Σκεπτόμουν τὰ πρόσφατα (σχετικῶς) περιστατικά, μὲ τὶς διάφορες δολοφονίες καὶ τοὺς …«τυχαίους» θανάτους, καθὼς ἐπίσης καὶ τὶς παλαιώτερες δολοφονίες Φύσσα καὶ Καπελώνη-Φουντούλη.
Οἱ δύο σημαντικὲς λεπτομέρειες, γιὰ τὶς ὁποῖες οὐδεὶς συζητᾶ, εἶναι τὸ γιατὶ ἐδολοφονήθηκαν, ποῦ, πῶς ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ αὐτούς, τοὺς νέους ἀνθρώπους, μὰ κυρίως τὸ ἐὰν καὶ τὸ γιατὶ θὰ ἔπρεπε κάποιοι ἐξ αὐτῶν νὰ γίνουν σύμβολα, ἐφ΄ ὅσον ἐλάχιστοι ἐξ αὐτῶν ἀπεβίωσαν λόγῳ τῆς (ὁποίας) ἰδεολογίας τους.

Λυντσαρισμάτων ἀρχή…

Γιὰ ἀρχὴ λοιπόν.
Φύσσας καὶ Ῥουπακιᾶς εἶχαν προηγούμενα μεταξύ τους, σὲ ἐπίπεδα ποδοσφαιρικοῦ ὁπαδισμοῦ καὶ τραμπουκισμοῦ. Αὐτὸ μαρτυροῦν καὶ οἱ καταθέσεις τῶν μαρτύρων, μὰ καὶ οἱ μετέπειτα συνομιλίες Ῥουπακιᾶ, ποὺ εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος.
Ἐπὶ πλέον ὁ Ῥουπακιᾶς ναὶ μὲν ἦταν μέλος τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, τὴν στιγμὴ τῆς δολοφονίας, ἀλλὰ προηγουμένως ἦταν μέλος τοῦ ΚΚΕ.
Τέλος, ἀνεξφαρτήτως τοῦ τὶ λέγεται ἐκ τῶν ὑστέρων, ὁ Φύσσας ἦταν ἕνας μουσικός, ποὺ σὲ κάποιους ἄρεσε πολύ, ἀλλὰ ποὺ δὲν τραγουδοῦσε καὶ πολὺ τὴν …ἀγάπη. Γιὰ «ἀντι-φασιστικὲς δράσεις» δὲν ἦταν καὶ τόσο γνωστός, ὅσο γιὰ θὰ ἤθελαν σήμερα νὰ μᾶς πείσουν.
Κατ’ ἐμὲ ὁ θάνατος Φῦσσα δὲν ἦταν λόγῳ ἰδεολογίας.
Καί, ναί, σχεδὸν ἅπαντες λοιδωροῦν τὸν δολοφόνο, πλὴν ἐλαχίστων, σχετιζομένων κάπως μὲ τὴν Χρυσῆ Αὐγή, διότι κατόπιν αὐτῆς τῆς δολοφονίας, τὸ κόμμα τους ἐστοχοποιηθη νομοτύπως.

Οἱ Φουντούλης-Καπελώνης ἦσαν …«παράπλευρες ἀπώλειες» σὲ ἕναν πόλεμο ἐντυπώσεων καὶ συντηρήσεως πνεύματος τρομοκρατίας πρὸς ὅλους μας. Δὲν εἶναι καὶ λίγο νὰ ξέρῃς πὼς ἀκόμη καὶ ὡς διερχόμενος περαστικός, ἔξω ἀπὸ τὰ γραφεῖα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, κινδυνεύεις…
Ἐν τούτοις, εἰδικῶς γιὰ αὐτούς, θὰ μπορούσαμε νὰ ἰσχυρισθοῦμε πὼς ναί, ἕνας λόγος (καθαρὰ ἐπιδερμικός) τῆς δολοφονίας τους, ἦσαν οἱ ὅποιες ἰδέες τους.
Δυστυχῶς μας ὅμως, πολλοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἐπικροτοῦν αὐτὲς τὶς δολοφονίες. Ἀκόμη καὶ οἱ …ἀκομμάτιστοι, λέει.

