Φυλές, Ἔθνη καί πολιτισμός…

Ἔλεγε ὁ Ἴων Δραγούμης…

«Ὁ πολιτισμός!
Νὰ ἕνα ἔργον ἄξιον γιὰ τὰ ἔθνη, ἔργον ἀληθινὰ ἀνθρώπινον. Νὰ πῶς τὰ ἔθνη εἶναι χρήσιμα στὴν ἀνθρωπότητα καὶ νὰ πῶς ἔσφαλε ὁ Μᾶρξ πολεμῶντας τὰ ἔθνη.

Πολιτισμοὺς γεννοῦν τὰ ἔθνη κι αὐτὰ μονάχα. Δὲν φθάνει ὅμως νὰ εἶναι ἕνα ἔθνος πολιτισμένο, πρέπει νὰ εἶναι πολιτισμένο καὶ ἀπὸ τὸν δικό του πολιτισμό. Σὲ αὐτὸ λοιπὸν χρησιμεύουν τὰ ἔθνη. Συνέχεια

Θέλουμε καὶ πολιτισμό…

Πλᾶνο ἀπὸ βαγόνι τοῦ Μετρὸ στὴν Μόσχα τῶν 14 ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων!

Φαντασθεῖτε, τώρα, πῶς θὰ κατέληγε ἕνα τέτοιο βαγόνι σὲ μία ὀλιγοήμερο «τουρνέ« του ἐδῶ, στὴν πόλη τῶν πέντε (5) ἑκατομμυρίων κομπλεξικῶν καὶ ἀπολιτίστων καννιβάλων, στὴν ὁποία, παραδόξως, πρὶν χιλιάδες χρόνια, ἐγεννήθη ὁ πολιτισμός. Συνέχεια

Ὁ λαὸς ἐὰν δὲν μάθῃ, σύντομα θὰ πάθη…

Πέρα από την ολυμπιακών διαστάσεων κυβερνητική κωλοτούμπα-ακροβατικό (φράση του καθηγητή Aristides Hatzis), δεν πιστεύω ότι η Ελλάδα ταπεινώθηκε. Το αντίθετο, η ελληνική κοινωνία πήρε μια μεγάλη ανάσα να συνεχίσει να στέκεται στα πόδια της. Υπό αυτή την έννοια, ναι, είναι εν δυνάμει ανάσα αξιοπρέπειας.

Εκείνο που ταπεινώθηκε, και δεν δικαιούται να σηκώνει κεφάλι και να κουνάει το δάκτυλο, είναι η αλητεία της ψευτομαγκιάς και του τσαμπουκά. Είναι η απάτη των προεκλογικών υποσχέσεων που έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους και τον έκανε να πιστεύει ότι ζούμε ημέρες κατοχής, άρα πόλεμος, άρα «νυν υπέρ πάντων αγών», άρα «ελευθερία ή θάνατος», άρα «Κούγκι».
Ντροπή σας χυδαίοι!
Συνέχεια

Καιρὸς νὰ ξεκινήσουμε τὸ κτίσιμο μίας νέας Ἑλλάδος.

«…Ὅπως ὁ ἀρχιτέκτονας ἀρχίζει τὸ σχέδιο ἑνὸς νέου κτίσματος μὲ τέσσερεις ἀπλὲς γραμμὲς οἱ ὁποῖες ὁρίζουν ἁδρᾶ τὰ ὅρια τοῦ νέου κτιρίου, ἔτσι, πιστεύω πὼς καὶ ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀρχίσουμε τὸ κτίσιμο μιᾶς νέας ἐποχῆς γιὰ τὴν Ἑλλάδα.
Βασισμένοι στὶς κοινές μας ῥίζες, στὴν ἀμοιβαία κατανόηση, στὴν ἀλληλεγγύη, τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν συνάνθρωπό μας καὶ ἐπάνω ἀπὸ ὅλα στὴν ἀπόλυτη ἀνάγκη μας νὰ ἐξασφαλίσουμε τὰ ἐχέγγυα ἐνὸς καλλιτέρου μέλλοντος γιὰ τὶς ἐπόμενες γενιές…» Συνέχεια

Εὐχαριστοῦμε Ῥομπέρτο!!!

Ἔρχεται ἡ ὥρα ποὺ πρέπει ὁ καθένας νὰ ἀναλάβῃ τὶς εὐθύνες του.
Τὸ «ἐγὼ τὴν δουλειά μου κάνω» δὲν θὰ σώση κανέναν. Συνέχεια

Τὸ τηλεφώνημα.

Ένα βράδυ μου τηλεφώνησε ένας καλός μου φίλος.
Χάρηκα πολύ για το τηλεφώνημα του και το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ήταν :”Τι κάνεις;”.
Δεν ξέρω για ποιο λόγο , του απάντησα :”Αισθάνομαι μοναξιά”
“Θέλεις να βρεθούμε και να τα πούμε;” μου είπε. Συνέχεια