Εἶναι πράγματι ἔτσι ἤ ὄχι; Γιὰ νὰ δοῦμε λοιπόν…
Τά μάθατε τά νέα;
Τὸ ἐν λόγῳ «πιντὶ» ξανὰ ἐκτύπησε.
Αὐτὴν τὴν φορὰ μέσῳ Βαρδάρσκας ἐδήλωσε τήν, κατ’ αὐτὸν πάντα, ἀνάγκη ὀνομασίας τῶν βαρδαρσκανῶν μὲ τὸ τιμημένον ὄνομα τῶν Μακεδόνων.
«Πιντὶ» εἶναι αὐτό… Ὅ,τι τοῦ καπνίσῃ ἤ ὅ,τι τοῦ σφυρίξουν τὰ ἀφεντικά του ὁμολογεῖ… (Ἤ ὅ,τι τοῦ ἔχουν χώσῃ στὸ …κεφάλι του!!! Ἄς ποῦμε, γιὰ νὰ παραμένουμε κόσμιοι!!!) Συνέχεια
Σε μια επίδειξη θράσους, διαστρέβλωσης και σπίλωσης υπολήψεων που θα τη ζήλευε και ο Γκαίμπελς, ολόκληρος ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ (Αυγή, left.gr, “Κουτί της Πανδώρας” κ.ά.) επιτίθεται από χθες το βράδυ με σφοδρότητα στο νέο ιστορικό Ιωάννη Κωτούλα, του οποίου κείμενα έχουμε δημοσιεύσει και στο “Εν Κρυπτώ”. Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι ο Ι. Κωτούλας, με το βιβλίο του “Μετανάστευση και Κυρίαρχη Εθνική Κουλτούρα” υπήρξε από τους πρώτους στην Ελλάδα διανοητές που αντέκρουσαν με επιχειρήματα το χρεωκοπημένο ιδεολόγημα της “πολυπολιτισμικότητας”, στο οποίο βασίζονται εν πολλοίς οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το μεταναστευτικό.
Συνέχεια
Οἱ Ἀφγανοὶ «Παστοῦν» λέν:
Εἴμαστε ἀπόγονοι τῶν ἀρχαίων Μακεδόνων Ἑλλήνων!
Γιατί δέν λέν βρέ σκοπιανοί ὅτι εἶναι ἀπόγονοι τῶν σκοπιανῶν;
Χορεύουν δὲ ἕναν πολεμικὸ χορὸ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων Μακεδόνων, ποὺ εἶχε τὸ ὄνομα «Ἀθηνᾶ».
Ἀθηνᾶ εἶναι λέξις δική σας; Ἤ μήπως ἑλληνική λέξις;
Ἐπάνω Παστοῦν μὲ μακεδονικὴ καυσία. Συνέχεια
Κι ὄχι μόνον δὲ γράφει, ἀλλὰ θέλω ἐδῶ καὶ τώρα τοὺς βαρδαρσκανοὺς νὰ μᾶς ποῦν τὸ τὶ γράφει. Καὶ νὰ τὸ ποῦν σωστά…
Διότι κάθε τους λάθος προσμετρᾶτε στὰ ὅσα τοὺς …ἐξαφανίζουν!!!
Στο κείμενο αυτό, θα συμπεριλάβω τρία διαφορετικά ως προς την υπόθεσή τους θέματα, που όμως έχουν μια κοινή συνισταμένη.
Την Ελλάδα του σήμερα..Την Ελλάδα όπως την διαμόρφωσαν οι επιλογές των νεογραικών.
Διάβασα κάπου εχθές, ότι οι αφυπνισμένοι ή όσοι τέλος πάντων θεωρούν εαυτούς αφυπνισμένους, δεν πρέπει να λένε κάποιες φράσεις, μεταξύ των οποίων και την «είμαστε άξιοι της μοίρας μας» διότι την μοίρα μας την διαμορφώνουμε μόνοι μας.
Πάλι σήμερα γιὰ τὸν Νικολάκη Ἐφέντη…
Γιὰ ἐμέναν αὐτὸς ὁ Ἄνθρωπος ἦταν ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους κι ἀπὸ τοὺς πλέον ἀφανεῖς ἥρωες τῆς ἱστορίας τοῦ τόπου μας.
Προσέφερε ἀκόμη καὶ τὴν ἰδίαν τὴν ζωή του, δίχως νὰ ἀξιώσῃ ὁποιοδήποτε ἀντάλαγμα. Ὅπως δῆλα δὴ ἔχουν πράξει ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἀνᾲ τοὺς αἰῶνες.
Ὅμως, ἄν καὶ γνωρίζουμε τὸν Μεταξᾶ, γνωρίζουμε τὸν Κωνσταντῖνο ἀγνοοῦμε συστηματικῶς αὐτὸν τὸν ἡρωϊκὸ ἄνδρα.
Συνέχεια