Μὲ τὶς ἰδέες καὶ τῶν μέν, ἀλλὰ καὶ τοῦ δέ, ἐγὼ προσωπικῶς, δὲν θὰ μποροῦσα νὰ συμφωνήσω.
Μὲ τὸ δικαίωμα νὰ τὶς ἐκφράζουν ὅμως, ναί, ὄχι μόνον θὰ συμφωνήσω ἀλλὰ θὰ ἀντιμετωπίσω καὶ ὅποιον θὰ προσπαθοῦσε νὰ τοὺς φιμώσῃ.

Ἡ ἄλλη, πρόσφατος δολοφονία, τοῦ 27χρονου κοσμηματοπώλου, ποὺ οὐδόλως ἀπησχόλησε τὰ Μεσα Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως, ἔρχεται γιὰ νὰ μᾶς ἀποδείξῃ πὼς ὅταν τὸ θῦμα εἶναι …ἄχρηστο ἐπικοινωνιακά, τότε …καλὰ νὰ πάθῃ.
Οὔτε ἡ κάθε παρόμοιος δολοφονία, ὅπως αὐτὴ τοῦ Μανώλη Καντάρη, μὲ κίνητρο τὴν ληστεία, ποὺ ἐσημειώθη τὰ τελευταία χρόνια στὴν χώρα μας ἀπησχόλησε τὴν κοινὴ γνώμη. Οὔτε φυσικὰ οἱ βιασμοί, ἡ καταστροφὴ τῆς Μυρτούλας, οἱ …τσουρουφλισμένοι τῆς ΜΑΡΦΙΝ, τὰ …σιδερώματα ἡλικιωμένων καὶ τὰ ὅποια ἀκόμη ἐγκλήματα, ποὺ οὐδόλως μαθαίνουμε, θὰ μποροῦσαν νὰ γίνουν σύμβολα, ἐφ΄ ὅσον δὲν ἐνεδύονται …ἰδεογικὰ κίνητρα καί, ἐπὶ πλέον, τὰ θύματα …ἂς πρόσεχαν, ἰδίως τώρα ποὺ δὲν χρησιμεύουν σὲ ἐπικοινωνιακὰ παιχνίδια.

Διαρκεῖ ἀκόμη ὁ ἐμφύλιος…!!!

Αὐτὰ ὅμως τὰ ἐγκλήματα δὲν φέρουν ἰδεολογικὴ ταὐτότητα, παρὰ μόνον καταδεικνύουν πὼς στὸ παιχνίδι ἐπιβιώσεως-ἐγκληματικότητος, νικητὴς ἀναδεικνύεται νικητὴς ἡ ἐγκληματικότης, ποὺ ἐνίοτε …ἀναβαπτίζεται σὲ κάτι …«ἰδεολογικό», γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσῃ τοὺς ἐκμεταλλευτές της. Ἐὰν μάλιστα συνυπολογίσουμε τὸ εἶδος τῶν ἠθικῶν αὐτουργῶν, προεξάρχοντα αὐτῶν θὰ δοῦμε τὸ ἴδιο τὸ κράτος ποὺ προασπίζεται, μὲ νόμους σὰν τοῦ Παρασκευοπούλου, τὸν ἐγκληματία εἰς βάρος τοῦ θύματος.
Οἱ περισσότεροι δὲ ἐκ τῶν νεκρῶν αὐτῶν δὲν ἔπεσαν στὸν βωμὸ κάποιας ἰδεολογίας, ἀλλὰ μέσα στὴν καθημερινότητά τους ἐστάθησαν ἁπλῶς τὰ ἀτυχῆ θύματα κάποιων ἀσυνειδήτων ἢ σκέτο τῶν τοκογλύφων καὶ τοῦ πιστοῦ του οὐραγοῦ ποὺ λέγεται κράτος, καθὼς φυσικὰ καὶ ὅλων αὐτῶν, ποὺ ὡς κοινοὶ νταβατζῆδες, λαμβάνοντας τὸ …διάφορον, χρησιμοποιοῦν τὰ θύματα γιὰ νὰ ἐπιβιώνουν ἢ καὶ νὰ θησαυρίζουν.

