Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἑβραιογενεῖς θρησκεῖες

Κατὰ τῆς ἀντιχριστιανικῆς νόσου.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Κατὰ τῆς ἀντιχριστιανικῆς νόσου.

-βασικὴ θέσις-
-Παρετήρησα ἐδῶ στὸ Φ/Β καὶ στὰ μπλὸγκ ὅτι πληθύνονται οἱ ἀσθενεῖς τῆς Ἀντιχριστιανικῆς νόσου ἡ ὁποία ὁλοένα ἐπεκτείνεται! Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ζοῦν σὲ ἕναν ἰδικόν των κόσμον μονομανίας, γύρω τους δὲν ὑπάρχει τίποτα καλὸν ἢ κακὸν ἄξιον σχολιασμοῦ, μόνη τους ἀσχολία ἐπὶ 24ώρου βάσεως εἶναι μία συνεχής, μονότονος καὶ ἰδιαιτέρως καὶ ἀπεχθῶς χυδαία ἐπίθεσις κατὰ τοῦ χριστιανισμοῦ. Ἀξιοσημείωτον εἶναι ὅτι ὁ Ἀντιχριστιανισμὸς αὐτὸς εἶναι ὀργανωμένος εἰς σύστημα τοῦ ὁποίου τὸ κύριον χαρακτηριστικὸν εἶναι ὅτι βρίθει ὀφθαλμοφανῶν ἀντιφάσεων! Συνέχεια →

Ὁ ἀετὸς καὶ οἱ Ἕλληνες

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Τό γνωρίζετε αὐτό τό σύμβολον; Τό ἔχετε κάπου συναντήση; Εἶναι παρεούλα μὲ αὐτό: Συνέχεια →

Ποιός θεός εἶναι;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἐρώτημα:
Μαντέψετε γιὰ ποιὸ πρόσωπο μιλάω:

Ἐγεννήθη ἀπὸ παρθένα, μὲ ἄμωμο σύλληψι, κατόπιν ἐπενεργείας ἑνὸς ἁγίου πνεύματος, ἐκπληρώνοντας ἔτσι μίαν ἀρχαία προφητεία.
Συνέχεια →

Ἡ πανθρησκεία μαγειρεύτηκε στὴν Ἀστανᾶ.

ἀπὸ τὸν/τὴν

7

Τὸ σύμβολον τῆς Ἀστανᾶ εἶναι αὐτό:

Γιατὶ καὶ πῶς, οὐδόλως μὲ ἐνδιαφέρει… Πάντως αὐτὸ εἶναι….

Ἐκεῖ λοιπόν, στὴν Ἀστανᾶ, ἔχουν ἐδῶ καὶ καιρὸ ἀρχίσῃ νὰ διοργανώνονται συνέδρια, συνεστιάσεις, συμβούλια…
Ὄχι κάτι οὐσιαστικό… Ἀλλὰ νά… ἔτσι, γιὰ νὰ μᾶς …«ἐνημερώνουν». Διότι τὸ ἔχουμε πῇ πολλὲς φορές… Δὲν κάνουν κάτι δίχως νὰ μᾶς ἔχουν ἐνημερώσῃ. Ἁπλῶς ἐμεῖς ἤ ἀδιαφοροῦμε ἤ δὲν λαμβάνουμε στὰ πολὺ σοβαρὰ τὶς προειδοποιήσεις τους….

Στὴν Ἀστανᾶ λοιπὸν συμβαίνουν πολλά. Ἔτσι… Γιὰ τὰ μάτια…
Συνέχεια →

Τὰ τζαμιὰ καὶ τὰ …τζαμιά!

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

«Ὅλα τά ‘χει ἡ Μαριορή, ὁ φερετζές τῆς ἔλειπε»! Ἡ παροιμιακή φράση εὑρίσκει ἐπιβεβαιωτική πληρότητα στό Δῆμο Ἀθηναίων. Ὁ κ. Καμίνης καί τά «καμινέτα» του, ἀφοῦ ἔλυσαν τό πρόβλημα τῶν σκουπιδιῶν, τό πρόβλημα τῆς βεβηλώσεως τοίχων καί μνημείων, τό πρόβλημα κλοπῆς προτομῶν, τό πρόβλημα τῶν ζητιάνων (παρότι αὐτό ἦταν τουριστική «ἀτραξιόν»), τό πρόβλημα τῆς νεκρώσεως τοῦ ἱστορικοῦ κέντρου, τό πρόβλημα τῆς δημόσιας τάξης, το πρόβλημα τοῦ θορύβου, το πρόβλημα τῆς ἀλητείας καί τῆς Συνέχεια →

Οἱ καλόγεροι

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς τό εἶχε ἀντιληφθεῖ ἀπό τότε. Πῶς φτάσαμε σιγά σιγά νά γίνῃ τό πνεῦμα, «ἄγιο πνεῦμα»

Εἴμαστ᾿ οἱ ἄνεργοι καὶ οἱ ἄχαροι,
καὶ τῆς ζωῆς εἴμαστ᾿ ἐμεῖς οἱ καταλαλητάδες,
γιὰ νὰ πατᾶμε καὶ νὰ σβήνουμε εἴμαστε
τὰ ὡραῖα καὶ τ᾿ ἀληθινά, τ᾿ ἄνθια καὶ τὶς λαμπάδες. Συνέχεια →