Edward Dodwell, ὁ Ἰρλανδός περιηγητής

 

Ἀποψις τοῦ Παρθενῶνος ἀπό τά Προπύλαια

«…Κατά τήν πρώτην μου περιοδείαν εἰς τήν Ἑλλάδαν, γνώρισα τόν ἀνείπωτον ἐξευτελισμόν νά παραστῶ εἰς τήν λεηλασίαν τοῦ Παρθενῶνος ἀπό τά ἐκλεκτότερα γλυπτά του καί στήν καταστροφή ὁρισμένων ἀπό τά ἀρχιτεκτονικά τμήματά του.
Εἶδα νά ἀφαιροῦνται ἀπό τό νοτιοανατολικό ἂκρο τοῦ ναοῦ πολυάριθμες μετόπες. Ἦταν στερεωμένες σέ ἓνα εἶδος ὑποδοχής ἀνάμεσα στίς τριγλύφους καί, γιά νά τίς ἀποσπάσουν, χρειάστηκε νά ρίξουν καταγῆς τό θαυμάσιο γεῖσο πού τίς κάλυπτε.

Συνέχεια

Ἡ Ξηρολίμνη!

Ἡ λιμνοθάλασσα Ξηρολίμνη ἢ Φαναρίου, ἀνήκει σὲ ἕνα σύμπλεγμα ὑγροτόπων ποὺ τὸ ἀποτελοῦν κυρίως οἱ λιμνοθάλασσες Ἕλος (ἢ Καρατζαλῆ), Πτελέα, Ἀλυκὴ (ἢ Μέση), Καρατζᾶ (ἢ Ἀρωγή) καὶ ἡ Ξηρολίμνη.

Συνέχεια

Ἀρχαιολογικὸς Χῶρος Κεραμεικοῦ

Ἀγαπητοί μου φίλοι, ἐὰν καὶ ὁ μῆνας τῶν Παναθηναίων, ὁ Ἑκατομβαιῶν, ἔχει μόλις πρὸ ἡμερῶν παρέλθει, ἐν τούτοις δὲν θὰ ἦταν ἄσκοπο νὰ θαυμάσουμε ὅ, τι ἀπέμεινε ἀπὸ τὰ δύο καλλιμάρμαρα κτίσματα ἀπὸ τά ὁποῖα ξεκινοῦσαν μὲ λαμπρὸ τρόπο οἱ ἑορτές.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΥ.

α) Τὸ Δίπυλον μὲ τὴν Κρήνη του, καί
β) τὸ Πομπεῖον, μὲ τὸ Πρόπυλον, τὴν Περίστυλο Αὐλὴ καὶ τὴν κυρίως αἴθουσα. Συνέχεια

Ὁ Λειβαδίτης στὴν Θράκη!


Νεράιδες που λούζονται, Σάτυροι που χορεύουν σε διονυσιακές ιεροτελεστίες, τραγούδια από την κιθάρα του Ορφέα και του Απόλλωνα και φωνές των Μουσών που μπλέκονται με τον ήχο του νερού: Με τέτοιες εικόνες έχει ντύσει η λαϊκή παράδοση και η μυθολογία τον καταρράκτη του Λειβαδίτη κοντά στο ομώνυμο χωριό της Θράκης, μια ανάσα από τον Νέστο και τη Σταυρούπολη.

Συνέχεια

Καὶ τὰ τραγούδια λόγια εἶναι, τὰ λὲν’ οἱ πικραμένοι…

 

Ὄλυμπος 1900, ἀπὸ τὸ ἀρχεῖο τοῦ LIFE, © Time Inc

 «Μὴ μὲ μαλλώνεις Κίσσαβε, κονιαροπατημένε·

ἐγώ ‘μαι ὁ γέρο – Ἔλυμπος στὸν κόσμο ξακουσμένος…» 1*

     Στὸ περίφημο Κλέφτικο τραγοῦδι, ποῦ μαλλώνει ὁ Ὄλυμπος μὲ τὸν Κίσσαβο, καυχιέται ὁ Ὄλυμπος γιὰ τὶς καινούργιες δόξες του, τὶς Κλέφτικες, καὶ καταφρονεῖ τὸν Κίσσαβο τὸν κονιαροπατημένο· δὲν βλέπουμε ὅμως τοῦ Κισσάβου τὴν κατηγορία, καὶ μοναχὰ τοῦ Ὀλύμπου τὴν ἀπολογία μᾶς παραδίνει.  Δὲν ἔχουμε λοιπὸν ἕνα συνέρισμα μὲ ἴσα τὰ ὅπλα, γιὰ τὸ ποιό βουνὸ ἔχει τὴν πιὸ μεγάλη δόξα γιὰ τὶς Κλεφτουριές. Ὁ καυγᾶς ποὺ περιγράφει ὁ ποιητὴς εἶναι καὶ καυγᾶς παραστατικὸς ἑνὸς φυσικοῦ φαινομένου, μία μυθοπλαστικὴ προσωποποιΐα, σὰν τὶς ἀνάλογες ἀρχαῖες ἑλληνικές. Ὁ ποιητὴς ἐξηγάει τῆς φύσης τὸ φαινόμενο μὲ νοῦ ποιητικό. Τέτοια τραγούδια ἔχει πολλὰ ἡ δημοτική μας ποίηση. Συνέχεια

Τὸ Βυζαντινὸ κάστρο Ἐμπύθιον στὸν Ἔβρο…

     Τὸ κάστρο τοῦ Πυθίου ἢ κατὰ τοὺς Βυζαντινοὺς «Ἐμπύθιον», εἶναι κτισμένο στὴν ἀπόληξη τῆς ὀροσειρᾶς τῆς ἀνατολικῆς Ροδόπης, πρὸς τὴν παραποτάμια πεδιάδα τοῦ Ἔβρου ποταμοῦ. Βρίσκεται στὸν σύγχρονο οἰκισμὸ τοῦ Πυθίου, σὲ ἀπόσταση 15 χλμ. βόρεια ἀπὸ τὸ Διδυμότειχο.  Χτίστηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ 14ου αἰῶνος μ.Χ. ἀπὸ τὸν Ἰωάννη ΣΤ’ Καντακουζηνό καὶ ἀποτέλεσε τὸ προσωπικό του ἀπόρθητο καταφύγιο στὶς ἐμφύλιες διαμάχες τῆς αὐτοκρατορίας. «Ἦν γάρ κρατερώτατον τὸ φρούριον ἐκ τῶν τοιχῶν τῆς κατασκευῆς» ἀνέφερε χαρακτηριστικά. Συνέχεια