Τὴν ὥρα ποὺ στὴν Κύπρο γίνεται τῆς ἀνισοῤῤοπίας τὸ κάγκελον, ἐφ΄ ὅσον σύσσωμος ἡ προσκυνημένη (φερομένη ὡς) πολιτικὴ ἡγεσία καὶ γελοιοποιεῖ καὶ λοιδωρεῖ καὶ ἀπειλεῖ τὸν 16χρονο ποὺ κατέβασε τὴν τουρκικὴ σημαία, ἐδῶ, ὅλος ὁ (φερόμενος ὡς) πολιτικὸς κόσμος πανηγυρίζει ποὺ ἐπεστράφη ἡ σημαία στοὺς εἰσβολεῖς καὶ βιαστὲς τῶν Κυπρίων.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: κοινὴ λογική!
Ἰδιοφυείς πλαστογράφοι ἤ κράτη ἀπατεῶνες;
Ἡ ἱστορία μὲ τὴν Ἀντωνιάδου ποὺ παρίστανε τὸ child prodigy τῆς ΝΑSΑ μοῦ θύμισε μία ταινία ποὺ συμπτωματικὰ εἶδα πολὺ πρόσφατα, τὸ Catch me if you can (2002) μὲ τὸν Ντὶ Κάπριο, βασισμένο σὲ πραγματικὰ γεγονότα ποὺ συνέβησαν στὴν Ἀμερικὴ τὴν δεκαετία τοῦ ’60. 
Συνέχεια
Διεθνισμὸς καὶ μόνον εἶναι ἀποδεκτός…
Μία ἀκόμη πράξις, στὴν ἰλαροτραγικὴ θεατρικὴ παράσταση «Ἐὰν δὲν μπορῇς νὰ ἀποφύγῃς τὸν βιασμό, ἀπόλαυσέ τον» ἡ «νὰ εἶσαι εὐγενικὸς μὲ τὸν δυνάστη σου», παίχθηκε στὴν Κύπρο μὲ τὸν μαθητὴ ποὺ κατέβασε τὴν Τουρκικὴ σημαία ἀπὸ σχολεῖο στὰ κατεχόμενα…
Λέξεις ποὺ ἐπιτρέπονται κι ἀπαγορεύονται
Ὅλες οἱ λέξεις ἐπιτρέπονται ἐκτὸς ἀπὸ τὴν τελευταία…
Συνέχεια
Δύο μέτρα καὶ δύο σταθμὰ σὲ μυαλὰ ἀχταρμᾶ
Καὶ φθάνει ἡ στιγμὴ νὰ ἀναρωτᾶται κάποιος σοβαρὰ γιὰ τὴν πνευματικὴ (ἂς ποῦμε) ὑγεία τῶν συμπολιτῶν του. 
Σκοτώνεται (ἤ, ἄλλως, αὐτοκτονεῖ, κατ’ ἐμὲ) ὁ Παντελίδης καὶ ἔνας θρῆνος σηκώνεται ἐντὸς κι ἐκτὸς συνόρων. Ποιός; Ὁ Παντελίδης ποὺ ἦταν ντίρλα ἀπὸ οἰνόπνευμα (ἴσως καὶ ναρκωτικὰ) μὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἀναγνωρισιμότητά του. Καὶ μαζύ του, ἔτσι, γιατί ἤθελε νὰ περνᾷ καλά, εἶχε καὶ δύο κορίτσια, ποὺ οὐδέποτε θὰ ξαναζήσουν φυσιολογικά, μετὰ ἀπὸ ὄσα ἐβίωσαν δίπλα του.
Μεθυσμένος ὁ Παντελίδης ποὺ παρὰ λίγο νὰ πάρῃ μαζύ του δύο κοπέλλες… Ὅλοι κλαῖν γιὰ τὸν Παντελίδη, οὐδεὶς κλαίει γιὰ τὰ κορίτσια καὶ στὴν μνήμη του προσκυνοῦν ἅπαντες οἱ θαυμαστές του.
Τί θά γινόταν ὅμως ἐάν συμπαρέσυρε στήν αὐτοκτονία του καί μερικούς πεζούς ἤ μερικούς ἄλλους ἐπιβάτες διερχομένων ὀχημάτων;
Δὲν θὰ ἀπαντήσω ἐγώ… Ἂς ἀπαντήσουν οἱ, ἀκόμη καὶ σήμερα, θρηνοῦντες… Συνέχεια
Ὑβριδικὸς πόλεμος βιασμοῦ τῆς λογικῆς
Ὁ νέος πόλεμος, ἐδῶ καὶ κάποια χρόνια, εἶναι ὑβριδικός. Δὲν ἔχει ὄπλα καὶ στρατεύματα, ἔχει ὅμως ἰδεολογήματα. Γιατί σκοπὸς δὲν εἶναι ἡ φυσικὴ κατοχὴ τῶν λαῶν, ἀλλὰ ὁ συνειδησιακὸς ἔλεγχος, τὰ περίφημα παιχνίδια μυαλοῦ.
Αὐτὸ ποὺ παλαιότερα ὀνομάζετο αἵρεσις ἢ σέχτα φανατικῶν, σήμερα ὀνομάζεται ἰδεολόγημα. Τὰ ἴδια καὶ χειρότερα ἀποτελέσματα φέρνει, τοὺς ἰδίους φανατικοὺς ἰδεοληπτικοὺς δημιουργεῖ.
Συνέχεια