Γενικῶς ἡ Ἱστορία διδάσκει πὼς ὅταν σὲ ἕναν πόλεμο πάῃ κάποιος μαχητὴς μὲ τὴν βεβαιότητα τῆς ἥττης, τότε εἶναι δεδομένον πὼς ἀπὸ αὐτὸν τὸν πόλεμο θὰ ἐξέλθη ἡττημένος.
Ἀπὸ τὴν ἄλλην…
Ὅταν οἱ Πέρσες κατέσκαψαν τὴν πόλιν τῶν Ἀθηνῶν καί, κυρίως τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς καὶ τοὺς βωμοὺς τῶν Ἀθηναίων, οἱ Ἀθηναῖοι, γιὰ χρόνια πολλά, ἀπεφάσισαν νὰ μὴν διορθώσουν τὰ ἐρείπια, παρὰ νὰ τὰ χρησιμοποιοῦν, ἔτσι ὅπως ἀκριβῶς τὰ κατήντησε τὸ μένος τῶν Περσῶν, ὡς μάθημα Ἱστορίας γιὰ τὰ παιδιά τους. Πρὸς τοῦτον, γιὰ δεκαετίες μετὰ ἀπὸ τὴν ἐκδίωξιν τῶν Περσῶν, τὰ παιδιὰ τῶν Ἀθηναίων ἔβλεπαν αὐτὰ τὰ ἐρείπια καὶ ἐδιδάσκοντο, διὰ μέσου τῆς εἰκόνος, τὸ τὶ ἀκριβῶς θὰ πάθουν ἐὰν ὁ ὁποιοσδήποτε κατακτητὴς ἐπανέλθῃ στὴν χώρα τους καὶ τοῦ ἐπιτραπῇ νὰ τὴν κατακτήσῃ. Συνέχεια →