Γιὰ νὰ μὴ τὰ λέω μόνη μου καὶ φαίνομαι κακίστρω…
Σαββατοκύριακο μεγάλων εξελίξεων ήταν αυτό που μας πέρασε. Κι ενώ περιμέναμε (και φυσικά συνεχίζουμε να περιμένουμε την ολοκλήρωση των ζυμώσεων και των μετέπειτα εξελίξεων στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ) να “σκάσει η μπόμπα”, αυτή ναι μεν “έσκασε”, αλλά σε άλλο “τόπο”.
Δὲν ξέρω… Προβληματίζομαι…. Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ διάβασα (καὶ θὰ σᾶς παρουσιάσω παρακάτω) ἔχω πλέον μεγάλα ἐρωτηματικά…
Ἀπὸ τὴν ἄλλην μεριά, πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἔγραφα γιὰ τὴν παραίτησι Δημητροκάλλη ἀπὸ τὸ ὀργανωτικὸ κέντρο τῆς Σπίθας. Ἢ ὀρθότερα, δὲν τὸ ἔγραφα ἐγῶ, ὁ Μίκης τὸ ὑπονοοῦσε… Ἦταν κάτι ποὺ πολλοὶ ἤθελαν νὰ ἀκούσουν, μετὰ τὶς ἀπανωτὲς ἀποκαλύψεις γιὰ τὸ πρόσωπο Δημητροκάλλης. Ὅμως, ἔγραφε κάπου τελικῶς ὁ Μίκης γιὰ ἀπομάκρυνσι; Κάπου; Κάποιαν στιγμή;
Ποτέ!
Δὲν μπορῶ νὰ γνωρίζω τὰ κίνητρα καὶ τοὺς στόχους τῶν ἐμπλεκομένων στὴν ἐπίθεσι κατὰ τοῦ Καντάφι. Αὐτὸ ποὺ γνωρίζω εἶναι ὅτι ἐμεῖς δὲν ἔπρεπε νὰ εἴμαστε ἐκεῖ. Ἂς ἀφήσουν κάποιοι τὰ περὶ «συμμαχίας» τοῦ ΝΑΤΟ καὶ ὅσων ἐπισύρει. Ὑπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι γιὰ νὰ τὸ ἀποφύγουμε. Μέ πρῶτον καὶ κύριον τὰ «παιχνίδια» τοῦ ΝΑΤΟ στὸ Αἰγαῖο καὶ ἡ συμμετοχή του ἢ συνενοχή του, στὰ τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας.
Μία ζοφερή πραγματικότης. Μϊα προσπάθεια ἐλέγχου! Μία προσπάθεια ἀκυρώσεως ἔργου ζωῆς ἑνὸς ἡγέτου, μίας (κάποιας) χώρας, διότι, πολὺ ἁπλᾶ, οἱ παγκόσμιοι τοκογλύφοι ἔχουν ἄλλα σχέδια γιὰ τὴν χώρα του. Ὁ «κακὸς» Καντάφι ἐνοχλεῖ… Ποίους καί γιατί;
Κι ἕνα σκηνικὸ ἐκκινήσεως Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου μὲ πολλούς, πάρα πάρα πάρα πολλοὺς μισθοφόρους (ἤ, ὀρθότερα, μισθοφόρους-χασάπηδες.)
Κι ὅλα γιὰ τὸν ἔλεγχο….
Ἐὰν κατάφερνε νὰ ξεφύγῃ ἀπό τὸν κλοιό, τὰ πράγματα θὰ ἦσαν ἴσως καλλίτερα γιὰ τὸν πλανήτη.
Ἐὰν ὁ πρωθυπουργός μας δὲν συμμετεῖχε στὶς ἐπιχειρήσεις, θὰ εἴχαμε καλλιτέρα θέσιν κι ἀντίληψιν… Τώρα θολώσαμε.. Καὶ εἶναι ἄδικο αὐτό ποὺ πᾶμε νὰ κάνουμε στὴν Λιβύη… Κι ὅλα αὐτά γιατὶ κάποιοι δὲν διαθέτουν στοιχειώδη λογική.. Γιατί γιὰ ἠθική τὸ ξέραμε… Εἶναι ἄγνωστος λέξις γιὰ αὐτούς!
Τώρα εἴμαστε ἐν τελῶς παράλυτοι… Ἀναμένουμε τίς ἐξελίξεις ἀπό τὴν νέα Ὕβρι ποὺ διαπράττουν κάποιοι…
Πρὸ μερικῶν ἐτῶν, σὲ μίαν συνάντησι μὲ κάποιους καλοὺς φίλους, ξεκινήσαμε αὐτὲς ἀκριβῶς τὶς συζητήσεις. Ἀναφορικῶς μὲ τὴν πανθρησκεία. Ἐὰν δῆλα δή εἶναι κάτι πιθανόν καὶ ἐπιτεύξιμον.
Μὲ τὰ χρόνια, μὲ τὶς πληροφορίες ποὺ μᾶς κατακλύζουν καθημερινῶς καὶ μὲ τὶς «κινήσεις» κάποιων «μεγάλων», ὅλο καὶ πιὸ συχνὰ ἐπιβεβαιώνεται ἡ ἀρχικὴ ἐκείνη συζήτησις. Γιὰ κάποιους φυσικὰ εἶναι ἐφιάλτης, γιὰ κάποιους παιχνίδι καὶ κάποιους ἄλλους δὲν τοὺς ἀφορᾶ.
Ὅμως, ἐὰν δεχτοῦμε τὴν πληροφορία ὡς ἀληθή κι ἐὰν δεχτοῦμε τὴν προσπάθεια χειραγωγήσεως τοῦ παγκοσμίου πληθυσμοῦ, τότε ἀνακύπτουν κάποια σοβαρά ἐρωτήματα, ἀναφορικῶς μὲ τὸ πῶς θὰ μποροῦσε κάτι τέτοιο νὰ γίνῃ πραγματικότης.
Ἕνα κείμενο ποὺ μὲ ἐπροβλημάτισε ἔντονα. Ἄλλως τε ἔχω ἐκφράσει παρόμειες σκέψεις στό παρελθόν καὶ μᾶλλον δὲν ἄρεσαν…Τέλος πάντων..
Ὁ Ἐμμαουήλ Σαρίδης γράφει ἕνα ἄρθρο, θαυμάσιο θὰ ἔλεγα, τό ὁποῖον πιστεύω πώς πρέπει νὰ διαβάσουμε καὶ νὰ σκεφτοῦμε πολύ σοβαρά!!!
Αὐτὸ τὸ μᾶς πᾶνε ἤ πᾶμε μόνοι μας, εἶναι ἕνα ζήτημα ποὺ σαφῶς καὶ πρέπει νὰ ἐξετάσουμε σοβαρότατα. Ἡ πολλὲς φορές, ἀφέλεια, καὶ συχνὰ εὐκολία μὲ τὴν ὁποίαν δεχόμεθα τὴν ἀνομία ἤ τὴν ἀντίδρασι, εἶναι κάτι ποὺ μὲ προβληματίζει χρόνια. Στό κάτω κάτω τῆς γραφῆς, σὲ ὅποιον δὲν ἀρέσει μία Συνέχεια
