Ὑπάρχουν ἄνθρωποι φωνακλάδες καὶ ἄνθρωποι συνεσταλμένοι.
Ὑπάρχουν ἐκεῖνοι ποὺ ἀγανακτοῦν καὶ ἐκεῖνοι ποὺ κρύβονται.
Ὑπάρχουν αὐτοὶ ποὺ μονίμως ἀστειεύονται καὶ ἄλλοι ποὺ προσποιοῦνται.
Κάποιοι ἄλλοι ἀνταγωνίζονται ὁποῖον εὑρεθεῖ ἐμπρός τους.
Ὑπάρχουν κάποιοι ποὺ τοὺς ἀρέσει νὰ γίνονται κηδεμόνες τῶν ἄλλων καὶ κάποιοι ποὺ καταῤῥέουν.
Μέσα σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ὑπάρχει ἔνας μηχανισμὸς ὁ ὁποῖος τοὺς προστατεύει ἀπὸ τὸν κόσμο.
Σὲ μερικοὺς αὐτὸς ὁ μηχανισμὸς μοιάζει μὲ ἕνα θηρίο ποὺ σὲ ἄλλους βρυχᾶται καὶ σὲ ἄλλους εἶναι ἔνα θηρίο ποὺ ἕρπει.
Οἱ ἄμυνες ἔχουν πολλὲς μορφὲς ἀλλὰ ἔνα κοινὸ στόχο: Νὰ προστατεύσουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν κακὸ κόσμο. Συνέχεια →