Οὐδέποτε ἔχω ἰσχυρισθῆ ὅτι ἡ ψῆφος εἶναι δημοκρατία.
Στὴν πραγματικότητα ἐπιλέγεις τοὺς πρὸ ἐπιλεγμένους.
Ἀλλά, ῥὲ μ@λάκα… Ἤθελες σώνει καὶ καλὰ νὰ ψηφίσῃς ΝΔ γιὰ νὰ φύγῃ ὁ ΣΥΡΙΖΑς, ποὺ εἶναι κομμουνιστὲς καὶ θέλουν νὰ πουλήσουν τὴν Μακεδονία μας καὶ νὰ μᾶς φέρουν τοὺς λάθρο εἰσβολεῖς….
Αὐτοπροσδιορίζεται βρὲ @ρχίδι σὰν δεξιός.
Αὐτό ἐδῶ τὸ @ρχιδι@αρχιδο γιατί τὸ ἐψήφισες βρὲ ἠλίθιε;;;
Ἕνα μειδίαμα ἐσχηματίσθη στὰ χείλη μου, μετὰ τὴν μετονομασθεῖσα διαστημικὴ ὑπηρεσία, τώρα καὶ τὸ γραφεῖο τοῦ Π/Θ στὴν Θεσσαλονίκη…
Γνωστὰ εἶναι αὐτὰ βέβαια καὶ κατανοητά, ἔτσι δουλεύει ὁ κοινοβουλευτισμὸς στὴν Ἑλλάδα….. μὲ ἀμειβομένους πραιτωριανούς.
Συνέχεια
Τὸ κούλλλιιι, ὅπως καὶ ὅλη ἡ οἰκογένειά του, ὡς γνήσιος βενιζελικὸς ἀπόγονος…
….οὔτως ἤ ἄλλως, ἐδῶ καὶ χρόνια, ἀνήκει στοὺς «ὑψηλοὺς προσκεκλημένους» τῶν παγκοσμίων τοκογλύφων καί, πρὸς τοῦτον τοὺς βλέπουμε, συχνά-πυκνά, νὰ περιφέρονται σὲ λέσχες, στοὲς καὶ ἱδρύματα, πρὸ κειμένου νὰ λάβουν σχετικὲς ἐντολές, γιὰ τὸ πῶς θὰ διαχειρισθοῦν ἐμᾶς, τοὺς χαχόλους. Συνέχεια
Γίνεται νά θέλῃ κάποιος νά χάσῃ τίς ἀνέσεις του καί τίς ἀσυλίες του;
Γίνεται κάποιος νά βάλῃ τά χεράκια του γιά νά βγάλῃ τά ματάκια του;
Ξαφνιάζομαι καθημερινῶς ἀπὸ τὸ πῶς κάποιοι συμπατριῶτες μου ἀντιμετωπίζουν τὴν νέα (φερομένη ὡς) κυβέρνησιν, ποὺ προσφάτως ἀνέλαβε νὰ μᾶς «κυβερνήσῃ» ἐλέῳ τοκογλύφων. Μία κυβέρνησις «ἀχταρμᾶς» ἀπὸ ὅλα τὰ κόμματα καὶ ὅλες τὶς ἐκδοχὲς τοῦ (τάχα μου) κομματικοῦ μηχανισμοῦ τῶν σαπροφύτων, ἐφ’ ὅσον ὅλα αὐτὰ τὰ κουδουνισμένα ἔχουν πρὸ πολλοῦ καταθέση στὰ ἀφεντικά τους τὶς ἀποδείξεις τῆς ἀπολύτου διαπλοκῆς τους, τῆς ἄνευ ὀρίων ἐξαρτήσεώς τους καί, ἐπάνω ἀπὸ ὄλα, τῆς πλήρους ὑποταγῆς τους.
Ἐννοεῖται πὼς τὸ «δὲν μοῦ ταιριάζει» ἀφορᾶ μόνον στὸ ἐπαγγελματικό της παρελθὸν καί, ἰδίως, στὶς γυμνές της φωτογραφίες. Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα… Μία μοντέλα ποὺ κάνει γυμνὸ (αἰσθησιακό, καλλιτεχνικὸ ἢ ὅ,τι ἄλλο) δὲν φημίζεται γιὰ τὴν …εὑρηματικότητά της. Γενικῶς ὅλοι αὐτοὶ ποὺ χρησιμοποιοῦν τὸ σῶμα τους καὶ ὄχι τὸ μυαλό τους γιὰ νὰ βιοπορισθοῦν, προφανέστατα ἔχουν παραιτηθῆ ἀπὸ τὸ νὰ τὸ χρησιμοποιοῦν.
Καὶ αὐτός, κατ’ ἐμέ, εἶναι κι ὁ μόνος λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον ἡ (κάθε κι ὄχι αὐτὴ εἰδικῶς) δούνια δὲν μοῦ ταιριάζει.
Ὅταν βγαίνουμε ἔξω, στὴν ἐλευθέρα ἀγορά, ὡς ἄρτι ἐνηλικιωθέντες, πρὸς ἀναζήτησιν ἐργασίας καὶ τρόπων βιοπορισμοῦ, δὲν φθάνει μόνον νὰ ἔχουμε γνωριμίες (ἐὰν τὶς ἔχουμε) ἀλλὰ ἀπαιτεῖται ἐπάνω καὶ πρῶτα ἀπὸ ὅλα νὰ ἐπιδιδόμεθα σὲ κάποια ἔργα μὲ τέτοιον τρόπο, ὥστε νὰ μᾶς προτιμήσουν γιὰ τὶς ἱκανότητές μας. Κοινῶς στὴν ἐλευθέρα ἀγορά, σὲ γενικὲς γραμμές, ἀπαιτεῖται διαρκῶς νὰ ἀποδεικνύεται ἡ ἱκανότης μας σὲ κάποιαν ἐργασία καὶ οὐδέποτε οἱ καλές μας δημόσιες σχέσεις. Ὅσο δὲ πιὸ ἀποτελεσματικοὶ εἴμαστε σὲ αὐτὴν τὴν ἐργασία, τόσο ταχυτέρα θὰ εἶναι ἡ ἐπαγγελματική μας ἀποκατάστασις. Συνέχεια
