Ἂν ὁ Βασιλεὺς εἶναι στὴν Ἀμφίπολη ἐνεταφιασμένος, πρᾶγμα ποὺ ὅλοι, ὑποθέτω, ἐλπίζομεν, ὁ τάφος θὰ εἶναι ἀσύλητος.
Ὁ λόγος, πιθανολογῶ, εἶναι ὅτι οἱ ἱερεῖς τῆς Αἰγύπτου, ποὺ εὐλόγως συνῳδευαν τὸν νεκρό, θὰ πρέπη, κατὰ τὰ φαραωνικὰ εἰωθότα, νὰ ἔχουν «φρουρήσει» τὸν χῶρο μὲ μέταλλα καὶ ὀρυκτά, ποὺ ἐκπέμπουν τοξικὰ ἀέρια, ὥστε οὐδεὶς θνητὸς νὰ τὸν προσεγγίζῃ. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ὀλύμπιος Τρύφων
Εἶναι ἤ δέν εἶναι ὁ τάφος τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου στήν Ἀμφίπολιν;
Ὁ Δεινοκράτης, ἐπιστήθιος φίλος τοῦ Ἀλεξάνδρου, δὲν θὰ πήγαινε ἐκεῖ νὰ κτίσῃ τέτοιον μεγαλοπρεπῆ καὶ ἄκρως πολυδάπανο τάφο, για κάποιον ἄλλον, γιὰ τὴν Ῥωξάνη λ.χ.
Ἐπαγωγικὼς σκεπτόμενοι μποροῦμε νὰ ἐξαγάγουμε τὸ συμπέρασμα ὅτι ὁ τάφος προοριζόταν γιὰ τὸν Μεγάλο Βασιλέα. Συνέχεια
Οἱ Κινέζοι θὰ μᾶς σώσουν…
Λένε τελευταίως ὅτι οἱ Κινέζοι θὰ μᾶς βοηθήσουν, ἀλλὰ μὲ πέντε δισεκατομμύρια παραγγελίες «Ἑλλήνων» ἐφοπλιστὼν, σὲ κινεζικὰ ναυπηγία.
Γιὰ νὰ ἰσοφαρίσουμε κάπως θὰ προέτεινα νὰ μᾶς δώσῃ ὁ Κινέζος πρωθυπουργὸς 2% τοῦ πληθυσμοῦ του, δηλαδὴ 32 ἐκατομμύρια, ἡλικίας ἀπὸ 1 μέχρι 35 ἐτῶν… (Οὔτε ποὺ θὰ τὸ καταλάβῃ!!) Συνέχεια
Τὸ «ποτάμι» εἰς τὴν «λύρα» Τρύφωνος.
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ εἰς τὴν «λύρα» Τρύφωνος!
Ἔἐεεεε…
Χίλια καλωσορίσατε, χίλια καὶ δύο χιλιάδες, ἔλα, ἔλα, ἔλα… χίλια καὶ δύο χιλιάδες, στὴν Κρήτη μὲ τὰ λούλουδα καὶ μὲ τσὶ μαντινάδες, ἔλα ἐεεεε…
Ἒ ἐεε, ποτάμι εἲν’ ὁ ἀρχηγός, μὲ λόγια ἀπὸ βαρίδια, ἔλα, ἔλα, ἔλα, μὲ λόγια ἀπὸ βαρίδια, θὰ μᾶς πλουτύνῃ ὅλους μας, θὰ τρῶμε καὶ ἀπίδια….
Ὠωωωωωω, θὰ τρῶμε καὶ ἀπίδια!! Συνέχεια
Ἐκφυλισμὸν διάγομεν.
Σὲ περιόδους μεγάλων ἢ ἱστορικῶν ἀλλαγῶν, ὅπως λέγονται, ἡ παροῦσα ἀνθρωπότης εὐροσκομένη σὲ αὐτὴ τὴν δίνη, ὅπου τὸ παλαιὸ καταρρέει καὶ τὸ νέο δὲν ἔχει ἀκόμη ἐμφανισθεῖ, κυριαρχεῖ ἔνας γενικὸς ἐκφυλισμὸς στὶς κοινωνίες.
Εἶναι ὁ ἐκφυλισμὸς τῶν παλαιῶν θεσμῶν.
Σὲ μιὰ τέτοια δραματικὴ φάσι εὑρισκόμεθα σήμερα, κατὰ τὴν ὁποία τὸ μέχρι τοῦδε κυρίαρχο σύστημα τῆς Δύσεως ἐκφυλίζεται καὶ μιὰ ἔκφρασις τοῦ ἐκφυλισμοῦ εἶναι ἠθικὴ καὶ συνειδησιακή. Συνέχεια
Πομάκοι! Μιὰ θλιβερὴ ἱστορία τουρκοποιήσεως!
Τῷ 1981 μὲ τὴν συνοδεία ἑνὸς φίλου Πομάκου ἐκ Ξἀνθης, πήραμε τὸν δρόμο γιὰ τὰ Πομακοχώρια καὶ τὴν πρωτεύουσα τοὺς τὸν Ἐχίνο.
Ἐγκαταλείποντας τὴν ἐθνικὴ καὶ στρίβοντας πρὸς Πομακοχώρια μιὰ μπάρα κι ἔνας φρουρὸς στρατιώτης ἤλεγχε τὴν διέλευση.
«Γιατὶ ἐλέγχεις», τὸν ῥώτησα.
«Για να ἐλέγχουμε τὴν διέλευση τούρκων πρακτόρων», ἀπήντησε!
Ξαφνιάστηκα καὶ συλλογιζόμουν, «μά οἱ πράκτορες δέν μποροῦσαν νά περάσουν παραδίπλα στό δάσος; Μά τί μωρία εἶναι αὐτή!» Συνέχεια