Καὶ νὰ θυμᾶστε: Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ἄνθρωποι
Χαίρονται καὶ πανηγυρίζουν οἱ ἠλίθιοι ἀκόμη καὶ μὲ τὸν θάνατο!!!
…ἔνθεν κακεῖθεν!!!
Καὶ εἶναι πολλοί, τρομάρα τους… Ἀμέτρητοι…
Δὲν θὰ ἐξετάσω τὸ ἐὰν ἦσαν δύο (ἢ ἕνας) Ἀλβανοὶ ποὺ ἔστειλαν τὸ κορίτσι στὸν θάνατο. Μοῦ εἶναι παντελῶς ἀδιάφορον πλέον. Αὐτὸ ποὺ μὲ ἐνδιαφέρει εἶναι πὼς μία συνάνθρωπός μας, ἐν τελῶς χαζά, ἐδολοφονήθη, ἀπὸ ἐπίσης ἐν τελῶς χαζοὺς καὶ ἀνεγκεφάλους νεαρούς, ποὺ οὐδόλως ἐσέβοντο τὴν ἀνθρώπινο ζωὴ καὶ ἀξιοπρέπεια. Ἡ ζωὴ εἶναι ὅ,τι πολυτιμότερον γιὰ ὅλους μας καὶ ἰδίως γιὰ τοὺς νέους ἀνθρώπους. Ἡ ζωὴ πρέπει νὰ γίνεται σεβαστὴ καὶ γιὰ τοὺς (ὑποτιθεμένους) ἐχθρούς, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς (ὑποτιθεμένους) φίλους.
Συνέχεια
Βγάζουμε τόν σκασμό ἐπί τέλους;
Ἔχουμε πολὺ σημαντικότερα νὰ κάνουμε αὐτὴν τὴν στιγμή, ἀπὸ τὸ νὰ παραμένουμε …ξερόλες καὶ νὰ ἀναζητοῦμε ὑπευθύνους. Ὑπεύθυνοι ὑπάρχουν, ἠθικοὶ αὐτουργοὶ ὑπάρχουν, δικαιοσύνη ὅμως δὲν ὑπάρχει, γιὰ νὰ κραυγάζουμε. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ὅμως τώρα προέχουν ἄλλα…
Μὲ τόσους νεκροὺς καὶ τόσους ἀγνοουμένους καὶ τόσες καταστροφές, περιβαλλοντικὲς καὶ μή, ἔχουμε παραλλήλως καὶ τὸν κάθε …«εἰδικὸ ἐπὶ παντὸς ἐπιστητοῦ» νὰ ἐκφέρῃ τὶς ἀπόψεις του καὶ νὰ κουνᾷ τὸ δάκτυλο, ἰδίως ἐὰν προέρχεται ἀπὸ τὰ πολιτικοκομματικὰ μαγαζάκια. Ὁ θρῆνος ποὺ ἔχει σηκωθῆ δὲν εἶναι ἱκανὸς νὰ τοὺς βουλώσῃ τὰ στόματα καί, ἰδίως τώρα, ποὺ οἱ νεκροὶ ἀκόμη …καπνίζουν, κάποιοι ψηφοθηροῦν ἀνερυθρίαστα. Συνέχεια
Δὲν εἴχαμε…
Τὸ παρακάτω κείμενο, μοῦ ἦλθε μὲ τὸ Η/Τ μου σήμερα τὸ πρωί! Μοῦ ἄρεσε καὶ θέλησα νὰ τὸ μοιραστῶ μαζὺ σας. Διότι, ἀνάμεσὰ μας, κάποιος ἀπ’ὅλους θὰ θυμᾶται τὶς ἐποχὲς ἐκεῖνες!!!! Καλὴ ἀνάγνωσι.
Οι παιδικές αρρώστιες έκαναν θραύση. Κάθε τόσο κι ένας φίλος ή συμμαθητής πάθαινε ιλαρά, κοκκύτη, μαγουλάδες,ανεμοβλογιά.
Δεν είχαμε καπάκια ασφαλείας στα μπουκάλια με τα φάρμακα, ούτε καπάκια στις πρίζες του δωματίου, εκείνες τις σκούρες τις φτιαγμένες από βακελίτη.
Ζεσταινόμασταν με σóμπες με ξύλα η με… κάρβουνο, η με θερμάστρες πετρελαίου. Που να βρεθεί καλοριφέρ τότε.
*Τηλέφωνο είχε ή σε κανένα θάλαμο του ΟΤΕ με κερματοδέκτη με εκείνες τις μάρκες τις χαραγμένες, ή στο περίπτερο της Συνέχεια
Διαφορετικοὶ (καὶ μὴ …συμβατοί) Δημόσιοι Ὑπάλληλοι
Τὸ Δημόσιο, ἀπὸ συστάσεως ἑλληνικοῦ κράτους, εἶναι δομημένο γιὰ νὰ λειτουργῇ μὲ προσωπικὸ μέσης καὶ κυρίως κατωτέρας εὐφυΐας. Ἀπὸ τὸν κανόνα δὲν ἑξαιροῦνται φυσικὰ οἱ Ενοπλες Δυνάμεις. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο ὑπάρχουν ἐγχειρίδια, κανονισμοὶ καὶ ὁδηγίες ἀπὸ τὸ πῶς νὰ χαιρετίσῃς μέχρι καὶ τὸ πῶς να γαμήσῃς (γυναῖκα, ἄνδρα ἢ κατώτερο), ἀπὸ τὸ νὰ χειρισθῇς στυλό, κουτάλα μάγειρα καὶ σκουπόξυλο μέχρι τουφέκι, τὰνκς καὶ πύραυλο, ἀπὸ τὸ πῶς γράφεις μὲ στυλό, σὲ γραφομηχανή, σὲ τηλέτυπο μέχρι καὶ Η/Ὗ. κοκ.
Τὸ Δημόσιο καὶ οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις δὲν χρειάζονται ἐξύπνους, εὐστρόφους, καλλιεργημένους, πτυχιούχους, πολυπράγμονες, ἀνήσυχα πνεύματα καὶ ἀνθρώπους ποὺ ὄχι μόνον ἀμφιβάλλουν γιὰ σκοπιμότητες, ἀλλαγὲς καὶ διαταγές, ἀλλὰ ἔχουν καὶ τὸ «θράσος» 11νὰ διατυπώσουν ἀμφιβολίες, ἐρωτηματικὰ καὶ ἀπορίες ἢ νὰ σταθοῦν ἀπέναντι σὲ ὅ,τι δὲν τοὺς ἐκφράζει. Συνέχεια
Ἱερές κι ἅγιες ἡμέρες ἤ Ξεχωριστοί Ἄνθρωποι;
Θὰ μποροῦσα, μέσα σὲ ὅλην αὐτὴν τὴν βία ποὺ ὅλοι μας ὑπομένουμε καὶ καθημερινῶς ἀναγνωρίζουμε στὸν κόσμο μας, νὰ πῶ πὼς τὰ μνημόνια, ἡ φτώχεια καὶ ἡ ἀνέχεια ἔχουν θάψη γιὰ πάντα τὴν Ἀνθρωπιά μας. Θὰ μποροῦσα, ἀλλὰ δὲν θὰ τὸ πῶ, εἰδικῶς αὐτὲς τὶς ἡμέρες, πού, σὰν θεατής, ἀντιλαμβάνομαι ἕναν ἄλλον κόσμο, πίσω ἀπὸ αὐτὸν ποὺ ἡ σκληρὴ πραγματικότης μᾶς ὑποδεικνύει. Συνέχεια