Τώρα πού, χάριν στὴν ἀποτελεσματικότητα (καί, τὴν τύχη βεβαίως) τῆς ἰταλικῆς ἀστυνομίας, δείχνει νὰ κλείνῃ ἡ ὑπόθεσις τοῦ δολοφόνου τοῦ Βερολίνου, εἶναι ὥρα νὰ στρέψουμε τὸ βλέμμα μας καὶ σὲ κάποια παράπλερυα, ἀνώνυμα, παραμελημένα καὶ ἀθῷα θύματα αὐτῆς τῆς φρικτῆς ἱστορίας. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ἕρμιππος Ἑρμιππίου
Ὑποδέχεται ἀσυνόδευτα προσφυγόπουλα ὁ Πάκης;
Ἀπὸ ὅσο ξέρω ὅλες οἱ χῶρες τοῦ κόσμου, μηδὲ μίας ἐξαιρουμένης, ἐκδίδουν ἔγγραφα ταὐτοποιήσεως τῶν πολιτῶν τους. Καθὼς καὶ ταξειδιωτικὰ ἔγγραφα, μὲ τὰ ὁποία αὐτοὶ ταξειδεύουν σὲ ἄλλες χῶρες.
Ἀπὸ ὅσο ξέρω ἐπίσης ἡ πλειοψηφία τῶν προσφύγων/μεταναστῶν ἔχει μπεῖ στὴν Εὐρώπη χωρὶς τέτοια ἔγγραφα. Τὰ ἔχασαν, λέει, στὸν δρόμο. Βέβαια σχεδὸν οὐδεὶς ἔχασε τὸ smartphone του καὶ αὐτὸ εἶναι ἀξιοπρόσεκτον.
Δαιμονοποιώντας τὸν …«ἀντίπαλον»!!!
Διαβάζω κάπου ἀνεδημοσιευμένο τὸ ἐξῆς βαθυστόχαστον, βαρύγδουπον καὶ μεγαλοπρεπές, ποὺ προέρχεται ἀπὸ γνωστὸ μέλος τῆς ἐγχωρίου πεφωτισμένης καὶ διεφωτισμένης ἐλίτ:
[…] Τὸ μεγάλο πρόβλημα τῆς Εὐρώπης εἶναι ἡ ἄνοδος τοῦ λαϊκισμοῦ, δηλαδὴ τῆς πολιτικῆς ῥητορικῆς ποὺ βασίζεται σὲ δημιουργία δαιμονοποιημένων ἀντιπάλων καὶ χρησιμοποιεῖ τὸ θυμικό, τὸν φανατισμὸ καὶ τὸ ψέμμα ὡς ἐργαλεία ἀνόδου στὴν ἐξουσία, ἀνενδοιάστων ὀπορτουνιστῶν […]
Πράγματι, ἔχει δίκαιον ὁ ἄνθρωπος, ἀπὸ τὴν ἀνάποδο ὅμως. Εἶναι λαϊκιστὴς μέχρι τὰ μπούνια, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνῃ. Ἐπειδὴ τὸ μεγάλο πρόβλημα τῆς Εὐρώπης εἶναι ἡ ἄνοδος τοῦ «liberal» λαϊκισμοῦ τῶν μεσαίων καὶ ἀνωτέρων τάξεων.
Διαδικασία …ἐξόδου γιά τόν Σόιμπλε;
Μὴν ἀσχολεῖσθε μὲ τὸν Σόιμπλε.
Ἄνθρωποι ἐδῶ, στὴν Γερμανία, ποὺ ξέρουν πρόσωπα καὶ πράγματα, (καὶ ὅταν λέω ξέρουν πρόσωπα καὶ πράγματα τὸ ἐννοῶ), λὲν ὅτι ὁ ὑπουργὸς εἶναι σὲ διαδικασία ὁριστικῆς ἐξόδου καὶ τὸ τί λέει ἔχει πιὰ πολὺ μικρὴ σημασία. Συνέχεια
Μαθήματα …ἐξυπνάδος!!!
Αὐτὸ τὸ γελοῖον ὑποκείμενον, ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων τρόφιμος τοῦ κρατικοῦ ταμείου, θεωρεῖται μέλος τοῦ ἐκσυγχρονιστικοῦ μπλὸκ τῆς χώρας, μὰ καὶ φορεὺς τῆς εὐρωπαϊκῆς της προοπτικῆς.
Θεία τιμωρία;
Τὸ λὲς καὶ θεία δικαιοσύνη πάντα ἢ καὶ μαῦρο χιοῦμορ ἀπὸ τοὺς οὐρανούς.
Ἦλθε Ἀμερικανὸς πρόεδρος στὴν χώρα, ποὺ ἔρχεται μία στὶς τόσες, καὶ ὅλη ἡ «ἀστικὴ» πολιτικὴ τάξις, αὐτοὶ τέλος πάντων ποὺ θεωροῦν τὸν ἑαυτόν τους (τρομάρα τους), φυσικὸ συνομιλητή του, ἔμειναν στὴν ἀπ΄ ἔξω, νὰ τοὺς τρέχουν τὰ σάλια γιὰ μίαν χειραψία καὶ νὰ σκᾷν ἀπὸ τὸ κακό τους, καθὼς κυττοῦν ἀπὸ τὸ παράθυρο τοὺς ἀπλύτους νὰ τρῷν ὅλην τὴν κρέμα καὶ τὶς τιμές. Συνέχεια