Γιὰ ὅλους τοὺς ἄλλους «Ζάκ» μούγκα

Τέλος, ὁ πρόσφατος θάνατος κωστοπούλου, ὑπὸ ὅλες αὐτὲς τὶς περίεργες συνθῆκες (ποὺ πολὺ φοβᾶμαι πὼς ἐπίτηδες παραμένουν ἀσαφεῖς), συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν ναρκωτικῶν, ποὺ σὲ μίαν ὁποιανδήποτε ἄλλην περίπτωσιν θὰ περνοῦσε ἀδιάφορα ἀπὸ ἐμπρός μας, τώρα καθίσταται σημεῖον ἀναφορᾶς καὶ μέσον αἰσχίστου προπαγάνδας. Ἐὰν ὅμως τὸ θῦμα ἦταν ὁ κοσμηματοπώλης καὶ ὄχι ὁ κωστόπουλος, οὔτε ποὺ θὰ γνωρίζαμε σήμερα κάτι γιὰ τὸν κωστόπουλο.
Ὁ ἐν λόγῳ νεαρὸς λοιπὸν σαφῶς καὶ δὲν ἦταν θῦμα τῆς ἰδεολογίας του, ἀλλὰ θῦμα τῶν παθῶν του καὶ τῶν περιστάσεων.
Κι αὐτὸ εἶναι μὲν σαφὲς καὶ ξεκάθαρο, ἀλλά ποῦ ἀλλοῦ θά εὐρίσκετο καλλιτέρα ἀφορμή γιά νά ἐπιβληθῇ ἡ νέα ἐκδοχή περί μίας ἀκόμη, ἀπολύτως …πιασάρικης, «ἰδεολογίας»;

Φιλονόη

Σημειώσεις

Σημαντικὲς διαφορὲς τῶν πρώτων δύο περιστατικῶν.
Στὴν πρώτη περίπτωσι ὁ Ῥουπακιᾶς σηκώθηκε, «στὰ καλὰ τῶν καθουμένων» καὶ ἐδολοφόνησε ἐν ψυχρῷ τὸν Φύσσα, μέσα στὸν δρόμο, μὲ μαχαίρι κι ἐμπρὸς σὲ δεκάδες μάρτυρες. Τὰ κίνητρα τῆς συγκρούσεως, κατὰ τὴν ἀστυνομία εἶναι ποδοσφαιρικά, κατὰ τοὺς σχολιαστὲς εἶναι ἰδεολογικά.
Ἐγὼ θὰ κρατήσω τὴν ἐκδοχὴ τῆς ἀστυνομίας, ὄχι διότι θέλω νὰ λάβω τὸ μέρος τοῦ ἑνὸς ἤ τοῦ ἄλλου, ἀλλὰ διότι δὲν γίνεται νὰ ἐπικαλούμεθα τὴν ἀστυνομία κατὰ πῶς μᾶς ἐξυπηρετεῖ…

Ἔχουμε λοιπὸν κάποιες ἐκθέσεις ποὺ δὲν ἐξυπηρετοῦν καὶ δὲν δικαιολογοῦν, τὴν ὁποίαν ἀναστάτωσι προεκλήθη, ἰδίως μετὰ τὴν ἐκδήλωσι τῶν προσφάτων γεγονότων καὶ στὸ Κερατσίνι, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες πόλεις μας. Δὲν γίνεται, γιὰ παράδειγμα, νὰ φταίῃ ὁ γάϊδαρος καὶ νὰ βαρᾶμε τὸ σαμάρι.
Ὁ Ῥουπακιᾶς ἦταν μέλος τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ἀλλὰ προηγουμένως ἦταν μέλος τοῦ ΚΚΕ. Αὐτὸ τοὐλάχιστον δὲν εἶδα κάπου νὰ τὸ ἀναφέρουν, ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἤθελαν μὲ κάθε τρόπο νὰ «ἀνάψουν τὰ αἵματα».  Ὁ Ῥουπακιᾶς ἐδολοφόνησε ἐν ψυχρῷ. Συνελήφθῃ ἀμέσως.

