Ὅταν γεννιέται ἕνα παιδὶ εἶναι ἰκανὸ νὰ νοιώσῃ ὅλα του τὰ συναιασθήματα, ἀπὸ τὴν τρυφερότητα ἕως καὶ τὸν ἔντονο θυμό.
Στὴν ἀρχὴ ἀντιδρᾶ αὐθόρμητα σὲ αὐτὰ ποὺ νοιώθει, οὐρλιάζει, χαμογελᾶ, κλαίει.
Γρήγορα ὅμως προσαρμόζει τὰ συναισθήματά του.
Οὐδὲ ἕνα παιδὶ γεννιέται μὲ προγραμματισμένα τὰ συναισθήματά τους. Ὡστόσο αὐτὸ τὸ μαθαίνει.
Μαθαίνει σὲ ποιὸν καὶ σὲ τί νὰ δείχνῃ τὴν ἀγάπη του, σὲ ποιὸν καὶ σὲ τί θὰ νοιώσῃ ἐνοχὴ καὶ φόβο, ποιὸν καὶ τί νὰ μισῇ… Συνέχεια
Ἀσκούμενοι σὲ πράξεις μετριοπαθεῖς γινόμαστε μετριοπαθεῖς καὶ ἀσκούμενοι σὲ πράξεις θαῤῥαλέες γινόμαστε θαρραλέοι.
Ἀριστοτέλης
Εἶναι ἡ ὥρα νὰ ξυπνήσουμε πρῶτα μέσα μας, νὰ ἀρχίσουμε νὰ λειτουργοῦμε μὲ τὶς ἀξίες μας καὶ ὄχι μὲ τοὺς φόβους μας, νὰ νοιαζόμαστε περισσότερο ὁ Συνέχεια
Ἐξελισσόμαστε καὶ προχωροῦμε γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ χαμογελᾶμε καὶ νὰ ἀγαπᾶμε ἁγνᾶ, νὰ κυττάζουμε τὸν κόσμο μὲ περιέργεια καὶ ἐνδιαφέρον, νὰ χαιρόμαστε μὲ τὸ παραμικρό, νὰ περπατᾶμε ἀνάλαφρα καὶ ἐλεύθερα, σὰν τότε ποὺ ἤμασταν παιδιά. Συνέχεια
Γιατί κακολογοῦμε τοὺς ἀνθρώπους ποῦ ἀγαπάμε;
Ἴσως ἐπειδὴ δεν αἰσθανόμαστε τόσο καλὰ μὲ τὸν ἑαυτό μας καὶ τὸ νὰ εὕρουμε τὸ λάθος τους αὐτὸ μπορεῖ νὰ μᾶς κάνῃ νὰ νοιώσουμε καλλίτερα.
Ἴσως ἐπειδὴ φοβόμαστε τὴν ἔκφραση τῆς ἐλευθερίας τους, γιατὶ αὐτὸ μᾶς γεμίζει ἀβεβαιότητα καὶ ἔτσι προσπαθοῦμε νὰ τοὺς καθηλώσουμε, ὅπως μιὰ σφαίρα σταματᾶ τὸ πέταγμα ἑνὸς πουλιοῦ. Συνέχεια
Ὅταν ἡ αὐτοεκτίμηση εἶναι χαμηλὴ οἱ ἄνθρωποι προσπαθοὺν νὰ ἀποζημιωθοῦν ἀκολουθώντας κάποια πρότυπα συμπεριφορᾶς, ποὺ θὰ τοὺς δώσουν πλασματικὴ αὐτοεκτίμηση.
Γεμίζουν τὸ κενὸ ποὺ τοὺς δημιουργεῖ ἡ ἔλλειψη αὐταξίας μὲ σχέσεις ἐξαρτήσεως. Συνέχεια
