Γιατί ὄχι; Δέν τούς περιμέναμε; Ἤ μήπως μᾶς ξαφνιάζει;
Στὴν Ῥόδο πάντως ξεκίνησε…
Βέβαια, ἐξ ὅσων ἀντιλαμβάνομαι, οἱ περιορισμοί, γιὰ τὴν ὥρα, ἀφοροῦν στὴν μείωσι καὶ τὸν ἔλεγχο τῶν φουκαράδων ποὺ πασχίζουν νὰ ἐξοικονομήσουν ἕνα πιάτο τροφῆς… Φορολογικὰ κίνητρα… Οἰκονομικοὶ λόγοι… Ἐπίσημος δικαιολογία, ἐξ ὅσων φαντάζομαι πάντα.
Ἀλλά, τί λέγαμε ἐδῶ καί χρόνια; Θά μᾶς τά ἀπαγορεύσουν τά βοτάνια ἤ ὄχι;
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: αὐτάρκεια
Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ἀποθήκευσι τροφίμων.
Ολόκληροι σπόροι σε σχέση με τους αλεσμένους σπόρους για αποθήκευση
Όταν αλεστούν, το σιτάρι, το καλαμπόκι, και τα άλλα δημητριακά αρχίζουν να χάνουν σχεδόν αμέσως την θρεπτική τους άξια, και ο χρόνος ζωής μειώνεται δραστικά. Μόλις ο φλοιός του σπόρου σπάσει, και το εσωτερικό φύτρο εκτεθεί στον αέρα, αρχίζει αμέσως η αναπόφευκτη αποσύνθεση.
Να ορισμένοι χονδρικοί χρόνοι αποθήκευσης:
Ολόκληρο καλαμπόκι: οκτώ με δώδεκα χρόνια. Κομμένο ή αλεσμένο καλαμπόκι: δεκαοκτώ έως τριάντα έξι μήνες.
Ολόκληρο σιτάρι: Τριάντα και πλέον χρόνια. Αλεύρι: Δύο με τρία χρόνια.
Νά ἀφήσουμε γιά λίγο τήν ΕΡΤ καί νά δοῦμε πῶς θά σώσουμε τήν τροφή μας;
Εἴπαμε, ἡ ΕΡΤ κλείνει, δὲν κλείνει, θὰ κλείσῃ, δὲν θὰ κλείσῃ… Τέλος πάντων, ἡ μισὴ Ἑλλὰς ἀσχολεῖται μαζύ της. Τὸ τὶ συμβαίνει ὅμως πίσω ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἱστορία θὰ τὸ ἀνακαλύψουμε ἐκ τῶν ὑστέρων, ὅταν θὰ μᾶς ἔχουν φορέσῃ κι ἄλλα κακὰ τῆς Μοίρας μας.
Κι ἐπεὶ δὴ προσωπικῶς χ@στηκα γιὰ τὴν κάθε ΕΡΤ, ἐφ΄ ὅσον ἔχω σβήσῃ τὴν τηλεόρασί μου ἐδῶ καὶ σχεδὸν δεκατρία χρόνια, θὰ ἀσχοληθῶ σήμερα μόνον μὲ τοὺς σπόρους, μὲ τὴν τροφή μας καὶ μὲ τὴν αὐτάρκειά μας.
Μία πολὺ σημαντικὴ καὶ χρήσιμη ἀλοιφή.
Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κηραλοιφή, τὴν ὁποίαν χρησιμοποιῶ γιὰ πάρα πολλὰ ζητήματα, ἐδῶ καὶ καιρὸ ἀναζητῶ ἐναλλακτικοὺς τρόπους γιὰ νὰ μπορέσω νὰ ξεφύγω ἀπὸ τὴν συμβατικὴ καὶ βιομηχανοποιημένη φαρμακολογία. Μέσα στὶς ἀναζητήσεις μου «ἔπεσα» ἐπάνω στὴν ἀλοιφὴ ποὺ θὰ σᾶς παρουσιάσω σήμερα, τὴν ὁποίαν ὅμως ἀκόμη δὲν ἔχω προλάβῃ νὰ δοκιμάσω.
Ἀπὸ τὰ συστατικά της ὅμως διακρίνω πὼς μᾶλλον πρόκειται γιὰ κάτι ἰδιαιτέρως χρήσιμο καὶ ἀσφαλές.
Τὰ αἰθέρια ἔλαια ποὺ περιέχει πιστεύω πὼς μποροῦν νὰ ἀντικατασταθοῦν ἀπὸ ἄλλα, ἀναλόγως τῆς Συνέχεια
Ἕνα σαπούνι γιὰ τὰ …πάντα!!!
Ἀφρόλουτρο… Σαπούνι μαλλιῶν… Σαπούνι χεριῶν…
Γιατί ὄχι λοιπόν;
Δέν δικαιούμεθα πρακτικά, ἀσφαλῆ καί οἰκονομικά εἴδη καθαριότητος;
Καί γιατί νά πληρώνουμε τόσα πολλά σέ «μάρκες» πολυδιαφημιζόμενες, πού δέν προσφέρουν κάποιαν προστασία ἀπό τά χημικά κατάλοιπα;
Σαπουνάκι μόνοι μας. Τὸ ἔχουμε πεῖ.
Συνέχεια
Φυτεύουμε φροῦτα τοῦ δάσους στόν ἐξώστη μας;
Ὅπως ὁδεύουμε, ὑποχρεωτικῶς, βάσει διεθνῶν πλέον νόμων, ὅσο κυλᾶ ὁ καιρὸς τόσο περισσότερο ἀπομεμακρυσμένοι θὰ εἴμαστε ἀπὸ τὴν πρωτογενὴ παραγωγὴ καὶ κατ’ ἐπέκτασιν, ἀπὸ τὸ δικαίωμά μας στὴν αὐτάρκεια καὶ τὴν αὐτοσυντήρησι.
Ἀπαιτεῖται δῆλα δὴ τώρα πιὰ νὰ ἀρχίσουμε σιγὰ σιγὰ νὰ φροντίζουμε πρὸ κειμένου νὰ ἔχουμε, ἀκόμη καὶ στοὺς ἐξῶστες μας, τροφή. Ἀπὸ τὸ νὰ ἔχουμε τίποτα, εἶναι προτιμότερον νὰ ἔχουμε κάτι, ἀκόμη κι ἐλάχιστα.