Διαπιστώνω ἀπὸ ἀρκετοὺς γνωστοὺς καὶ φίλους, πὼς ἀκόμη, γιὰ δικούς τους λόγους, διάφορες προσκολλήσεις σκιάζουν τὶς σκέψεις τους.
Γιὰ παράδειγμα, πιστεύει ὁ Χὶ πὼς μόνον οἱ δεξιὲς ἀντιλήψεις, καὶ τελικῶς μεθοδεύσεις, δεξιοῦ ἡγέτου ἤ δεξιοῦ θὰ μᾶς διασώσουν.
Πιστεύει ὁ Ψὶ πὼς μόνον οἱ ἀριστερὲς ἀντιλήψεις, καὶ τελικῶς μεθοδεύσεις, ἀριστεροῦ ἡγέτου ἤ ἀριστεροῦ χώρου θὰ μᾶς σώσουν.
Ἤ πιστεύει ὁ Ὠμέγα πὼς οἱ κεντρῶες ἀντιλήψεις καὶ τελικῶς μεθοδεύσεις, κεντρώου ἡγέτου ἤ χώρου θὰ μᾶς σώσουν…
Κι ἐδῶ διαφωνῶ…
Διαφωνῶ ὁριζοντίως, καθέτως καὶ πλαγίως… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐλευθερία
Ἡ μεγαλυτέρα ἐπανάστασις ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε, εἶναι τὸ νὰ γίνουμε Ἕλληνες.
Εἶναι τὸ δυσκολότερο καὶ τὸ ἐντιμότερο ἀπὸ ὅσα ἔχουμε νὰ μάθουμε.
Εἶναι μία διαρκὴς πορεία, ποὺ ὀφείλουμε, πάσῃ θυσία, νὰ διανύσουμε.
Εἶναι μία ἀνάγκη, ποὺ θέλουμε δὲν θέλουμε, θὰ τὴν βιώσουμε…
Μὲ μίαν διαφορά…
Γιὰ νὰ γίνουμε Ἕλληνες πρέπει πρῶτα ἀπὸ ὅλα νὰ ξεχάσουμε ὅλες αὐτὲς τὶς συμπεριφορὲς τοῦ παρελθόντος, ποὺ μᾶς κρατοῦν δεσμίους σὲ καταστάσεις τελειωμένες. Οὐσιαστικῶς, ἐὰν δὲν ἀλλάξουμε τὴν ὀπτική μας, τὴν ἀντιληπτικότητά μας καὶ τὸν τρόπο ποὺ προσλαμβάνουμε πληροφορίες, δυστυχῶς, πάλι μέσα στοὺς χαμένους θὰ ἤμεθα. Συνέχεια
Κανέναν δὲν ζηλοφθονῶ…
Πάτρα 2013.
Σὲ μία κρυφὴ γωνιά δίπλα ἀπὸ τὴν εἴσοδο στὸ λιμάνι, ὑπάρχει ἡ προτομὴ τοῦ ZEAN MOREAS-Παπαδιαμαντόπουλος Ἰωάννης (ἔχοντας ξεφύγει ἀπὸ τὴν μανία τῶν κοκκινόμαυρων ταγμάτων ἑφόδου).
Les morts m’ecoutent…
Μέσα στοὺς τάφους κατοικῶ,
μόνο οἱ νεκροὶ μ’ ἀκοῦνε, Συνέχεια
Οἱ Ἕλληνες δὲν μοιάζουν νὰ ἀνήκουν στὴν Δυτικὸ πολιτισμό… ἤ στὸν Ἀνατολικό! Εἶναι ὁ πολιτισμός!
Φράσις τοῦ φίλου Κύρου, ἀπὸ τὸν «τοῖχο» του.
Ναί, πράγματι…
Ὄχι φυσικὰ αὐτοὶ ποὺ ἐμεῖς ἀντιλαμβανόμεθα γιὰ Ἕλληνες… Σιγά… Κάφροι εἴμαστε…
Ὅταν λέμε Ἕλληνες ἐννοοῦμε τοὺς πραγματικοὺς Ἕλληνες…
Αὐτοὺς ποὺ σὲ ὅλον τὸν πλανήτη διεσκορπίσθησαν γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ διατηρήσουν τὶς ἰσοῤῥοπίες καὶ νὰ προάγουν τὴν σκέψι, τὶς ἀνθρώπινες ἀξίες καὶ τὴν ἀλήθεια…
Συνέχεια
Ἄμα ἐλευθερωθῇ ὁ Ἕλλην, θὰ γελάσω…
Μάννα μου Ἑλλάς!
Τὰ ψεύτικα τὰ λόγια τὰ μεγάλα,
μοῦ τά ‘πες μὲ τὸ πρῶτο σου τὸ γάλα,
Μὰ τώρα ποὺ ξυπνήσανε τὰ φίδια,
ἐσὺ φορᾶς τὰ ἀρχαῖα σου στολίδια.
Καὶ δὲν δακρύζεις ποτέ σου μάννα μου Ἑλλάς,
ποὺ τὰ παιδιά σου σκλάβους ξεπουλᾶς…