Τά ὑπόλοιπα ὅμως;
Γνωστὰ φυσικὰ τὰ ἀποτελέσματα. Ἔως κι ὁ Μπίστης (ἄς τὸν ἀναφέρουμε κι αὐτόν) πετάχτηκε γιὰ νὰ ἐπαναφέρῃ τὴν τάξι… Κακὸ πρᾶγμα ὁ φασισμὸς ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν φανατισμό. Πρὸς πάσα κατεύθυνσι…

Ἄς ἐξετάσουμε ὅμως καὶ τὰ πρόσωπα. Διότι τὸ πῶς ἐξελίχθησαν τὰ γεγονότα, ὁπωσδήποτε  ὀφείλεται καὶ στὰ πρόσωπα.
Ἐὰν ὁ ‘Ρουπακιᾶς δὲν ἦταν μέλος τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς τὸ θέμα θὰ ἔκλεινε στὰ στενὰ ὅρια τῆς προσωπικῆς διενέξεως. Ἤ θὰ μαθαίναμε πὼς κάτι ποδοσφαιρόφιλοι πλακώθηκαν μεταξύ τους κι ἐκεῖ θὰ ἔκλεινε. Δὲν πουλᾶ τέτοιο θέμα, ἰδίως σὲ μίαν ἐποχὴ ποὺ στόχος, γιὰ πολλούς, εἶναι ὁ ἐμφύλιος. Ἄρα τὸ νὰ πλακωθοῦν μεταξύ τους κάποιοι φανατικοὶ ὁπαδοὶ τῆς Ἄλφα ὁμάδος, μὲ φανατικοὺς ὁπαδοὺς τῆς Βῆτα ὁμάδος, δὲν ἔχει ἐμπορικὸ νόημα. Πεθαμένο θέμα….

Ὁ Ῥουπακιᾶς λοιπὸν μάθαμε τὸ τὶ ἦταν. Ἦταν λίγο Χρυσῆ Αὐγή, λίγο ΚΚΕ…
Ὁ Φύσσας ὅμως τί ἦταν;
Ὁ Φύσσας, κατὰ τὰ λεγόμενα τῶν τοπικῶν παραγόντων, κυρίως ὅμως τῆς οἰκογενείας του, ἦταν κάποιος ποὺ ἠσχολεῖτο μόνον μὲ τὴν μουσική του.
Ἐὰν ὅμως ἦταν πράγματι ἔτσι, τότε γιατί τόσος φανατισμός; Μήπως τελικῶς ὁ Φύσσας εἶχε καί κοινωνική δράσι τέτοια πού ἐρέθιζε τούς ἀπέναντι; Κι ἐάν ναί, ποιά;

Ἡ ὁποία δράσις τοῦ Φύσσα, ἐὰν ὑπῆρξε, σκεπάστηκε ἐντέχνως ἀπὸ τοὺς πάντες. Ἀκούγονται, γράφονται πολλά. Ὅμως οὐδὲ ἕνας, ἀπὸ τοὺς ἐπισήμους μάρτυρες, ἀναφέρεται σὲ κάποιαν δράσι τοῦ Φύσσα κατὰ τῶν ἀκροδεξιῶν. (Γιὰ τὴν ἀκρίβεια τῶν χρυσαυγητῶν. Διότι ἄλλο ἀκροδεξιοὶ κι ἄλλο χρυσαυγῆτες καί, πολὺ περισσότερο, ἄλλο οἱ ἀνέντακτοι πατριῶτες ποὺ ἀποφεύγουν οἱανδήποτε ἐπαφὴ μαζὺ μὲ τὰ κομματόσκυλα.) Συνεπῶς ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖον ἔχουμε ἀνακολουθία τῶν ὅσων ἰσχυρίζονται καὶ τῶν ὅσων πράττουν. Εἶναι φασιστικὸ ἕνα κτύπημα ὅταν ἔχῃ φασιστικὰ κίνητρα. Στὴν πρὸ κειμένη περίπτωσι, πάντα κατὰ τὴν ἔκθεσι τῆς ἀστυνομίας, δὲν ἔχουμε κάτι περισσότερο ἀπὸ ποδοσφαιρικὰ κίνητρα.
Γιατί λοιπόν τόση ἡ φασαρία; Γιατί τόση ἡ διαφήμισις; Γιατί τόσος ὁ χαλασμός;

Λαός (πάντα) ἐχθρός ἤ λαός (πάντα) συνεργός;

