Ἰδιοφυείς πλαστογράφοι ἤ κράτη ἀπατεῶνες;

Ἡ ἱστορία μὲ τὴν Ἀντωνιάδου ποὺ παρίστανε τὸ child prodigy τῆς ΝΑSΑ μοῦ θύμισε μία ταινία ποὺ συμπτωματικὰ εἶδα πολὺ πρόσφατα, τὸ Catch me if you can (2002) μὲ τὸν Ντὶ Κάπριο, βασισμένο σὲ πραγματικὰ γεγονότα ποὺ συνέβησαν στὴν Ἀμερικὴ τὴν δεκαετία τοῦ ’60.

Ἐν συντομίᾳ ἡ ἱστορία: ὁ Frank Abagnale Jr. (ὑπαρκτὸ πρόσωπο) ἦταν ἕνας δεκαεξάχρονος ποὺ τὴν κοπάνησε ἀπὸ τὸ σπίτι φρικαρισμένος ἀπὸ τὸ διαζύγιο τῶν γονιῶν του. Ἔκανε καριέρα ὡς impostor, δηλαδὴ ἀπατεὼν ποὺ ὑπεδύετο ἄλλα πρόσωπα, συνήθως μὲ ὑψηλὸ κύρος (πιλότος τῆς Pan Am, ἰατρός, δικηγόρος). Ὄχι πραγματικὰ πρόσωπα τὰ ὁποῖα ξεπάστρευε ὅπως ὁ Ῥίπλεϋ τῆς Πατρίσια Χάισμιθ ἀλλὰ κοινωνικοὺς ῥόλους, ἐπαγγελματικὲς ταὐτότητες. Χρησιμοποιοῦσε αὐτὲς τὶς ταὐτότητες ὡς διαπιστευτήρια γιὰ νὰ ἐξαργυρώνῃ πλαστὲς τραπεζικὲς ἐπιταγὲς τὶς ὁποῖες κατεσκεύαζε ὁ ἰδιοφυῶς ὁ ἴδιος.

Ὡς πιλότος τῆς Pan Am ταξείδευε δωρεάν, ὡς co-pilot, σὲ ἑκατοντάδες προορισμοὺς μὲ ἀεροπλάνα ἄλλων ἑταιρειῶν· ὡς ἰατρὸς προσελήφθη καὶ ἠργάσθη σὲ διοικητικὴ θέση κλινικῆς χωρὶς οὐδεὶς (σχεδὸν) νὰ ὑποψιασθῇ κάτι· στὴν κλινικὴ ἐγνώρισε καὶ ἐρωτεύθη ὡραῖο χαζογκομενάκι τῆς ὁποίας ὁ πατέρας ἦταν δικηγόρος, ἔτσι ὑπεδύθη καὶ τὸν δικηγόρο ἀπόφοιτό του Χάρβαρντ γιὰ νὰ τουμπάρῃ τὸν πατέρα καὶ νὰ παντρευθῇ τὴ γκόμενα. Γενικὰ ζοῦσε μία χλιδάτη ζωὴ χωρὶς ὅμως κάποιον ἀπώτερο στόχο· περισσότερο γιὰ τὴν ἀλητεία, τὴν χαρὰ τοῦ παιχνιδιοῦ.

Ἐν τέλει ὁ γοητευτικὸς con-artist συλλαμβάνεται ἀπὸ τὸν προσωπικό του Ἰαβέρη (Τὸμ Χανκς) καὶ ὁδηγεῖται στὴ φυλακή, ὅπου ὅμως δὲν θὰ σαπίση, καθώς, λόγῳ τῶν ἐξαιρετικῶν ἱκανοτήτων του (ἀλλὰ καὶ τῆς προσωπικῆς συμπαθείας ποὺ θὰ ἀναπτύξη μὲ τὸν διώκτη του) ἀποφυλακίζεται μὲ ἄνωθεν ἐντολὴ καὶ στρατολογεῖται στὸ FBI ὡς εἰδικὸς σὲ θέματα πλαστογραφίας. Περνᾶ δηλαδὴ μὲ τὴν πλευρὰ τοῦ νόμου καὶ γίνεται σπέσιαλ κονζάλταντ, ὅπως παλαιοὶ χάκερς turned legit.

Σήμερα ὁ πραγματικὸς Frank Abagnale ζεῖ καὶ βασιλεύει μὲ δική του ἑταιρεία στὴν Τάλσα, Ὀκλαχόμα ποὺ συμβουλεύει ἄλλες ἑταιρεῖες σὲ θέματα ἀσφαλείας καὶ ἀπατῶν. Δίδει διαλέξεις, σεμινάρια κλπ.

Ποιό εἶναι τό ἐνδιαφέρον σέ αὐτήν τήν ἱστορία ἀπό πολιτική ἄποψη; Ἔχουν διατυπωθῆ ὑποψίες ὅτι τὰ φοβερὰ «ἐπιτεύγματα» τοῦ Abagnale κατὰ τὴν ἐγκληματική του περίοδο οὐδέποτε συνέβησαν ἢ τοὐλάχιστον δὲν συνέβησαν στὴν ἔκταση ποὺ ὁ ἴδιος τὰ παρουσίασε. Ἡ ὑπόνοια εἶναι ὅτι ὁ «ἰδιοφυὴς-ἀπατεών-turned-legit» κατεσκευάσθη ἀπὸ κέντρα ἀποφάσεων τοῦ ἀμερικανικοῦ κράτους ὡς ἕνα ἰδιότυπο success story, μία ἐναλλακτικὴ ἐκδοχὴ τοῦ ἀμερικανικοῦ ὀνείρου· ἕνας ἰδεολογικὸς μηχανισμὸς ποὺ ἔχει τὸν τρόπο νὰ ἐνσωματώνῃ κάθε ἱκανὸ παίκτη, νόμιμο ἢ παράνομο, καὶ νὰ ἀξιοποιῇ μὲ θαυμαστὴ εὐελιξία καὶ πραγματισμὸ κάθε φανερὴ ἢ λανθάνουσα ἀτομικὴ δεξιότητα.

Ἐν ὀλίγοις, ἐὰν ἀκολουθήσουμε αὐτὴν τήν, καθόλου ἀπίθανη, ἐκδοχή, τὸ κοινὸ στοιχεῖο στὶς ὑποθέσεις Abagnale καὶ Ἑλένης Ἀντωνιάδου εἶναι ἡ ἐπιμελημένη κατασκευὴ ἑνὸς ἐκθαμβωτικοῦ βιογραφικοῦ μὲ παραποιημένα στοιχεῖα ποὺ θὰ χρησιμεύση ὡς ἀτομικὸ παράδειγμα ἀριστείας καὶ προπαγανδιστικὸ ὑποστύλωμα τῆς φιλελευθέρας ἀτομοκεντρικῆς ἰδεολογίας. Ὁ πραγματικὸς ἀπατεὼν δὲν ἦταν ὁ Abagnale ἢ ἡ πασπίτισσα τῆς NASA ἀλλὰ τὸ βαθὺ κράτος τοῦ ὁποίου ὑπῆρξαν προϊόντα.

Ἐξοργισμένος Ἕλλην

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply