Ἡ στάσις τοῦ κάθε ὑπευθύνου πλέον, στὸ θέμα τῶν Σκοπίων, μόνον ὡς δουλικότης μπορεῖ νὰ γίνῃ κατανοητή.
Παραλλήλως, ὁ κάθε ὑπεύθυνος, ὀφείλει νὰ λογοδοτήσῃ σὲ εἰδικὸ δικαστήριο, ἐλεγχόμενος γιὰ ἐσχάτη προδοσία.
Δὲν εἶναι μόνον ἡ ἀπόλυτος ἀδιαφορία. Εἶναι καὶ ἡ δουλικὴ παράδοσις ἐθνικῶν ζητημάτων, στὴν κρίσι καὶ τὴν στάσι ξενόφερτων συμφερόντων.
Ὑπὸ αὐτὸ τὸ πρίσμα καὶ μόνον ὀφείλουμε ἐκτὸς ἀπὸ τὸ φτύσιμο καὶ μίαν γερὴ τιμωρία.
βλέμμα πρωθυπουργοῦ!!!!
Ὁ λόγος ἀναχωρήσεως τοῦ GAP ἦταν, ἐπισήμως τοὐλάχιστον, ἡ γενικὴ δυσφορία τοῦ κόσμου.
Ἡ ἀγάνάκτησις ἀπὸ τὰ μέτρα, ἀπὸ τὸ ΔΝΤ καὶ τὰ περίεργα «νομοθετήματα».
Θυμόμαστε ὅλοι τὰ γεγονότα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου στὴν Θεσσαλονίκη, κι ὄχι μόνον.
Ἡ κατάστασις εἶναι δραματική. Εἶναι ἐκτός ἐλέγχου, πλέον. Οἱ ἑλληνικές κυβερνήσεις τῶν τελευταίων ἐτῶν δέν ἀσχολοῦνται καθόλου μέ τό θέμα. Ἔχουμε γίνει ἕνας παγκόσμιος σκουπιδοτενεκές. Μᾶς φέρνουν ὅποιον θέλουν – κυρίως ἐγκληματίες, κλέφτες, ἀπατεῶνες, βιαστές, ληστές καί ἕνα σωρό ἄλλους παρανόμους ἀπό τήν Ἀσία καί τήν Ἀφρική – κι ἐμεῖς ἔχουμε γίνει ἁπλοῖ θεατές τοῦ γεγονότος.
Οἱ περισσότεροι, ἄν ὄχι ὅλοι, τελευταίως, εἶναι μαῦροι καί «μελαψοί» καί ἔτσι Συνέχεια
Ε, ἄς κάνουν καί ἕνα καλό!
H τελευταία πράξη της τραγωδίας που βιώνει η χώρα τα τελευταία δύο χρόνια με την άνοδο στην εξουσία του συστήματος Γιώργου Παπανδρέου, φαίνεται ότι εισέρχεται στην τελευταία φάση της, την έξοδο της χώρας από το ευρώ, κάτι που πλέον μοιάζει αναπόφευκτο για να μπορέσει τουλάχιστον να επιβιώσει, αφού είναι αδύνατον να μιλήσουμε για ανάπτυξη πριν περάσουν κάποια δύσκολα χρόνια-άγνωστο πόσα: Η Συνέχεια
Ἐδῶ καὶ πάρα πολὺ καιρὸ βρίσκω στὴν εἴσοδο τῆς κατοικίας μου, στὸ αὐτοκίνητο, στὸ ταχυδρομικό κουτί, στὶς κολῶνες, στὰ καταστήματα, στὸν δρόμο χαρτάκια σὰν αὐτό:
Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν συζητούσαμε μὲ τὸν φίλο Γιάννη ἀκριβῶς αὐτό. Τὴν δική του ἐπίσης παρατήρησι ἐπὶ τοῦ πανταχοῦ παρόντος πλέον ἐνεχυροδανειστηρίου.
Τά διάβαζα (δυστυχῶς δὲν διαβάζονται ὅλα μαζύ) καὶ τὰ ξαναδιάβαζα.
Κάτι βρωμοῦσε..
Κάτι οἱ δηλώσεις Παπαδημ(ί)ου, κάτι τὰ ψοῦ καὶ ψοῦ τῶν Μπένυ καὶ λοιπῶν ΕὐρωπΕων, κάτι τὰ πήγαινε κι ἔλα τοῦ GAP, μὲ πονήρευαν.
Βέβαια, οὐδέποτε ἔχω διατελέσει κομματόσκυλον, γιὰ νὰ μπορῶ νὰ ἀντιλαμβάνομαι σὲ μῆκος καὶ σὲ πλᾶτος τὰ πάντα. Ἀλλὰ μὲ ἐτοῦτα τὰ κουδουνισμένα ἀναγκαζόμαστε νὰ ἀναπτύξουμε διαισθήσεις, γνώσεις, ἀντιλήψεις ἀκόμη καὶ ἱκανότητες ποὺ δὲν ἔχουμε.
