Αὐτὸ μὲ τὶς «ἑλληνικές» μπῦρες, τὶς ὁποῖες σπεύδουν ἅπαντες, μὲ «ἐθνικὴ ὑπερηφανεία» νὰ καταναλώσουν, καιρὸς εἶναι νὰ τεθῇ ὑπὸ νέα πρίσματα, πιὸ ἐλληνικά. Κι ἐπεὶ δὴ ἀκριβῶς ἡ παραπληροφόρησις, ἡ προπαγάνδα καί, κυρίως, τὸ χρῆμα εἶναι ἄφθονο, καλὸ εἶναι, ἐπὶ τέλους, νὰ γίνουμε λίγο-λίγο συνειδητοὶ καταναλωτές. Διότι δὲν ἀρκεῖ μόνον τὸ ὄνομα κάποιου νὰ εἶναι (πλαστογραφημένα) ἑλληνικό. Πρέπει καὶ νὰ εἶναι ἑλληνικό.
Μπῦρες καὶ πάλι λοιπὸν σήμερα. Ἑλληνικὲς μπῦρες κι ὄχι …«ἑλληνόφωνες»!!!
Μετὰ ἀπὸ τὶς προηγούμενες δημοσιεύσεις μας:
Ὅπου παρουσιάσαμε καὶ ἑλληνικὲς καὶ …κατ’ ὄνομα «ἑλληνικές» μπῦρες, ἂς περάσουμε στὶς ὑπόλοιπες, ποὺ δὲν ἀναφέραμε καὶ οἱ ὁποῖες, μέσα σὲ ἕνα ἀνθελληνικὰ φορολογικὸ κι ἀντιεπιχειρηματικὸ σκηνικό, ἐπιβιώνουν καὶ παρουσιάζουν (κατὰ τοὺς γνῶστες πάντα) ἐξαιρετικῆς ποιότητος γευστικὰ προϊόντα μπύρας. Εἶτε πρόκειται λοιπὸν γιὰ μικροβιοτεχνίες, εἴτε γιὰ μεγαλύτερες ἐπιχειρήσεις, τολμοῦν, ἐπιχειροῦν, ἀποδεικνύουν πὼς ἂν καὶ ὁ ἀθέμιτος ἀνταγωνισμὸς εἶναι ἐμφανὴς καὶ καταστροφικός, ἐν τούτοις, βασιζόμενοι στὴν ποιότητα τροφοδοτοῦν σιγὰ σιγὰ τὴν ἑλληνικὴ ἀγορά, σὲ τοπικὸ κυρίως ἐπίπεδον, μὲ πραγματικὰ ἑλληνικὴ μπῦρα.
Ἑλληνική;
Καί ποῦ νά τήν βρῇς;
Μία «Βεργίνα», ποὺ «χαροπάλευε» ἔως προσφάτως (ἂν καὶ μὲ τὴν δικαστικὴ ἀπόφασιν εἰς βάρος τῆς «Ἀθηναϊκῆς Ζυθοποιΐας θεωρητικῶς ἔχει ἐλπίδες ἀνακάμψεως… Θεωρητικῶς…!!!) καὶ κάποιες ἄλλες, πραγματικὰ ἑλληνικές, ποὺ ὅμως οὔτε ποὺ ἀκούγονται…
Κι ἀπὸ κοντὰ τόσες καὶ τόσες, ποὺ δηλώνουν ἑλληνικές, ἀλλὰ δὲν εἶναι.
Συνέχεια
