Δὲν ἀφορᾶ μόνον στὶς ἰδεατὲς καὶ στὶς ὀνειρικὲς καὶ στὶς μελλοντικὲς καταστάσεις.
Ἀφορᾶ στὸ ἐδῶ καὶ τώρα καὶ στὰ Πάντα.
Ἀφορᾶ στὸ πῶς καλημερίζουμε τὸν κόσμο μας, στὸ πῶς συναναστεφόμεθα μὲ τοὺς ἄλλους, στὸ πῶς ἀντιμετωπίζουμε τὸν πλανήτη μας, στὸ πῶς ἀντιλαμβανόμεθα τὸ μέλλον ὅλων μας, στὸ πῶς ὀνειρευόμεθα, ἀλλὰ καὶ στὸ πῶς τὸ ἐκφράζουμε ὅλο αὐτό πρὸς τοὺς ἄλλους. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ἄνθρωποι
Τῆς μόνης ἀγάπης του…
Πόσο τρυφερὰ μετακινοῦσε τὴν λατέρνα…
Ἀδυνατοῦμε νὰ ἐπέμβουμε μόνον σὲ δύο ἡμέρες μας…
«Ὑπάρχουν μόνον δύο ἡμέρς στὴν ζωή σου, μὲ τὶς ὁποῖες δὲν μπορεῖς νὰ κάνῃς κάτι.
Ἡ πρώτη ὀνομάζεται «ἐχθές» καὶ ἄλλη ὀνομάζεται «αὔριο»…» Συνέχεια
Γιὰ ἀρχὴ ὑπερασπιζόμεθα τὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τοὺς ἀξιοπρεπεῖς…
Ἂν καὶ γύρω μας πράγματι ἡ φτώχεια, ἀκραία ἤ μή, εἶναι διακριτή, ἐν τούτοις κάτι πολὺ μεγαλύτερο εἶναι αὐτὸ ποὺ χαρακτηρίζει τὴν καθημερινότητά μας. Κι αὐτὸ τὸ κάτι εἶναι ἡ μιζέρια ἢ ἄλλως ἡ «καρμιριά», ποὺ λέει ὁ λαός μας. Μία στάσις ποὺ ἀποδεικνύει πὼς ὁ φόβος προηγεῖται τῆς πτωχοποιήσεως καὶ ἡ ὑποταγὴ πρῶτα ἐπιλέγεται ἀπὸ τὸ θῦμα καὶ μετὰ ἐπιβάλλεται ἀπὸ τὸν θύτη. Συνέχεια
Φωνὴ (τρομαγμένου) παιδιοῦ…
Βλέπω συχνὰ τελευταία γύρω μου θυμωμένους ἀνθρώπους ποὺ ξεσποῦν, κτυποῦν καὶ οὐρλιάζουν στοὺς ἄλλους, ποὺ τὴν πληρώνουν. Γιατὶ οἱ ἄλλοι τὴν πληρώνουν πάντα. Ναί, πάντα οἱ ἄλλοι. Συνέχεια
Χρέος μας νὰ στηρίξουμε ἕναν ξεχασμένο ΕΛΔΥΚάριο
Ἀπὸ τὸν βετεράνο τῆς ΕΛΔΥΚ 1974 κ. Βαγγέλη Μπραουδάκη:
Συνέχεια