Μαθήματα ἑλληνικῆς γλώσσης.
Δὲν εἶναι λίγες οἱ φορὲς ποὺ ἐπικαλοῦμαι τὴν ῥήση τοῦ φιλοσόφου Ἀντισθένους : «ἀρχὴ σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις».
Αὐτὴν τὴν φορά, στὸ στόχαστρο εἶναι ἡ λέξις «ἑωσφόρος». Ἡ λέξις αὐτή, εἶναι σύνθετος ἐκ τῶν «ἕως» καὶ τὸ «φέρω». Ἀποδίδεται δὲ ὡς: «ὁ φέρων τὸ ἐώς», δηλαδὴ ἐκεῖνος ποὺ φέρνει τὸ πρωινὸ φῶς τῆς αὐγῆς, καθὼς «ἕως» δὲν εἶναι ἁπλῶς τὸ φῶς, ἀλλὰ τὸ πρωινὸ φῶς τῆς αὐγῆς. Ὡς προσωνύμιον, ἀποδίδεται στὸν ἱερὸ Ἀπόλλωνα, λόγῳ τοῦ ὅτι εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἐλέγχει τὸν ἤλιο. Συνέχεια