Ἱστορίες ποὺ μένουν βαθειὰ μέσα μας…

Ἀμέσως ἄναψα ἕνα καρβουνάκι κι ἔβαλα τριαντάφυλλο λιβάνι.

Διάβασα ξανὰ τὸ βιβλίο τοῦ φιλολόγου – καθηγητοῦ μου, τῶν πρώτων τάξεων τοῦ Γυμνασίου.

Συνέχεια

Ὑγεία νὰ ἔχουμε νὰ λέμε τὰ κάλαντα…

Σὲ ὅλον τὸν κόσμο, ὅπου πατᾶμε, τὰ παιδιὰ μένουν μόνα τούς, πεθαίνουν σὲ πολέμους τῶν «μεγάλων».
Μένουν ὀρφανὰ καὶ οἱ «φιλάνθρωπες» ὀργανώσεις τοὺς πετοῦν ἔνα κομμάτι ψωμί. Πολλὲς φωτογραφίες νὰ βγοῦν καὶ νὰ σᾶς τὶς δείξουμε καὶ νὰ ἔχουν νά τσεπώσουν οἱ καλοὶ ἄνθρωποι. Συνέχεια

Βιβλία, μέσον ἐπανεντάξεως ἀστέγων

Γνωρίζουμε πόσοι ἄστεγοι ὑπάρχουν γύρω μας;
Γνωρίζουμε τρόπους γιά νά τούς βοηθήσουμε δίχως νά τούς ὠθοῦμε στό νά παραιτηθοῦν πλήρως;
Ἔχουμε ἀναρωτηθῆ γιά τό ἐάν χρειάζονται ἁπλῶς λίγο στήριγμα γιά νά πατήσουν μόνοι τους στά πόδια τους, ἀπό τό νά τούς «φορτωθοῦμε» στίς πλάτες μας;

Ἄστεγοι… Μία πληγὴ τῆς ἐποχῆς μας μὲ ἄγνωστες διαστάσεις καὶ ἐπιπτώσεις. Ἔτσι, κάπου ὑπάρχουν κι αὐτοί, ἀλλὰ ἂς μὴν ἀσχολούμεθα ἐμπράκτως. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, θεωρητικῶς, ἀδυνατοῦμε νὰ τοὺς βοηθήσουμε ὅλους αὐτούς.
Ἤ μήπως ὄχι;

Συνέχεια

Ὥρα νὰ ἀγαπήσουμε τὸν τόπο μας…

Αὐτὸν τὸν τόπο δὲν τὸν ἀγαπήσαμε.
Τὸν ἀφήσαμε νὰ μᾶς τὸν «στήσουν» οἱ ἄλλοι. Συνέχεια