Μία Ἐθνικὴ Ἐπέτειος. Τὴν ἑορτάζουμε. Ἀργία.
Γιὰ κάποιους δὲν σημαίνει κάτι, ἁπλᾶ μία ἡμέρα ἀργίας ποὺ δίδει τὴν δυνατότητα γιὰ μίαν βόλτα στὸ Ζάππειο, γιὰ ἕναν καφὲ στὴν Αἴγλη καί, τὸ μεσημέρι, γιὰ ἕνα κοψίδι στὰ Βλάχικα στὴν Βάρη, στὰ Καλύβια ἢ στὴν Χασιά!
Γιὰ κάποιους ἄλλους – ἀνάμεσα σὲ αὐτοὺς καὶ στὸν 54χρονο πλέον γράφοντα – εἶναι μία ἡμέρα συγκινήσεως καὶ προβληματισμοῦ, μία ἡμέρα ὑπερηφανείας, ἀλλὰ καὶ μία ἡμέρα πίκρας! Συνέχεια
Ἀφοῦ λοιπὸν ἀνακαλύψαμε πὼς δὲν ἦταν καὶ τόσο …ἀγαθιάρης.
Θλίψις καί ὀργή;
Λύπη κι ἀγανάκτησις;
Φταῖν οἱ κακοί Ἀμερικανοί; Οἱ Ῥοκφέλερ; Ὁ πΣόρος;
Λοιπόν… Ἡ μόνη θλίψις καὶ πόνος βαθὺς καὶ ἀγανάκτησις ποὺ αἰσθάνομαι δὲν ἀφοροῦν πλέον στὸν Μαδοῦρο, ἀλλὰ στοὺς προδομένους …ὑπηκόους του.
Κατὰ σύμπτωσιν διάβασα αὐτό (Σεπτέμβριος 2016):
Λέγαμε λοιπὸν γιὰ τὸ πόσο …«καλὰ παιδία», ἀπὸ …σπίτια καὶ μὲ «ἦθος καρδιναλίων» εἶναι οἱ (φερόμενοι ὡς) ἡγέτες μας.
Ἀπὸ μεσολαβητὲς γιὰ τὶς διαπραγματεύσεις γιὰ τὰ «δάνεια τῆς Ἀνεξαρτησίας», ποὺ μᾶς ἐκληροδότησαν τὰ χρέη, ἀλλὰ ὄχι καὶ τὰ χρήματα τῶν «δανείων»…
…ἔως …«μιζαδόρους», «μπράβους», μαχαιροβγάλτες, νταβατζῆδες, παρτάκηδες, συκοφάντες, βολεμένους καὶ …«πορτάκηδες» ἀναγνωρίζουμε στὰ πρόσωπά τους.
(Ναί, αὐτὸ τὸ εἶδος, τῶν «πορτάκηδων» ἀφορᾶ κυρίως στὰ κομματόσκυλα, ποὺ ἀναλόγως τῶν …ἐξυπηρετήσεων, θεωροῦν κάποιον ἱκανὸ -ἢ μή- γιὰ νὰ εἰσέλθῃ στὴ μεγάλη παρέα τῶν πλιατσικολόγων!!!)
Συνέχεια
Πόσο τό θές;
Πολύ;
Μήπως θές καί χρῆμα;
Τότε τρᾶβα στὴν …Μύκονο!
Ἐκεῖ ποὺ συνωστίζονται κάποιοι γιὰ νὰ χαζέψουν τὸν (κάθε) «μεγάλο» (καὶ πολυδιαφημιζόμενο) ῥέμο μὲ τὴν παρέα του.
Κι αὐτοὶ καλὰ κάνουν, ἐφ΄ ὅσον «γουστάρουν» (καὶ …μποροῦν, συμπληρώνω!!!)
Ἐμεῖς ὅμως γιατί καταπιανόμεθα μέ τό θέμα;
