Ας γράψω, λοιπόν…
- Ο Κούλης είναι λίγος, με όνομα που θα τον «βαραίνει» μέχρι να ψοφήσει.
Αν ήταν άλλος στην θέση του, θα είχε ρίξει τον Τσίπρα μέσα σ’ ένα 24ωρο.
Για να μην το κάνει πάει να πει ότι δεν θέλει ή ότι δεν τον αφήνουν «άλλοι» να το κάνει, μέχρι το «μπάζο» με την προβιά του αριστερού, να ολοκληρώσει το καταστροφικό του έργο.
Άρα και να κερδίσει τις εκλογές, όποτε αυτές και να γίνουν, δεν θα είναι ο ίδιος που θα κυβερνά αλλά οι «άλλοι» που θα του το επιτρέψουν, με ό,τι αυτό κι’ αν σημαίνει. Συνέχεια
Αὐτὸ τὸ ἐρώτημα πρέπει νὰ μᾶς βασανίζῃ διαρκῶς.
Εἶναι ὀξύμωρον νὰ χλευάζουμε, γιὰ παράδειγμα, τοὺς τΣΥΡΙΖΑΝΕΛικοὺς (φερομένους ὡς) κυβερνῶντες μας, θεωρώντας πὼς εἶναι ὅ,τι χειρότερον εἶδε ἡ χώρα σὲ κυβερνητικὸν ἐπίπεδον, ὅταν ἀδυνατοῦμε νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς καὶ αὐτοί, μὰ καὶ κάθε ἐπόμενοι, δὲν μᾶς προέκυψαν …τυχαίως, ἐν μία νυκτί, ἀλλὰ ἦσαν ἀποτέλεσμα πολυετῶν δικῶν μας (ναί, δικῶν μας) ἐκπτώσεων, ποὺ ὡς ψηφοφόροι σπεύδαμε νὰ …ἐπιλέξουμε ἂνευ ἐξωτερικῶν ἐπεμβάσεων καὶ ὑπηρετώντας, μὲ εὐλάβεια, τὸ χρέος καὶ τὸ δικαίωμα τῆς ψήφου μας. 
Γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, ἔχουμε λίγο …μπερδεύση τὶς ἔννοιες μεταξὺ τοῦ πραγματικοῦ Ἀγῶνος καὶ τοῦ φαινομενικοῦ Ἀγῶνος. 