Ὅσοι ψωνίζουν βιολογικὰ φροῦτα εἶναι πιὸ εὔκολο νὰ καταλάβουν τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον ἐπιλέγονται οἱ φίλοι.
Τὰ φροῦτα ποὺ εἶναι πολὺ λαμπερά, ἀψεγάδιαστα, χωρὶς βαθουλώματα ἢ τσιμπήματα ἀπὸ ἔντομα, φουσκωτὰ καὶ ἴδια σὲ μέγεθος καὶ χρῶμα μὲ ὅλα τὰ διπλανὰ στὸ καφάσι, δὲν τὰ ἀγοράζουμε.
Θὰ εἶναι ἄνοστα κι ἀνούσια, ὅλο κερὶ καὶ φάρμακα. Συνέχεια
Ἡ θεμελιωδεστέρα ἀρχὴ τῆς δημοκρατίας εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς δικαιολογημένης ἐμπιστοσύνης τῶν διοικουμένων.
Κάθε πράξις τῆς ἐξουσίας δὲν ἀρκεῖ μόνον νὰ εἶναι νόμιμος, σκόπιμος καὶ ὠφέλιμος, ἀλλὰ πρέπει νὰ φαίνεται καὶ τέτοια. Συνέχεια
«Δυστυχῶς λίγες φορὲς γινόμαστε γονεῖς, χωρὶς νὰ κάνουμε πρόβα γι’ αὐτὸ καί, χωρὶς πολὺ χρόνο νὰ ἐπανορθώσουμε σὲ περίπτωση λάθους.»
Τὸ μικρὸ αὐτὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ σημερινὴ ἀνάρτηση τοῦ φίλου Παιδιάτρου Ἀντωνίου Δαρζέντα, συμπυκνώνει τὸ ἀνείπωτο δρᾶμα τῆς λαίλαπας τῶν Διαζυγίων, ποὺ σακατεύει τὰ παιδιά. Συνέχεια
Στὴν ἀρχή, ἡ τέχνη ἦταν γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.
Ἔπειτα ἔγινε μία τέχνη γιὰ τοὺς λίγους καὶ μίαν τέχνη γιὰ τοὺς πολλούς.
Ἀργότερα ἡ τέχνη τεμαχίσθηκε σὲ ἀκόμη περισσότερα κομματάκια, σὲ ἐξειδικευμένη τέχνη γιἂ μικρὲς ὁμάδες συγκεκριμένου γούστου καὶ σὲ τεχνοκλάμπ.
Συνέχεια
Ἤ,
Παθιασμένη Διαίσθησις
Μέχρι τὰ τριάντα (30) μου ἀπὸ τὴν θρησκεία εἶχα ἀντιληφθῇ τρία πράγματα:
Παρακολουθῶ δύο ἡμέρες τώρα, μὲ πολὺ μεγάλο ἐνδιαφέρον (σὲ βαθμὸ ποὺ μπορῶ νὰ πῶ ὅτι συμπάσχω) τὴν ἔκπληξη πολλῶν, γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀνάμεσά μας ζοῦν καὶ πιστοὶ χριστιανοί, ἀνέγγικτοι ἀπὸ τὸν Διαφωτισμό.
Δὲν τὸ ἤξεραν καὶ τὸ ἔμαθαν μόλις προχθὲς ὅλοι αὐτοί, μὲ ἀφορμὴ τὸ ταπεινὸ καστανάκι τοῦ πατρὸς Παϊσίου.
Τὸ ἔμαθαν καὶ ἔπαθαν πλάκα.
Ἦταν γι’ αὐτοὺς ἕνα σόκ.
Πόσο ἀθῴα εἶναι ἡ εὐρωπαϊκή κοινωνία μας τελικά; Πόσο ἀνυποψίαστη; Συνέχεια
