ΥΜΝΟΣ εἰς ΤΟΝ ΔΗΛΕΙΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ
ΟΜΗΡΟΣ
Τὸν ᾿Απόλλωνα φέρνω στό νοῦ καί δέν ξεχνῶ, τό μακροβόλο,
πού κι οἱ θεοί τόν τρέμουνε σάν φτάνει στ᾿ ἀνάκτορο τοῦ Δία,
κι ὅλοι εὐθύς σηκώνονται ἀπό τά ἕδρανα καθώς σιμώνει
καί τ᾿ ἀστραφτερά τόξα του τεντώνει 1.
5 Μόνο ἡ Λητώ στόν φιλοκέραυνο πλάϊ το Δία μένει.
Τή χορδή χαλαρώνει καί τήν φαρέτρα σφαλεῖ. Συνέχεια