Εἶναι καιρὸς τώρα ποὺ ἔχει, ἐπισήμως, ξεκινήση ἕνας – γιὰ τὴν ὥρα καθαρὰ ἐπιχειρηματικὸς – πόλεμος Γερμανῶν καὶ Ἡνωμένων Πολιτειῶν, μὲ μοχλὸ πιέσεως τῶν Ἀμερικανῶν τὴν (ἐπισήμως) γερμανικὴ Volkswagen. Καὶ λέω (ἐπισήμως) γερμανική, διότι στὸν σημερινό μας κόσμο δὲν ὑπάρχουν ἀμιγῶς ἐθνικὲς ἐπιχειρήσεις, παρὰ μόνον ἀμιγῶς ἀνώνυμες πολυεθνικές, ποὺ τὰ πλειοψηφικὰ πακέττα μετοχῶν τους ἀνήκουν, γενικῶς καὶ ἀορίστως, σὲ ἄλλες πολυεθνικὲς ἐταιρείες.
Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς φυσικὰ ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν κάθε (φερομένη ὡς γερμανική) Volkswagen, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν ἐμεῖς διαβάζουμε γιὰ γερμανικὰ συμφέροντα καὶ γερμανο-ἀμερικανικὸ πόλεμο.
Αὐτὰ ἦσαν καὶ παραμένουν προσχηματικά, διότι πρέπει, τέλος πάντων, νὰ δικαιολογηθοῦν καὶ κάποιες βιαιότητες γιὰ νὰ ἱκανοποιηθῇ τὸ δημόσιον αἴσθημα καὶ νὰ χειραγωγηθῇ ἡ κοινὴ γνώμη. Συνέχεια →