21η Απριλίου 1967: Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά…
Πριν από 44 χρόνια τα άρματα των Παπαδόπουλου, Μακαρέζου, Παττακού επέβαλαν στον ελληνικό λαό την επτάχρονη δικτατορία.
44 χρόνια μετά θα ξαναγραφούν τα ίδια και τα ίδια, θα εκφωνηθούν λόγοι της δεκάρας, θα επαναληφθούν τα ίδια βαρετά κλισέ για τους πραξικοπηματίες και το πώς κατέλυσαν την Δημοκρατία. Συνέχεια
τοῦ Σαράντου ΚαργάκουΧρόνια τώρα ἀντιλαμβανόμεθα τὶς μεθοδεύσεις καὶ τὰ μαγειρέματα ποὺ κάποιοι ἀποφασίζουν γιὰ ἐμᾶς, δίχως ἐμᾶς. Πρόσωπο κλειδί, καὶ ἴσως σὲ κάποια σημεία ἰθύνων νοῦς, ὁ γνωστότατος συνδαιτυμὼν τοῦ πρωθυπουργοῦ μας, Τζώρτζ Σόρος.
Βίος καὶ πολιτεία τὸ ἄτομο! Μηχανὴ παραγωγῆς χρήματος! Φροντίζει πάντα οἱ ἐπενδύσεις του νὰ τοῦ ἀποδίδουν πολὺ περισσότερα ἀπὸ τὰ Συνέχεια
Δὲν θὰ ἄντεχα νὰ μὴ τὸ δημοσιεύσω τὸ παρακάτω.! Ἔχει πολύ «ψωμί» ἀπὸ πίσω… Κι ὅταν λέμε «ψωμὶ» δὲν ἐννοοῦμε μόνον τὴν μανδάμα κι ὅσα «πρεσβεύει», ἀλλὰ ὅλον αὐτὸν τὸν μηχανισμὸ ποὺ τὴν ἔστησε, διότι ἐξυπηρετοῦσε (καὶ) τὸ «ἐπίσημο ἱστορικὸ ἀφήγημά» του, ὅλων τῶν εἰδῶν τὶς …ἐμπορικὲς διαπλοκές του μά, κυρίως, ἐπάνω καὶ πρῶτα ἀπὸ ὅλα, τὴν δημιουργικὴ δυναμικὴ δημιουργίας διαρκῶς νέων πληγμάτων στὴν καρδιὰ τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας καὶ τοῦ Ἕλληνος Ἀνθρώπου…
Τί ἄλλο εἶναι ὅλες αὐτές οἱ (κάθε λογῆς) μανδάμες ἀλβερέρ ἐάν ὄχι τό ὡραία σερβιρισμένο …ἄλλοθι; Πανεπιστημιακοὶ τίτλοι, σταυροὶ καὶ ῥοδόσταυροι καὶ μεγαλόσταυροι… Βραβεία, δημοσιότης κι ἄλλη δημοσιότης…
…γιὰ νὰ θαμπώνονται οἱ χαχόλοι καὶ νὰ τὸ βουλώνουν.
Συνέχεια
Ὁ ὁποῖος φυσικὰ δὲν ἦταν ἡ ἱστορική τεκμηρίωσις!
Ἦταν ἡ ἀλλοίωσις τῆς ἀντιλήψεως καὶ τῆς εἰκόνας ποὺ ἔχουμε γιὰ τοὺς ἥρωές μας καὶ ἡ λήψις χειροκροτημάτων ἐκ τῶν γειτόνων! Τὰ χειροκροτήματα καὶ τὰ εὔσημα φυσικὰ ὄχι σὲ ἐμᾶς! Στοὺς συντελεστές!
Δὲν τὰ λέω ἐγώ. Διότι ὅταν τὰ λέω μὰ ἀποκαλοῦν γκρινιάρα. Τὰ καρντάσια τὰ λένε. Καὶ μάλιστα μὲ πολύ μεγάλη χαρά!
Οἱ γείτονες πανηγυρίζουν γιὰ τὰ ἀποτελέσματα ποὺ ἔφερε ἡ τουρκολάγνα σειρά τοῦ ΣΚΑΙ. Κι ὄχι μόνον πανηγυρίζουν, βγάζουν συμπεράσματα, δίδουν συγχαρητήρια, ἐγκρίνουν…. Αύτοὺς περιμέναμε γιὰ νὰ καταλάβουμε τί μᾶς ἔχουν φτιάξει….
Ἀπὸ ὅταν ἐπάτησε ὁ ὀθωμανός τὸ πόδι του στὴν Ἑλληνική ἐπικράτεια, ὁ Ἕλλην, μὲ κάθε τρόπο, πάσχιζε νὰ τὸν διώξῃ μακράν. Πολεμοῦσε μὲ κάθε μέσο. Ἀκόμη καὶ μὲ ξύλα καὶ πέτρες.
Σήμερα τὸ Ἀντίβαρο ἔρχεται νὰ μᾶς παρουσιάσῃ συνολικὰ ὅλες αὐτὲς τὶς «ἀγνοούμενες» μικρὲς ἢ μεγάλες ἐπαναστάσεις. Ὅλο αὐτὸ τὸ αἵμα ποὺ χύθυκε γιὰ νὰ κερδίσουν κάποιοι, ποὺ κατὰ τὰ βερεμομιχαηλίδικα μυαλά, δὲν εἶχαν συνείδησι ἑλληνικῆς ἐθνικῆς ὑπάρξεως….
