Να το ξεκαθαρίσω από την αρχή για όσους έχουν χάσει συνέχειες: το κλείσιμο της ΕΡΤ, με τον τρόπο που έγινε, ήταν ο ορισμός του λάθους. Θα έπρεπε να είχε κλείσει πολλά χρόνια πριν και να είχε ξαναανοίξει εντελώς διαφορετικά με προσήλωση σε τρεις τομείς: Παιδεία, Πολιτισμό, Κοινωνία των Πολιτών (Περισσότερα γράφω εδώ: και εδώ.
Αλλά, για να δούμε τη συνέχεια. Κάποιοι απολυμένοι έχουν καταλάβει το κρατικό κτήριο. Παράνομη πράξη; Σαφέστατα! Επιπλέον, χρησιμοποιούν μηχανήματα και αναλώσιμα που αγοράσαμε εγώ κι εσύ με τους φόρους μας και καίνε ρεύμα που θα το πληρώσω εγώ κι εσύ με τους φόρους μας. Παράνομη πράξη; Σαφέστατα!
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: συνδικαλισμὸς
Κι ἀπό πότε βρέ «κουμπάρε» εἶναι δικά σας τά Πανεπιστήμια;
Ποιός μωρέ τά πληρώνει; Ποιός πληρώνει τούς δικούς σας μισθούς; Ποιός πληρώνει τήν ζέστη σας; Τίς μετακινήσεις σας; Τίς ἄδειές σας; Τίς αἴθουσές σας;
Τί μᾶς λές βρέ «κουμπάρε»;
Κι ἀπό πότε τά Πανεπιστήμια εἶναι μόνον κτίρια; Εἶναι μόνον ἐγκαταστάσεις;
Ἀπό πότε τά Πανεπιστήμια εἶναι ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ δημόσιοι ὑπάλληλοι πού κατέληξαν συνδικαλιστές; Συνέχεια
Θέλεις πράγματι νά κάνῃς ἀπεργία;
Ἀλλά σωστή ἀπεργία;
Λοιπόν…
Ἤ… Ἄς τὰ πιάσω καλλίτερα ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἐρωτῶ κάποιον γνωστό μου, σύζυγο ἐκπαιδευτικοῦ, γιὰ τὸ ἐὰν ἡ σύζυγός του θὰ ἀπεργήσῃ.Ἀπάντησις; «Μά τί λές καλέ; Ἑβδομήντα εὐρὼ τὴν ἡμέρα τοὺς κόβουν!!!
Στὴν ἀρχὴ δὲν κατάλαβα. Πίστεψα πὼς ὁ μισθὸς τῆς κυρίας του εἶναι ἑβδομήντα εὐρὼ τὴν ἡμέρα. Μετὰ κατάλαβα πὼς οὐσιαστικῶς τοὺς ὑποχρεώνουν σὲ πληρωμὴ μίας μορφῆς προστίμου, πρὸ κειμένου νὰ τοὺς κρατοῦν ἔτσι, ἀκινητοποιημένους. Συνέχεια
Περὶ ἀπεργιῶν κι ἄλλων ἀνοησιῶν!
Ἡ Εὐρώπη καίγεται. Ὅπου κι ἐὰν κυττάξουμε θὰ διαπιστώσουμε ὅλο καὶ πιὸ μακροχρόνιες ἀντιδράσεις.
Τρανὸ καὶ μοναδικὸν παράδειγμα ἡ Ἰσλανδία.
Ἐκεῖ πράγματι οἱ κάτοικοι ἀπεφάσισαν πὼς πρέπει νὰ ἀπαλλαγοῦν διὰ παντὸς ἀπὸ τοὺς τραπεζίτες, καὶ τὰ ἀποτελέσματα εἶναι ἤδη ἐμφανέστατα!
Πόνεσαν…
Κοπίασαν… Συνέχεια
Τό ἔκλεισαν τό Πανεπιστήμιον Κρήτης;
Οἱ σελίδες πάντως δὲν λειτουργοῦν. Αὐτὴν τὴν εἰκόνα ἀντικρύζουν ὅσοι τὶς ἐπισκέπτονται.
Στὴν Ἀνέμη (ἐδῶ) μπορούσαμε νὰ βροῦμε πολλὰ ἱστορικὰ κείμενα, κυρίως τοῦ περασμένου αἰῶνος, τὰ ὁποῖα πλέον εἶναι ἀπὸ ἐξαιρετικῶς σπάνια ἔως ἀνύπαρκτα.
Μία ἐξαιρετικὴ ἐργασία ψηφιοποιήσεως, ποὺ προσωπικῶς μὲ βοηθοῦσε σὲ πολλὲς ἔρευνές μου.
Ἐχθὲς τὸ βράδυ ὅμως διεπίστωσα πὼς τὸ …μαγαζὶ ἔκλεισε. Προσωρινῶς μέν, ἀλλὰ ἔκλεισε.
Κι ἀναρωτιέμαι…
Τὸ νὰ κατεβάσουν ῥολὰ στὶς ὑπηρεσίες τους, τὸ ἀντιλαμβάνομαι. Ἔχουν τὸ δικαίωμα στὴν ἀπεργία. Συνέχεια
«Ἔχω ἕνα παιδὶ νὰ θρεύσω…»
Εἶμαι κατὰ τῆς ἀπεργίας ποὺ ὁρίζεται, καθορίζεται, καπελώνεται ἀπὸ συνδικαλιστικὰ ὄργανα, ἀπὸ κόμματα κι ἀπὸ ἀποκόμματα.
Εἶμαι ὑπὲρ τῆς ἀπεργίας ποὺ ὀργανώνεται ἀπὸ τὴν Ἀνάγκη.
Εἶμαι κατὰ τοῦ νὰ κλείνω δρόμους, τοῦ νὰ καίω, τοῦ νὰ καταστρέφω…
Εἶμαι ὑπὲρ τοῦ νὰ ἀπέχω ἀπὸ κάθε διακίνησι, πρὸ κειμένου νὰ μὴ κάνω τζίρους καὶ νὰ προσφέρω ἄρτον καὶ θεάματα.
Εἶμαι κατὰ τοῦ νὰ ἀπεργοῦν οἱ πολλοί, ἤ οἱ λίγοι, καὶ οἱ ὑπόλοιποι νὰ περιμένουν ἀπὸ αὐτοὺς νὰ βγάλουν τὸ φίδι ἀπὸ τὴν τρύπα.
Εἶμαι ὑπὲρ τοῦ νὰ συμβαίνουν τὰ πάντα καθολικά, στὸ σύνολον… Συνέχεια