Τὸ κάνουμε μόνοι μας…!!!!
Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν εἴχαμε διαπιστώση πὼς τὸ Χόλυγουντ «τιμῶντας» τὰ τῆς «Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως» ἀπεφάσισε νὰ στήσῃ μίαν «ἐκπολιτιστικὴ μηχανὴ» ὑπέρ-θρησκευτικότητος, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς πείσῃ γιὰ τὸν …«θεὸ Ἔρωτα» καὶ τὰ ἐμπόδια ποὺ δύναται αὐτός, λέει, νὰ γκρεμίσῃ.
Εἶπε, πρὸ μερικῶν μηνῶν, ὁ συμπαθὴς φίλος Δημήτρης Π.:
Τὴν λαμπρὴ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἑορτάζουμε καὶ ὄχι τὸ Πάσχα ποὺ εἶναι καθαρὰ ἑβραϊκὴ ἑορτὴ – σύμβολο τῆς ἐξόδου τοῦ Μωυσέως καὶ τῶν ἑβραίων ἁπὸ τὴν Αἴγυπτο ὅπου ἦσαν ὅλοι τους σκλάβοι….
Καλή ανάσταση φίλε.
Ὅσο μεγαλώνω φαίνεται νὰ μπερδεύομαι περισσότερο ὥστε νὰ φθάσω στὸ σημεῖο νὰ μὴ ξέρω τί μοῦ γίνεται καὶ νὰ παραληρῶ ἀπὸ τὴν σύγχυση ποὺ μοῦ προκαλεῖται ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀκούω. Συνέχεια
Τί πιστεύουμε;
Στὴν σύγχρονο ζωή μας ἀντιμετωπίζουμε μεγάλες διαμάχες μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔχουν σὰν αἰτία τὴν διαφορετικὴ μέθοδο ποὺ τοὺς ταιριάζει νὰ ἐξηγοῦν τὸ μεταφυσικόν.
Ἄνθρωποι δίχως γνώσεις καὶ ἐμπειρίες, χωρὶς ἰδιαιτέρα μόρφωση ἢ κατάρτιση σὲ θρησκευτικὰ ζητήματα ἐπιδίδονται μὲ φανατισμὸ στὴν ὑποστήριξη τῆς ἀπόψεως ποὺ ἔχουν διδαχθῆ σὲ κάποια συγκεκριμένη περίοδο τῆς ζωῆς τους, μὲ πρόδηλα χαρακτηριστικὰ ἐγωϊστικῆς μονομερείας, ὑποδηλοῦντες τρόπον τινὰ τὴν ἀνασφάλειά τους, διότι βαθειά μέσα τους ὑποβόσκει ἡ ἀμφιβολία τοῦ ἐὰν εὑρίσκονται στὸν σωστὸ δρόμο, ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχει βεβαιότης πλὴν αὐτῆς ποὺ προσφέρει αὐτὸ ποὺ καλοῦμε πίστη. Πίστη ὅμως σήμερα σημαίνει παραδοχὴ καὶ ἀποδοχὴ τοῦ μὴ ἀποδεδειγμένου. Ἐπὶ πλέον ἡ ἀδυναμία αὐτὴ ἀποζητᾶ ἀπεγνωσμένα τὴν ἐπιβεβαίωση ποὺ προσφέρει ἡ συλλογικότης (τὸ νὰ εἴμαστε πολλοὶ τῆς ἰδίας πίστεως) καὶ ἡ ὁποία τελικῶς ἐκφράζεται ὡς ἀνάγκη ποὺ καταλήγει σὲ καταπιεστικὲς συμπεριφορὲς ἑκατέρωθεν. Συνέχεια
…ὅσο ἐστιάζουμε στὰ ἐπὶ μέρους στοιχεία, ποὺ αὐτοὶ μᾶς παρουσιάζουν, τόσο θὰ χάνουμε τὸν στόχο μας….
…ὄσο κυττᾶμε τὸ …δάκτυλο ποὺ δείχνει τὴν ἱστορία, τόσο θὰ ἀπέχουμε τῆς ἀναγκαίας, γιὰ τὴν αὐτογνωσία μας, Ἱστορικῆς γνώσεως…
…ὄσο παραμένουμε αὐτοβούλως φυλακισμένοι στὶς …ἀπόψεις μας, τόσο θὰ διαιωνίζουμε τὰ δεσμά μας στὰ βάθη τῶν αἰώνων…
Γιὰ νὰ ἀναγνωρίσουμε τοὺς δυνάστες μας, σὲ ὅλο τους τὸ μεγαλεῖον, ὀφείλουμε, γιὰ ἀρχή, νὰ κυττάξουμε πίσω ἀπὸ τὶς βιτρίνες καί, ἰδίως νὰ παύσουμε νὰ …ἐρμηνεύουμε, κατὰ πῶς μᾶς ἐξυπηρετεῖ (πεποιθησιακῶς, ἠθικῶς, ἢ ἀκόμη καὶ …«λογικῶς») τὰ ὅσα τὰ μάτια μας (δὲν) μαρτυροῦν. Διότι βλέπουμε χωρὶς νὰ …βλέπουμε!!!
Λατρεύοντας τὸν …δήμιό μας ὡς …«Θεό μας»!!!Ὅταν ὁ «ἐμμονικὸς μαλακοπίτουρας»
εὐνοεῖται ἀπὸ τὴν ἀντισυνταγματικότητα
καὶ τὴν ἄνισο δικαστικὴ ἀντιμετώπιση…
Χριστούγεννα, πασίγνωστος, σχεδὸν καθολικῆς φύσεως ἑορτασμός,, ἐξασκούμενος παγκοσμίως, προκαλεῖ σχεδὸν εὐθυμία μὲ τὴν ἀπύθμενον ἀφέλειαν τῶν συμμετεχόντων. Πρὸ κειμένου νὰ ἀρχίσῃ κάποιος ἁπλᾶ καὶ μόνον νὰ σκεφθῇ τὸν παραλογισμόν ποῦ βιώνει τὴν περίοδον τῶν Χριστουγέννων, ἀμφισβητεῖται ἐὰν θὰ κατορθώσῃ νὰ ὁλοκληρώσῃ τὸν συλλογισμόν του, ἀφοῦ ὁ ὑποτιθέμενος ἑορτασμὸς οὐδόλως ἀνταποκρίνεται εἰς τοὺς κανόνας ποὺ ἐθέσπισαν τὰ Χριστούγεννα.
Συνέχεια
