Δὲν ξέρω ἐὰν ἔχετε καταλάβη τί γίνεται ἐδῶ, στὴν ψωροκώσταινα Ἑλλάδα.
Προσωπικῶς, θὰ προτιμοῦσα μία κυβέρνηση ποὺ θὰ ἔπαιρνε καὶ αὐτὴ μίζες, ποὺ θὰ ἔβαζε καὶ αὐτὴ δυσβαστάκτους φόρους, ποὺ θὰ ἔκανε ὅτι ἔκαναν καὶ οἱ προηγούμενες μὲ τὰ μνημόνια κλπ κλπ κλπ. Καλλίτερα νὰ ἔχανα λεφτά, παρὰ νὰ ἔχανα – ὅπως κι ἔχασα – τὴν ἀξιοπρέπειά μου, τὶς ἄξιές μου, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα καὶ τὶς παραδόσεις -ποὺ μας κρατοῦσαν ζωντανοὺς σὰν ἔθνος τόσα χρόνια- καί, στὴν τελικὴ τὴν ἰδία μου τὴν Πατρίδα, ἐπειδὴ κάποιοι θέλουν νὰ ἐξαφανίσουν τὶς πατρίδες, ἁπλᾶ γιὰ νὰ δημιουργήσουν μία παγκόσμια κυβέρνηση ποὺ θὰ ἐλέγχη τοὺς πάντες καὶ τὰ πάντα. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: γκρέμισέ το τὸ ῥημάδι
Δίχως ἐλπίδα σωτηρίας…
Πόσο πολιτισμό νά χωρέσῃ ἔνα «βατράχι» (σιτροέν);;;
Σωτήριον ἔτος 1966.
Ἡ μουσικὴ τοῦ Μίκη ἔχει καὶ πάλι «κοπῆ» ἀπὸ τὸ ΕΙΡ. Συνέχεια
Χρέος μας νὰ ἀγωνισθοῦμε γιὰ μίαν Ἑλλάδα ποὺ θὰ σέβεται τὰ παιδιά της
Ἔμελλε νὰ ζήσω γιὰ νὰ τὸ βιώσω κι αὐτό…
Πρὶν λίγο κτύπησε τὸ κουδούνι στὴν ἐξώπορτα τῆς πολυκατοικίας. Πῆγα νὰ δῶ ποιὸς ἦταν κι εὐρέθην ἀντιμέτωπος μὲ μία εἰκόνα πού μου προεκάλεσε σόκ, θυμὸ καὶ θλίψη. Ἕνας κύριος ἡλικιωμένος, κτυποῦσε τὰ κουδούνια ζητῶντας νὰ τοῦ πετάξουν ἀπὸ τὸν ἐξώστη κάποια βοήθεια… Σάστισα… Πῶς ἀντιμετωπίζεις ὅμως ἕναν ἄνθρωπο ποὺ -καθὼς φαινόταν ἀπὸ τὰ χαρακτηριστικά του- μέχρι προτινός ζοῦσε ἀξιοπρεπώς; Πῶς ἀντιμετωπίζεις ἕναν ἄνθρωπο πού μέσα στόν πόνο τού καταφέρνει νά περισώσῃ ἕνα κομμάτι αὐτῆς τῆς ἀξιοπρεπείας ζητῶντας νά τοῦ πετάξουμε ἀπό τίς βεράντες μας μίαν βοήθεια, ἀντί νὰ ζητήσῃ νά τοῦ ἀνοίξουν; Ἕναν ἄνθρωπο ποὺ σκέφτεται ὅτι ἐὰν ζητοῦσε νὰ τοῦ ἀνοίξουν πιθανότατα νὰ τὸν περνοῦσαν γιὰ κλέφτη ἢ διαῤῥήκτη. Ἕναν ἄνθρωπο ποῦ νοιάζεται νὰ μὴν ἀνησυχήσῃ ἐκείνους ἀπὸ τοὺς ὁποίους ζητᾶ βοήθεια; Συνέχεια
Φύσει ἀριστερὸς κατὰ τὸ φύσει …βλάξ!!!
Ἤ φύσει κοντός… Ἤ φύσει λεπτός…
Αὐτὴν τὴν κουβέντα, τὸ «ἐμεῖς εἴμαστε φύσει ἀριστεροί», πρὸ ἐτῶν, μοῦ τὴν εἶπε δασκαλάκος κουκουρούκου.
Ὅταν προσεπάθησα, πνίγοντας τὴν ὀργή μου μὰ καὶ τὸ γέλιο μου, νὰ τοῦ ἐξηγήσω πὼς τὸ «φύσει» σημαίνει κάτι τελείως διαφορετικὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ εὐαγγελίζετο, μὲ ἕνα ἠλίθιο χαμόγελο, γιὰ νὰ δικαιολογήσῃ τὴν βλακώδη (μά, κυρίως, ἀνήθικο) ἀγραμματοσύνη του (ἂν καὶ δάσκαλος, κατὰ πῶς ἐδήλωνε), κατάλαβα πὼς δὲν μᾶς φταίει κάτι ἄλλο γιὰ τὰ δεινά μας, παρὰ μόνον ἡ ἀτομική μας παραίτησις ἀπὸ τὸ αὐτονόητον: τὴν αὐτογνωσία καὶ τὴν τὴν αὐτό-πεπαίδευσιν. Ὅσο περισσότερο «κλωσσᾶμε» τὸ (κατὰ τὰ δικά μας μυαλὰ) «φύσει» τὸ μόνον ποὺ ἐπιτυγχάνουμε εἶναι νὰ προσπασθοῦμε, ἐναγωνίως, νὰ ἀποκρύψουμε τὸ φύσει βλακῶδες μας καὶ τὸ φύσει ὀλίγιστόν μας καὶ τὸ φύσει ἀνεπαρκές μας. Συνέχεια
Κακομοίρα Ἑλλάδίτσα μου…
Ἀπ’ ὅ,τι πληροφοροῦμαι , οἱ αἰτήσεις γιὰ συμμετοχὴ στὸ ἑπόμενο «Σαρβάιβορ» ἔχουν ξεπεράση τὶς 70.000.
Συνέχεια
Ὥρα μας γιὰ τὸ «Ὅλα ἢ Τίποτα»!!!
Καθημερινῶς, ὁπουδήποτε, σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ, ἀνακαλύπτουμε νέες μειοδοσίες, νέες ἀπάτες καὶ νέα ἐγκλήματα εἰς βάρος μας. Ἁπὸ ἁπλὲς οἰκονομικὲς ἀπάτες, πλαστογραφίες καὶ ἀτιμίες, ἔως μεγαλύτερα ἐγκλήματα, ὅπως αὐτὰ τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων, τῶν συνοριακῶν μας γραμμῶν καὶ τῶν, πίσω ἀπὸ τὰ φῶτα τῆς δημοσιότητος, μεγίστων ἐθνικῶν μειοδοσιῶν. Συνέχεια