Μὰ διότι κάποιοι, (ποιοί ἄρα γέ;) χρηματοδοτοῦν πολλούς, ἐντὸς τῆς χώρας, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς ἀποπροσανατολίσουν ἀπὸ τὰ πραγματικὰ προβλήματα καὶ νὰ μᾶς ὑποχρεώσουν στὸ νὰ ἑστιάσουμε σὲ ἐμφυλιοπολεμικὲς δράσεις, σκέψεις, ἐνασχολήσεις. Οὐσιαστικῶς κάποιοι θέλουν νὰ ὁλοκληρώσουν τὸ πλιάτσικο ἀνενόχλητοι. Κατ’  ἐπέκτασιν κατασκευάζουν Ῥουπακιᾶδες γιὰ νὰ ἔχουν Φῦσσες, Καπελώνηδες, Φουντούληδες…
Ὁ κόσμος πονᾶ καὶ φυσικὰ κάποιος ποὺ πονᾶ εἶναι εὔκολα χειραγωγήσιμος.

Ἐννοεῖται πὼς πρῶτο καὶ οὐσιαστικότερο ῥόλο σὲ ὅλα αὐτὰ ἔχουν παίξῃ τὰ τσοντοκάναλα.
Ποιός μᾶς εἶπε πώς ἀπό ἐκεῖ δέν περνοῦν οἱ πρῶτες χρηματοδοτήσεις τῶν «κοσμοεξουσιαστῶν»;
Γιατί πιστέψαμε πώς αὐτοί …κατά λάθος συνεργοῦν στά ἐγκλήματα;
Θέλετε νά πιάσουμε ὅλα τά δελτία εἰδήσεων (ἀκόμη καὶ τὰ -φερόμενα ὡς- ἀντιπολιτευόμενα) ἀπό τήν ἠμέρα τῆς δολοφονίας τοῦ Φύσσα καί μετά;
Προσωπικῶς δὲν ἔχω δῇ κάποιο ἀπὸ αὐτά, ἀλλὰ μὲ ἐνημερώνουν καθημερινῶς. Εἶναι ὅλοι τους συνεργοὶ στὸ ἔγκλημα, ἄλλος λιγότερο κι ἄλλος περισσότερο. Κι ὅλα αὐτὰ γιὰ τὸ δικό μας χρῆμα, ποὺ πλιατσικολογοῦν κάποιοι καὶ βάζουν ἐμπρὸς τοὺς δημοσιοκάφρους νὰ μᾶς ἀποκοιμίζουν.

Ὅσο γιὰ τοὺς «ἀντιφασίστες»…
Αὐτοὶ πιὰ εἶναι οἱ περισσότερο παραπληφορημένοι καὶ πλανεμένοι. Τὰ καλλίτερα πιόνια στὴν σκακιέρα. Τὰ πιὸ μεγάλα θύματα τῆς ὑποθέσεως.
Πρῶτοι πέφτουν στὶς παγίδες τῶν συναισθημάτων, ποὺ τόσο ἐντέχνως ἐπιτυγχάνουν κάποιοι νὰ γεννοῦν, νὰ κατευθύνουν καὶ νὰ ἐλέγχουν.
Καὶ βλέπουμε ὄχλους καὶ ὄχλους καὶ ὄχλους ἠλιθίων, νὰ ἀκολουθοῦν τὰ συνθήματα τοῦ κάθε καλοπληρωμένου πρακτορίσκου, μὲ τὶς Μ.Κ.Ο., τὰ ΚΕΕΡΦΑ καὶ τὶς λοιπὲς ἐλεγχόμενες ἀπὸ τὸν πSoros, δράσεις τους, ποὺ στρέφονται πρὸς πάσαν ἐνοχλητική, γιὰ τὰ σχέδια τοῦ χρηματοδότου τους, κατεύθυνσιν. Ἀκόμη καὶ πρὸς τοὺς ἀθώους πραγματικοὺς πρόσφυγες τῆς Συρίας ἤ τοὺς νεκροὺς τῆς ΜΑΡΦΙΝ ἤ ἀκόμη καὶ τοὺς ὑποστηρικτὲς τῆς χρυσῆς αὐγῆς.