, πρὶν ἀκόμη ξεσπάσῃ ὁ θόρυβος γιὰ τὴν ἀνασκαφὴ τῆς Ἀμφιπόλεως, ὑπῆρχε κυκλικὴ κατασκευὴ μὲ διάμετρο 9,9 μέτρα μέσα στὸν Καστά. Διακρίνεται πολὺ καλὰ στὸ κέντρο τῆς εἰκόνος καὶ ἡ μέτρησις ἦταν εὔκολη στὸ Coogle Earth, ἀπὸ ὅπου ἄλλωστε προέρχεται καὶ ἡ φωτογραφία.
Συνέχεια
Ποῦ εἶναι τά ὁστᾶ τοῦ ἀλόγου;
Μία φορὰ καὶ ἕναν καιρό, ὑπῆρχαν περίεργοι ἀρχαῖοι ποὺ ἀρέσκοντο στὸ νὰ γράφουν ἱστορία στὰ νομίσματα. Ἔγραψαν λοιπὸν γιὰ ἕνα αἰώνιο ἄλογο, ἀφοῦ δάφνινο στεφάνι αἰωρεῖτο ἐπάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι του, ταὐτισμένο μὲ τὸν Διόνυσο Ζαγρέα, ἀφοῦ φέρει τὰ κέρατα τοῦ ταύρου, νὰ εἶναι στὸ νόμισμα τοῦ Ἀλεξάνδρου.
Συνέχεια
Λαειτεία, Ἑννέα Ὁδοὶ καὶ Ἀμφίπολις 
Τί ἦταν αὐτό πού ᾡνόμασε Ἀμφίπολιν τό 437 π. Χ. ὁ Ἀθηναῖος Ἄγνων; Ἐπικρατεῖ ἡ ἄποψις ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ μετονομασία τῶν Ἑννέα Ὁδῶν, ὅμως αὐτὴ δὲν εἶναι ὅλη ἡ ἀλήθεια. Ἡ Ἀμφίπολις περιελάμβανε, ἐκτὸς τῶν Ἑννέα Ὁδῶν καί, ἀκόμη μίαν πόλι, ποὺ εὑρίσκετο σὲ Βισαλτικὸ ἔδαφος καί, ἔκειτο, ἀκριβῶς στὴν ἀπέναντι ἀπὸ τὶς Ἑννέα Ὁδοὺς ὄχθη τοῦ Στρυμῶνος ποταμοῦ. Ἐπρόκειτο γιὰ τὴν Βισαλτικὴ Λαειτία, τὸ ὄνομα τῆς ὁποίας οὐδέποτε ἀπεκαλύφθη καὶ ποὺ πάντα ἡ πορεία της ἦταν ἀνεξάρτητος τῆς πορείας τῶν Ἑννέα Ὁδῶν. Συνέχεια
